Όση πρόβα και να κάνεις η ζωή θέλει αυτοσχεδιασμό

Σχολείο, μαθητής και δάσκαλος, πρωταγωνιστές και χώρος που έχει σημαδέψει την παιδική μας ηλικία και την ενήλική μας ζωή. Τι κάνατε όταν ο δάσκαλος σας έπιανε αδιάβαστους; Κρύος ιδρώτας σας έλουζε όπως κι εμένα, ακόμα σκεφτείτε έχω εφιάλτες ποια είναι η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Για το λόγο αυτό αφιερώνουμε ώρες ατέλειωτες διαβάσματος για να είμαστε προετοιμασμένοι για όλες τις πιθανές ερωτήσεις που μπορεί να μας κάνει. Κι αν η ερώτηση είναι κρίσεως; Αν εκεί πρέπει εσύ να απαντήσεις έχοντας τα δεδομένα μα όχι ξεκάθαρη απάντηση copy-paste από το βιβλίο;

Αυτό είναι και η ζωή όμως, μια συνεχόμενη ερώτηση κρίσεως που κάνει ο δάσκαλος κι εσύ πρέπει να δώσεις μια απάντηση. Κι αν χάσεις τα λόγια σου; Κι αν το μόνο που θες είναι να χώσεις το κεφάλι σου μέσα στο χώμα σαν τη στρουθοκάμηλο; Αντιδράσεις φυσιολογικές και ίσως περισσότερο αντανακλαστικές που όντως όμως υπάρχουν και ζουν εντός μας.

Τη ζωή μας δεν μπορούμε να την κάνουμε πρόβα, δεν είναι θεατρικό έργο που κάποιος έχει γράψει για εμάς και εμείς απλά να πρέπει να ερμηνεύσουμε με σκηνοθεσία έτοιμη. Η ζωή ίσως να μοιάζει με stand up που είσαι εσύ και πρέπει να αυτοσχεδιάζεις με βάση το κοινό που έχεις κάθε φορά από κάτω. Υπάρχει σαφώς μια βάση και μια προετοιμασία, είμαστε διαβασμένοι μα δεν είμαστε παντογνώστες ούτε το μέλλον βλέπουμε για να ξέρουμε το πριν, το τώρα, το μετά. Έχεις ένα παρελθόν, ζεις ένα παρόν και σχεδιάζεις ένα μέλλον, η παγίδα όμως είναι όταν το μέλλον γίνει παρόν και δεν είναι αυτό που είχες γράψει στο χαρτί.

Κι όμως πιστεύω πως τα απρόβλεπτα είναι το αλατοπίπερο στη ζωή, τα εκτός προγράμματος που λένε. Οι έρωτες που ήρθαν εκεί που δεν το περίμενες έκαναν να την καρδιά σου να χτυπά τόσο δυνατά που είχες ξεχάσει πως μπορεί να ακούγεται έτσι. Από τη δουλειά που είχες απελπιστεί να βρεις χτυπάει ένα τηλέφωνο και σε ζητάνε για συνέντευξη. Η ευθεία είναι βαρετή στη ζωή γι’ αυτό υπάρχουν και οι στροφές. Σαφώς δε βλέπεις τι είναι στο τέλος τους μα κάθε φορά είναι κάτι που σου κόβει την ανάσα. Μη με παρεξηγήσεις δε σου λέω πως κάθε στροφή θα φέρει κάτι καλό, μα θα έχει να σου μάθει για σένα πράγματα που δεν ήξερες. Αντοχές, δύναμη ευρηματικότητα, υπομονή και πολλά άλλα.

Όταν ξέρεις το επόμενο επεισόδιο δεν είναι το ίδιο με τον ενθουσιασμό και την αδρεναλίνη που νιώθεις όταν δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Έντονο συναίσθημα σίγουρα, μα τα μέτρια ποιος τα θέλει, όλοι τα βαριόμαστε μετά από κάποιο σημείο κι ο λόγος είναι απλός: δεν προσφέρουν κάτι καινούριο. Η ζωή, αν και το ξεχνάμε, είναι στιγμές που θυμάσαι όταν τις έζησες με όλο σου το είναι. Αυτές είναι που σου μένουν πραγματικά. Δε θυμάσαι τι έφαγες προχθές, μα δεν μπορείς να ξεχάσεις δύο χρόνια πριν που ήταν η πρώτη φορά που φιληθήκατε. Γιατί απλώς δεν το περίμενες. Γιατί όσες πρόβες κι αν κάνεις, το έργο ακόμα γράφεται και τα λόγια αλλάζουν, οι πρωταγωνιστές σίγουρα, μέχρι και το κοινό. Εσύ τι περιμένεις; Να είσαι ο ίδιος με τα λόγια που έχεις στο χαρτί σου; Κάψε το σενάριο κι αυτοσχεδίασε!