Όταν μας κρύβουν την αλήθεια δήθεν για το καλό μας

«Εγώ το έκανα για το καλό σου». «Εσένα σκεφτόμουν και δε στο είπα για να μην πληγωθείς». Φράσεις που έχεις πει ή που μπορεί να ακούς αραιά και πού ή κατ’ επανάληψη. Γεμίσαμε ήρωες, ψεύτικους πρίγκιπες που προσπαθούν να μας σώσουν από δράκους και τέρατα. Έλα όμως που σε γέλασαν και κάπου οι ήρωες μπερδεύτηκαν κι αλλάξανε ρόλους. Όλοι έχουμε βρεθεί στη θέση του προσώπου που κράτησε ένα μυστικό δήθεν για καλό αλλά και σε εκείνη του ατόμου που τάχα προσπαθούν να προστατέψουν.

Η αλήθεια δεν κρύβεται κι όσο κι αν προσπαθήσεις να μη βγει στην επιφάνεια, κάποια στιγμή θα φανεί. Τώρα, σε λίγο, αύριο, σε έναν μήνα. Το χρονικό διάστημα μπορεί να διαφέρει, όμως το γεγονός αργά ή γρήγορα θα γίνει γνωστό. Η αλήθεια είναι εκεί και δεν αλλάζει, μπορεί να παίξει κρυφτό μα κάποτε θα φανερωθεί. Οι ήρωες που κρατούν πράγματα κρυφά στην προσπάθειά τους να σε σώσουν, λίγο νοιάζονται που δεν είναι ειλικρινείς απέναντί σου, αφού τους ικανοποιεί το γεγονός πως μπορούν να σε προστατέψουν, πως έχουν έναν ρόλο, ο οποίος σε σένα θα κάνει καλό ενώ παράλληλα βοηθά τους ίδιους να εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο τον εαυτό τους. Το αίσθημα της ανωτερότητας, η  ψευδαίσθηση πως εκείνοι είναι οι δυνατοί και πως μπροστά στην αλήθεια εσύ θα φανείς αδύναμος, τούς οδηγεί στο να σου κρύψουν γεγονότα που πιθανότατα θα ήθελες να γνωρίζεις. Η αλήθεια εξάλλου δεν μπορεί να προκαλέσει κακό. Είναι γεγονός πως πονάει, πως συχνά δεν είναι αρεστή, όμως στο τέλος λυτρώνει, βάζει τα πράγματα στη θέση τους, ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Δεν αφήνει χώρο για παρερμηνείες και σενάρια που θα κάνεις με το μυαλό σου αλλά ξεκαθαρίζει τα πράγματα και τα ζητούμενα γίνονται δεδομένα.

Όλοι έχουμε πέσει στην παγίδα να κρύψουμε κάτι μόνο και μόνο για να μην πληγωθεί ο άλλος, εκείνος που εμείς πιστέψαμε πως ανήκει στους αδύναμους την ίδια ώρα που κατατάξαμε τους εαυτούς μας στους δυνατούς. Η αλήθεια είναι πως βάλαμε εμάς πάνω από εκείνον που τάχα θέλαμε να προστατέψουμε, γιατί ξαφνικά μας άρεσε να κινούμε τα νήματα, έτρεφε τον εγωισμό μας και μας προσέφερε περίσσεια ικανοποίηση. Μια τρύπα στο νερό κάναμε όμως, γιατί απλώς ντυθήκαμε ήρωες με ψεύτικες δυνάμεις και δικαιολογίες. Εξάλλου τα πράγματα είναι πιο απλά όταν είναι ξεκάθαρα. Η προστασία και η βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε σε κάποιον είναι να του ανοίξουμε τα μάτια, να δει αυτό που χωρίς εμάς δε θα μπορούσε να μάθει ή να παρατηρήσει κι όχι να δημιουργήσουμε ένα παραμύθι, το οποίο θα συντηρούμε με ψέματα και σενάρια για να μη βγει στο φως μια αλήθεια που θα ταράξει τις ισορροπίες.

Το παραμύθι κάποια στιγμή τελειώνει και στο φινάλε δεν υπάρχουν ούτε ήρωες, ούτε δράκοι, ούτε πρόσωπο που κατάφερε να σωθεί. Όταν πια βγει στο φως η αλήθεια που τάχα δε θα άντεχες ν’ ακούσεις ή που θα σου έκανε κακό, θα έχεις να αντιμετωπίσεις άλλη μία που μπορεί να σε πονέσει ακόμη περισσότερο, που δεν είναι άλλη απ’ το ότι οι δικοί σου άνθρωποι, εκείνοι που εμπιστεύεσαι, προτίμησαν να σε παραμυθιάσουν θεωρώντας πως ξέρουν καλύτερα από σένα το καλό σου.