Όλη η αγάπη χωράει σε ένα πιάτο σπιτικές τηγανητές πατάτες

Όταν ακούς τη λέξη μαγειρική, μπορεί και να είσαι από αυτούς που κουράζονται και μόνο στη σκέψη της. Πού να πηγαίνεις για ψώνια, να βρίσκεις συνταγές, να πλένεις πιάτα- αυτό πού το πας; Αυτές οι σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου και καταλήγεις στα delivery για ακόμη μια φορά, που έχουν μάθει απ’ έξω τη συνηθισμένη πια παραγγελία σου. Η μαγειρική, όμως, μπορεί να σου ανοίξει τόσους δρόμους που δεν είχες φανταστεί ποτέ, αν αποφασίσεις να της δώσεις μια ευκαιρία ως αυτό που είναι, δηλαδή, μια εμπειρία.

Μαγειρική για πολλούς από εμάς σημαίνει φροντίδα, αγάπη, στοργή, νοιάξιμο, είναι το πρόσωπο της μαμάς και της γιαγιάς να μας δίνει το καλύτερο πιάτο την Κυριακή το μεσημέρι και του μπαμπά να μας χαρίζει την πρώτη μπουκιά σουβλάκι από τα κάρβουνα. Θέλει φαντασία, θέλει να σπάσεις τα αυγά για να κάνεις την ομελέτα, χρειάζεται χρόνος κι όρεξη για δημιουργία. Δημιουργία, να μια έννοια που έχουμε αφήσει στην άκρη, γιατί έχουμε παραδώσει λόγω έλλειψης χρόνου τα κουπιά και τα έχουν πάρει άλλοι για εμάς. Κάπου η ρουτίνα μας έχει ρουφήξει κι έχουμε ξεχάσει να δημιουργούμε καθώς εκτός από κόπο, απαιτεί και χρόνο, τον οποίο όλο και πιο επιλεκτικά διαθέτουμε. Όμως, όσες τηγανητές πατάτες κι αν φας απ΄έξω δεν είναι οι ίδιες με εκείνες της γιαγιάς σου. Γιατί οι πατάτες εκείνες, οι άμορφα κομμένες και ριγανάτες, είναι αναμνήσεις, εκτός από γεύσεις, είναι μυρωδιές που κάνουν όλοι τη δουλειά και συμπληρώνουν το σκηνικό.

Ας μαγειρέψουμε λοιπόν! Είναι η όλη διαδικασία που χρειάζεται να απολαύσεις· να σηκωθείς από τον καναπέ και να πας για ψώνια, να δεις, να ψάξεις να βγάλεις τον εαυτό σου από τη μαυρίλα που του φόρεσες. Και πού ξέρεις, στα ψώνια γίνονται και γνωριμίες, ίσως ανακαλύψεις κι ένα καλό κρασί που θα ταιριάζει και θα καταλήξετε να καταναλώνετε μαζί.

Κι ύστερα, στο σπίτι πια κι αφού μπουν τα υλικά σε σειρά, έρχεται η ώρα της μουσική υπόκρουσης. Η μουσική πάντα μα πάντα μας ταξιδεύει και γινόμαστε πιο δημιουργικοί παρέα της. Άρα, τι μπορεί να ταιριάξει καλύτερα στην ώρα της μαγειρικής σου; Κι αξίζει να κάνεις την εμπειρία της κουζίνας όντως σημαντική, να πασχίζεις για να πετύχεις, να ψάξεις τρόπους για να βγει όμορφο, ντελικάτο και πάνω από όλα νόστιμο. Είναι τα χέρια μας και το μεράκι που κάνουν ένα πιάτο φτιαγμένο από εμάς για εμάς, να αξίζει όσο δέκα γκουρμέ μενού.

Γι’ αυτό, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να δείξεις την αγάπη σου για κάποιον, από το να του φτιάξεις εσύ κάτι από το μηδέν. Τον κανακεύεις για να πάρεις λίγη από την αποδοχή του, λίγη από την αγάπη του πίσω. Με κάθε κουταλιά, του δείχνεις κάτι από εσένα. Αυτό είναι το φαγητό, ένα μέρος του εαυτού σου, το όμορφο, το δημιουργικό, αυτό που νοιάζεται για τους άλλους, που κοπιάζει για την τηγανητή εκείνη ριγανάτη πατάτα της γιαγιάς.

Ψυχοθεραπεία λοιπόν η μαγειρική, που σε ταξιδεύει, σε παιδεύει, σε κάνει να βγεις από τη βαρεμάρα και σίγουρα σου γεμίζει το στομάχι. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που δε θα είσαι και πολύ καλά, δοκίμασε να μαγειρέψεις, αν όχι για κάποιον που αγαπάς, για τον εαυτό σου, που ίσως έχεις ξεχάσει να φροντίζεις τώρα τελευταία. Πατατούλα κανείς;