Ό,τι υπόσχεσαι στα παιδιά θα το θυμούνται

«Να υπόσχεσαι λιγότερα από αυτά που μπορείς να κάνεις και να κάνεις περισσότερα από αυτά που υπόσχεσαι.»

Οι υποσχέσεις, αποτελούν ένα άτυπο συμβόλαιο ανάμεσα σε αυτόν που δίνει τον λόγο του και σε εκείνον που βρίσκεται στην αναμονή για την εκπλήρωση των όσων τού έχουν τάξει να συμβούν. Άτυπο συμβόλαιο λοιπόν και τι γίνεται όταν στην άλλη πλευρά του συμβολαίου βρίσκεται ένα παιδί; Κι όμως, το παράδοξο του πράγματος είναι ότι -αν και μικρότερα σε ηλικία κι εμπειρίες- τα παιδιά δεν ξεχνάνε ποτέ κι έτσι, εσύ ο ενήλικας, όταν δίνεις το λόγο σου σε ένα παιδί είναι επιτακτική ανάγκη να τον τηρήσεις.

Οι παιδικές ψυχές βλέπουν εμάς τους μεγάλους σαν δασκάλους, μαθαίνουν από εμάς, τις συμπεριφορές μας, τις απορροφούν κι είναι και οι πιο αμείλικτοι κριτές των πράξεών μας. Δεν έχουν χτίσει άμυνες, κι έτσι, κάθε φορά που θα υποσχεθείς κάτι, η λαχτάρα δημιουργείται στα μάτια τους και στην ψυχή τους και μετράνε αντίστροφα για την εκπλήρωσή του. Ο χρόνος για εκείνα λειτουργεί διαφορετικά κι αδυνατούν να δικαιολογήσουν τόσο εύκολα έναν ενήλικα που στα μάτια τους φαντάζει και λίγο σούπερ ήρωας, εάν τελικά δεν καταφέρει να τηρήσει τη δική του μεριά στο συμβόλαιο. Αυτομάτως η απογοήτευση έρχεται από το γεγονός πως, εφόσον έχει την επιλογή ένας ενήλικας να δράσει κατά βούληση κι έχοντας εναλλακτικές, διαλέγει να μην κρατήσει μια υπόσχεση, άρα κι αδιαφορεί για εκείνα. Έτσι, λίγο-λίγο θα δεις πως η εμπιστοσύνη που σου είχαν, σταδιακά χάνεται.

Κι η εμπιστοσύνη είναι το άλφα και το ωμέγα σε μια σχέση που μπορείς να χτίσεις με ένα παιδί, με μια παιδική καρδιά. Αναλόγως τον ρόλο σου στη ζωή τους, αντιστοίχως μεγαλώνουν και οι απαιτήσεις τους απέναντί σου. Εάν είσαι γονιός, θείος, θεία, παππούς, γιαγιά, φίλος τους, όλα στην παιδική τους καρδιά παίρνουν τεράστια διάσταση σε ό,τι αφορά το τι ειπώνεται μεταξύ σας.

Τα παιδιά έχουν μεγεθυντικό φακό ως προς τη στάση που κρατάς μαζί τους κι όλα τα αντιλαμβάνονται στον υπερθετικό βαθμό και στην πιο αληθινή τους εκδοχή. Εάν είσαι γονιός λοιπόν, κάθε σου υπόσχεση είναι ένα συμβόλαιο που πρέπει να τηρήσεις. Κι αν δεν καταφέρεις με την πρώτη να τούς δώσεις να καταλάβουν από πού προέρχεται η απόφασή σου αυτή, εξήγησέ τους ξανά βρίσκοντας άλλο τρόπο και δώσε όλα τα σωστά επιχειρήματα για να την κατανοήσουν. Κάνε ξεκάθαρο πως η προτεραιότητα είναι πάντα εκείνα, αλλά για μια φορά η ζωή μπήκε στη μέση. Αν είσαι ειλικρινής θα το αντιληφθούν, αν πάλι όχι, πίστεψέ με θα το νιώσουν. Πρόσεξε, γιατί δε δίνουν πολλές ευκαιρίες και στην επόμενη αθέτηση δε θα δεις ούτε κλάματα, ούτε φωνές μα μια μεγάλη στα μάτια τους απογοήτευση καθώς έχεις χάσει τον τίτλο του σούπερ ήρωα πια κι είσαι ένας έκπτωτος σπάιντερ μαν.

Αν πάλι ο ρόλος σου στη ζωή τους δεν είναι ο μεγαλύτερος, όπως εκείνος του γονιού, ακόμη έχεις μεγάλη σημασία ως προς τα λεγόμενά σου αλλά οι ευκαιρίες μαζί τους είναι πολύ λιγότερες, να το ξέρεις. Στα παιδιά δεν τάζουμε απλώς για να τα ξεφορτωθούμε, δεν υποσχόμαστε για να τους δώσουμε μια μικρή δόση ευτυχίας πως θα είμαστε εκεί. Όταν υπόσχεσαι κάτι, είναι απαραίτητο να μπορείς να το τηρήσεις, διότι εμπιστεύονται την ικανότητά σου να επιλέγεις τι θα κάνεις και τι όχι. Τα παιδιά δε θυμούνται τα λόγια που έχουν ακούσει από τους μεγάλους, τα παιδιά θυμούνται όσα έζησαν μαζί τους και πολύ περισσότερο θυμούνται εκείνα που δεν έκαναν μαζί τους. Τα θυμούνται γιατί δεν ήταν λάθος τους που δεν έγιναν, μα εξαιτίας των μεγάλων ένιωσαν πως έφταιγαν.

Γι’ αυτό λοιπόν ενήλικα, εσύ ο μεγάλος της παρέας, την επόμενη φορά που θα υποσχεθείς κάτι σε ένα παιδί, θυμήσου κάτι πολύ απλό. Θυμήσου πως ακόμα και τώρα που είσαι μεγάλος, οι υποσχέσεις που έμειναν στα λόγια από τους μεγάλους της ζωής σου αποτελούν μικρές γρατσουνιές στην ψυχή σου. Μη δημιουργείς εσύ με τη σειρά σου καινούριες.