Οι πραγματικοί κολλητοί θα σου πουν στα μούτρα αν πρέπει να χωρίσεις

O χωρισμός είναι μια κατάσταση, μια επιλογή που συνήθως έρχεται μετά από πολλή, πολλή σκέψη και συζήτηση. Φτιάχνεται μια λίστα με τα υπέρ και τα κατά, γίνονται συζητήσεις που κρατάνε ώρες, μέρες, υπάρχουν μπρος και πίσω. Κι όχι, δε μιλάμε γι’ αυτές που θα γίνουν ανάμεσα στο ζευγάρι, αλλά αυτές που θα κάνεις με το κολλητάρι σου.

Πριν την απόφαση λοιπόν κι όσο δεν περνάς καλά, ακόμα κι αν δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει, το ξέρει ο κολλητός σου. Γιατί στην πρώτη στραβή εκείνον θα πάρεις να γκρινιάξεις, να ρωτήσεις μια γνώμη, να κλαφτείς ή να ξεσπάσεις κι έπειτα να αναλύσετε για ώρες την περίεργη συμπεριφορά που είχε το ταίρι σου, την απότομη ατάκα, την απόμακρη συμπεριφορά, την ειρωνεία, την ύποπτη κίνηση. Θα σε συμβουλέψει να κάνεις υπομονή, πως είναι κι εκείνος άνθρωπος και πως ίσως είχε μια κακή μέρα. Αυτό την πρώτη φορά, άντε τις πρώτες πενήντα που ο φίλος σου είναι η φωνή της λογικής μέσα σου, γιατί ας το παραδεχτούμε, όταν ερωτεύεσαι ξέρεις πολύ καλά πως από το πρώτο φιλί ζεις μια μικρή σχιζοφρένεια. Έτσι, θα φροντίσει να σε κρατήσει στα πόδια σου για να μην τα παρατήσεις τόσο εύκολα, για να μη δράσεις με τα μυαλά στα κάγκελα και τα διαλύσεις όλα.

Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό λοιπόν κι όπως τα κολλητάρια τα πραγματικά, ξέρουν πως την έχεις πατήσει πριν το καταλάβεις εσύ ο ίδιος -γιατί ξέρουν το χαμόγελό σου που αλλάζει σαν μικρού παιδιού που είναι έτοιμο να κάνει σκανταλιά- έτσι ακριβώς ξέρουν και πότε πρέπει να το λήξεις, γιατί δεν την παλεύεις από τις πληγές σου, που έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρουν κι εκείνες που εσύ έχεις δημιουργήσει βέβαια- δεν είσαι και κανένας αθώος. Αναγνωρίζουν πότε είναι η στιγμή να ρίξεις αυλαία, πριν διαλυθείς από όλα.

Οπότε, όταν ένα κολλητάρι σταματήσει να σου δίνει άλλοθι στην οποιαδήποτε “παράλογή” σου συμπεριφορά -ζήλια, νεύρα, εγωισμούς- όταν στην ανάλυση της σχέσης το συμπέρασμα είναι “δεν καταλαβαίνω γιατί μένεις”, είναι καιρός να χωρίσεις. Ξέρει πολύ καλά πως δε θα το ακούσεις με την πρώτη, ξέρει πολύ καλά πως θα δώσεις δεύτερη, τρίτη, εκατοστή ευκαιρία μπας κι αλλάξει κάτι και το σέβεται αυτό. Περιμένει να βρεις τη διαύγειά σου και θα είναι εκεί όταν θα γκρινιάζεις, όταν θα κλαις και θα τα βάζεις με τον εαυτό σου, χωρίς να σου κουνάει το δάχτυλο. Θα είναι εκεί.

Κι όταν ο χωρισμός γίνει μονόδρομος και ξεκάθαρη πια επιλογή, θα είναι και πάλι δίπλα σου με ένα μπουκάλι, τσιγάρα, μουσική να το ζήσετε μαζί. Θα είναι εκεί να μαζεύει τα κομμάτια σου από το πάτωμα, να σε τραβάει να βγείτε έξω, να βάλεις τα καλά σου για να θυμηθείς τον καλό σου εαυτό, ή θα έρθει να λιώσετε μαζί στον καναπέ για όσο το έχεις ανάγκη. Θα σε βρίσει μόλις πας να πάρεις το τηλέφωνο μεθυσμένος, ή θα σου παραχωρήσει το κινητό αν δει πως είναι μια συνειδητή σου απόφαση. Πάντα όμως, θα σου μιλάει καθαρά και θα ξέρεις πως ό,τι και να πει, θα είναι για το καλό σου.

Ο χωρισμός σίγουρα είναι μια προσωπική υπόθεση, μα οι φίλοι είναι εκείνοι που τον κάνουν πιο εύκολο. Παίρνουν την ευθύνη, δε σου χρυσώνουν το χάπι, είναι δίπλα σου ουσιαστικά. Γιατί ακόμα κι ο χωρισμός, θέλει παρέα. Γιατί ακόμα και τα σκοτάδια σου, θες κάποιον για να τα περάσεις μαζί του και το κολλητάρι σου έχει αποδείξει καιρό τώρα πως είναι η καλύτερη συντροφιά. Άλλωστε, είχε παρέα κι εσένα στα δικά του σκοτάδια.