Να διαλέγεις το συναίσθημα

Η ζωή μας είναι γεμάτη επιλογές, μα όταν έχεις να κάνεις με συναισθήματα μπορείς να επιλέξεις άραγε και να μπουν όλα σε κουτάκια; Έρωτας, συναίσθημα απόλυτο και μοναδικό, αν ήταν χρώμα θα ήταν κόκκινο, αν ήταν μέρα πάντα Κυριακή κι αν ήταν να επιλέξουμε κάποιοι, ίσως ποτέ. Ανόητο όμως, θαρρώ, να νομίζουμε πως είμαστε ικανοί να μπορούμε να ξεφύγουμε από το φτερωτό αγγελάκι εκείνο, το σκανδαλιάρικο που δεν κάθεται φρόνιμο ποτέ. Αν όμως μπορούσες να επιλέξεις ποια θα ήταν η επιλογή σου, έχεις σκεφτεί; Θα ήσουν εκείνος ο ρομαντικός που υποστηρίζει τον έρωτα μέχρι την τελευταία του ανάσα ή μήπως ο ρεαλιστής, εκείνος που επιλέγει τη βολή του και την ηρεμία του;

Πόλεμος είναι ο έρωτας, παλεύεις να ελέγξεις αυτά που νιώθεις μα δεν μπορείς και το ξέρεις γιατί από την πρώτη στιγμή δεν τα έχεις καταφέρει, τι νομίζεις πως αυτό θα αλλάξει στην πορεία; Απόλυτο συναίσθημα, αν είσαι τυχερός και το νιώσεις, γιατί μόνο τύχη θα σου φέρει, κι έναν άλλον εαυτό. Μέσα από αυτόν μαθαίνεις τα όριά σου, μαθαίνεις μέχρι πού μπορείς να αντέξεις μα και κάποιες φορές και παραπάνω απ’ αυτά που θες αλλά πάντα μπορείς.

Είναι λίγο σαδιστής και το ξέρουμε όλοι, απολαμβάνει να μας τρέχει και μας κάνει να νιώθουμε μικρά παιδιά που νιώθουν πως τα Χριστούγεννα ήρθαν νωρίς. Πόσα χιλιόμετρα έχεις κάνει για ένα φιλί, πόσα βράδια έχεις κοιμηθεί με ένα κινητό στο χέρι, πόσα ποτά έχεις γεμίσει το κορμί σου για χάρη του.

Το χαμόγελο εναλλάσσεται με το κλάμα σαν τις διαφημίσεις σε ταινία. Παρανοϊκό, ζηλεύεις, δεν αντέχεις, εσένα που δε σε ένοιαζε τίποτα και κανένας, τώρα πρώτη και τελευταία σκέψη είναι εκείνο το χαμόγελο που για σένα είναι μοναδικό.

Μοναδικό συναίσθημα που όμοιό του δεν έχει, γεμίζει ζωή το κάθε κύτταρό σου και κάθε συναίσθημα που πριν μπορούσες να διαχειριστείς, τώρα δεν ξέρεις τι να κάνεις. Δεν μπορείς και δε θες να ξεφύγεις γιατί στο τέλος της ημέρας νιώθεις νικητής που έχεις την αγκαλιά και το φιλί που τόσο λαχταράς. Κι αν είσαι από τους άτυχους εκείνους που δεν μπορούν να το έχουν, νιώθεις να καίγεσαι κάθε βράδυ, γιατί τα βράδια τα σταμάτησε ο χρόνος, κρατάνε πολύ περισσότερο, μα πάλι κερδισμένος είσαι και το ξέρεις κι ας μη το παραδέχεσαι. Ο λόγος απλός, νιώθεις, αισθάνεσαι και ζεις.

Γιατί όσο είμαστε ζωντανοί σ’ αυτή τη γη έχουμε έρθει για να ρισκάρουμε την καρδιά μας. Όλα ένα ρίσκο είναι, τζόγος κι αν ποντάρεις κερδίζεις κι ας μοιάζει πως έχεις χάσει αλλά έχεις παίξει κι αυτό είναι νίκη. Μα υπάρχουν κι εκείνοι που δε θέλουν να συμμετέχουν στο παιχνίδι που ονομάζεται ζωή. Οι λόγοι πολλοί, θα πουν πως η ηρεμία είναι το ζητούμενο. Έχουμε έρθει να απολαύσουμε τη ζωή κι όχι να βασανιζόμαστε.

Μέτριες σχέσεις λοιπόν, χωρίς φλόγα, απλά μια υποτυπώδης ζέστη υπάρχει στη ζωή μας. Δεν έχουν άδικο και πολύ, όμως μην τους κατηγορήσουμε αμέσως, τους φερόμενους ως ρεαλιστές. Οι σχέσεις μπορεί να είναι απλές, βατές, μια συμφωνία κι ό, τι αναφέρει το συμβόλαιο πρέπει θα ακολουθηθεί. Απλά και καλά, ήρεμα, ουτοπία έχουν χτίσει, χωρίς ζήλιες και φωτιές, πυροτεχνήματα και θόρυβο. Απλά συναισθήματα, χλιαρές καταστάσεις που κανένας δε σου λείπει αφόρητα, για κανένα δε θα έβγαινες από τη βολή σου και κανένας δεν είναι πιο σημαντικός από εσένα.

Μην πέσεις στην παγίδα της ασφάλειας. Το συναίσθημα μην το βγάζεις από τη ζωή σου, καλή η λογική και οι κανόνες, δε λέω, αλλά, υπάρχει ένα μεγάλο αλλά. Αλλά, λοιπόν, κάνε κάθε μέρα να μετράει για εσένα, να έχεις ένα χαμόγελο που αγαπάς, μια αγκαλιά που ζητάς και ένα σ’ αγαπώ να ακούς, με φωτιά ή χωρίς, εσύ θα το πεις. Η φωτιά ίσως καίει πολύ, χωρίς όμως αυτή πώς θα ζεσταθείς. Οι κανόνες είναι για να τους πατάμε πού και πού και πού ξέρεις ίσως συμβεί κάτι μοναδικό.