«Αν μου το ζητούσες, θα τα παρατούσα όλα για εσένα», «Αν μου το ζητούσες θα εμένα»: λόγια που κουβαλάνε πάνω τους τόσο μεγάλη ευθύνη που μεταθέτεται με ευκολία στον απέναντι. Κάποια στιγμή είτε έχουμε πει, είτε ακούσει αυτά τα λόγια. Κι όταν τα είπαμε. θεωρήσαμε ότι αδικηθήκαμε, ότι δεν πάλεψε το άλλο άτομο μο για εμάς. Όταν πάλι τα ακούσαμε, νιώσαμε πως χάσαμε ευκαιρία κι ήταν δικό μας το λάθος αυτό, που δε μαντέψαμε την πιθανή έκβαση των γεγονότων.
Κι είναι αλήθεια πως στο πρώτο άκουσμά τους ίσως και να κολακευτείς για το πόσο σημαντικός είσαι για έναν άνθρωπο που είναι διατεθειμένος να αλλάξει ό,τι έχει και δεν έχει στη ζωή του με μόνο όρο να είσαι κι εσύ σε αυτή. Το πρόβλημα ξεκινά με εκείνα τα δύο γράμματα που φτιάχνουν τη λέξη «αν» και την τεράστια αμφιβολία που αυτά τα δύο γράμματα δημιουργούν. Τόσο μικρή λέξη που όμως πάνω της κάποιοι χτίζουν μια ολόκληρη ζωή προσδοκιών που δεν εκπληρώνονται ποτέ.
Αν, λοιπόν, εσύ το ζητούσες ο άλλος θα έκανε τα πάντα να σε έχει. Αυτή είναι η λογική. Κι εδώ κάπου έχει χαλάσει το παραμύθι πριν καν ξεκινήσει. Αυτή η υποθετική τοποθέτηση λοιπόν, τάζει ζωές ολόκληρες που καμία διάθεση δεν έχει να τις δώσει. Ο λόγος είναι απλός κι ίσως ακουστεί ίσως και κυνικός, αν ανήκεις στους ρομαντικούς της ζωής. Γιατί αν ήθελε αυτός που ξεστομίζει τη φράση αυτή όντως να κάνει την υπέρβαση, θα την έλεγε όχι προ τετελεσμένου, μα όταν ουσιαστικά θα μπορούσε να αλλάξει κάτι, να συμβεί ό,τι περιγράφει. Αντιθέτως, αν ειπωθεί αφού τελειώσει το εργάκι και παρθούν οι αποφάσεις, λειτουργεί περισσότερο σαν μηχανισμό γέννησης ενοχών. Και μόνο.
Σαφώς κι οι άνθρωποι θέλουμε διαβεβαιώσεις, θέλουμε εγγυήσεις για να μείνουμε, για να δώσουμε, για να αισθανθούμε και να αφεθούμε. Στους μεγάλους έρωτές μας, όμως, δεν πάμε με τη λογική της προστασίας, πάμε και τα παίζουμε όλα για όλα και ψάχνουμε την ευκαιρία, δεν την παζαρεύουμε. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις αν κάποιος είναι πραγματικά ερωτευμένος μαζί σου, όταν σου παρουσιάζει επιλογές, όταν υπάρχει προοπτική, είτε για να κάνετε μεγάλα ρίσκα, είτε για να κάνετε απλώς μια δοκιμή.
Σε εκείνον τον έρωτα λοιπόν κανένα «αν» δε χωράει, κανένα δε θα ακούσεις κι ας μην έχεις τις πιθανότητες μαζί σου. Μετατρέπεται κάθε λέξη και πρόταση σε κάλεσμα, σε πρόταση, σε μια παρότρυνση για το πώς θα το κάνετε να λειτουργήσει. Καμιά φορά δίνεις και περισσότερες ευκαιρίες από αυτές που θα έκαναν καλό στην ηρεμία σου, μα ποτέ δεν περιμένεις να τελειώσει ο χρόνος για να πεις στον έρωτά σου πόσα θα έκανες αν στο ζητούσε. Γιατί τα έχεις ήδη κάνει. Και το ξέρει.
Η επόμενη φορά που έρθεις αντιμέτωπος με εκείνες τις ανόητες αοριστίες περί προσπάθειας, είτε εσύ είσαι αυτός που τα σκέφτεται, είτε ανήκεις σε εκείνους που θα τα ακούσουν, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Πως όταν το «αν» μπαίνει στη συνάρτηση, ο έρωτας που ζεις, εκείνος ο μοναδικός που λες και βροντοφωνάζεις πως για χάρη του θα άλλαζες το ίδιο σου το είναι, δεν είναι δα και τόσο μοναδικός. Γιατί στον έρωτα που θέλεις να πετύχει, κάθε άλλη επιλογή μοιάζει να μην υπάρχει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
