Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία!

Καλοκαιράκι δείχνει ακόμα το ημερολόγιο κι εμείς βρισκόμαστε στην καρδιά του. Μήνας Αύγουστος, ο μήνας που μας χτυπά τα καμπανάκια υπενθυμίζοντάς μας να ζήσουμε την εποχή όσο ακόμα προλαβαίνουμε. Θάλασσα, βουτιές, παραλία, αλάτι, καύσωνας, ταξίδια, ανεμελιά∙ τόσες πολλές λέξεις που συνθέτουν την ωραιότερη περίοδο του χρόνου.

Το καλοκαίρι είμαστε οι πιο ξένοιαστες εκδοχές μας, όλα λειτουργούν σε ρυθμούς διακοπών, κι ας μην έχουμε πάει. Ο ήλιος φωτίζει θετικές σκέψεις και χαμόγελα κι εμείς καταστρώνουμε συνεχώς αποδράσεις, αφού το μυαλό αδυνατεί να συγκεντρωθεί. Τις ώρες που αναγκαστικά στριμωχνόμαστε σε γραφεία κι υποχρεώσεις, κλείνουμε τα μάτια κι ονειρευόμαστε μπλε νερά και χρυσές αμμουδιές. Και τι δε θα δίναμε για να ‘μασταν σε μια παραλία!

Πόσο τις αγαπάμε, αλήθεια, τις παραλίες; Πόσες παιδικές αναμνήσεις, από τότε που χτίζατε κάστρα στην άμμο κι όλα τα προβλήματα λυνόντουσαν με μια βουτιά. Κι ακόμα το ίδιο συμβαίνει. Βουτιά δροσιστική, λυτρωτική κι αστεία πολλές φορές. Πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για την εποχή αυτή, πόση έμπνευση έχει δώσει εκείνη η αμμουδιά. «Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά», λέει εκείνος ο στίχος. «Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία» χρόνια τώρα φωνάζουν τα Ημισκούμπρια.

Το καλοκαίρι δε σε νοιάζει αν θα ξενυχτήσεις και πού θα ξυπνήσεις, γιατί απλά είσαι ο πιο χαλαρός εαυτός σου, κι αν είχε ανθρώπινη μορφή αυτή η εποχή βάζεις στοίχημα πως θα ήταν εκείνο το πιτσιρίκι που τρέχει ανέμελα εδώ κι εκεί, που θέλει όλη την ώρα να παίζει και να κάνει σκανταλιές ενώ δε μαζεύεται με τίποτα στο σπίτι. Έτσι κι εσύ, βγαίνεις και ξεχνάς να γυρίσεις, δε θες να κοιμηθείς όταν υπάρχουν τόσα καλύτερα να κάνεις.

Βραδινό μπάνιο∙ μια προσπάθεια να χωρέσεις περισσότερο καλοκαίρι μέσα σε μια νύχτα και να βρεις λίγη δροσιά μες στον καύσωνα. Εκεί που σκας κι ο ανεμιστήρας πια μοιάζει ανίκανος να προσφέρει βοήθεια, εκεί σκάει κι η ιδέα για μπανάκι βραδινό. Το ένα τηλεφώνημα γίνονται δύο και να που η παρέα μαζεύεται και σαν πενθήμερη εκδρομή αρχίζει να μοιάζει το σκηνικό.

Πάρτι, ταυτόσημο με το θέρος, όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε ένα μικρό πάρτι θα στήσουμε, μα ξεχωρίζουν πάντα εκείνα τα διαφορετικά που φτιάχνουν οι παρέες με μπίρες απ’ το περίπτερο σε τσίγκινα κουτάκια κι ένα αμάξι, με τον κολλητό σε ρόλο DJ και το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου στα deck. Τα τραγούδια που παίζουν αυτές τις νύχτες μοιάζουν αλλιώτικα, κι ας είναι πολυακουσμένα, είναι νοσταλγικά και θυμίζουν κάτι απ’ τη νιότη που κάπου είχαμε χάσει μέσα στη ρουτίνα του χειμώνα. Μα τώρα επιστρέφει κι απελευθερώνεται. Γιατί το καλοκαίρι λειτουργεί σε διαφορετικές ταχύτητες.

Βραδιές σε μια παραλία, με πρωταγωνιστή τα αστέρια που τόσο ξεκάθαρα μπορείς να δεις μες στον καθαρό ουρανό που σου κάνει το χατίρι να τα χαζέψεις -είτε μόνος είτε με παρέα. Μα όλα καλύτερα μοιάζουν όταν τα μοιράζεσαι. Και δε χρειάζεσαι πολλά για να ζήσεις το καλοκαίρι, αν έχεις τη συντροφιά που θες δίπλα σου. Μια πετσέτα στην αμμουδιά και τα ‘χεις όλα. Και την πανσέληνο όταν έρθει, ξέρεις, εκείνη η μεγάλη του Αυγούστου, εκεί θα την απολαύσεις.

Υπάρχει καλύτερο σκηνικό από μια παραλία, μια παρέα και φωτιά στην άμμο; Αφού, φυσικά, έχετε γυρίσει όλη την περιοχή για να βρείτε τα ξύλα, με ‘κείνο τον φίλο τον πρόσκοπο να παριστάνει την αυθεντία χωρίς κανένα αποτέλεσμα, με σας να τον πειράζετε κι εκείνος για να γλυτώσει απ’ την καζούρα και να σταματήσει να σας ακούει να τρέχει για βουτιά.

Κι όλοι να ακολουθείτε από πίσω και ξάφνου οι κοκορομαχίες ξεκινούν και νικητής ποιος θα ‘ναι σημασία δεν έχει, γιατί είστε όλοι εκεί. Και με φώτα μόνο τα αστέρια ο δειλός και ρομαντικός της παρέας κάπου βρίσκει εκείνο το κουράγιο που μάζευε όλο τον χειμώνα για να πει πώς νιώθει. Γιατί το καλοκαίρι όλα πιθανά μοιάζουν κι εφικτά. Είμαστε πιο ανοιχτοί, πιο τολμηροί, θέλουμε να ‘μαστε ανάλαφροι, γι’ αυτό ξεφορτωνόμαστε τα ανείπωτα που μας βαραίνουν.

Γιατί το καλοκαίρι μας κάνει πάλι θαρραλέα παιδιά κι εμείς εξομολογούμαστε τα όνειρά μας, αφού πια νιώθουμε δυνατοί να τα κυνηγήσουμε. Κι όλα ίσως ξεκινήσουν από μια παραλία, εκεί που θα ξυπνήσουμε το πρωί με λίγη άμμο στα μαλλιά, τσαλακωμένα ρούχα μα και τσαλακωμένους φόβους, με μια λαχτάρα να τα ζήσουμε όλα και μια σιγουριά πως θα τα καταφέρουμε.

Γι’ αυτό πάρε πετσέτα, μαγιό, κιθάρα, μπίρες, άσε τα φανταχτερά στο σπίτι και φορά το χαμόγελό σου. Μπες στο αμάξι με φίλους κι απόψε βγάλτε τη στην παραλία και –πού ξέρεις;– αύριο το πρωί ίσως να ξυπνήσεις ένας άλλος εαυτός, ένα παιδί που θα κυνηγάει με πείσμα τα όνειρά του. Απόψε πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία!