«Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά», λέει ένας στίχος που έχουμε σιγοτραγουδήσει αρκετοί. Άλλοι ξέρουμε όλο το κομμάτι που ερμηνεύουν τα Υπόγεια Ρεύματα απ’ έξω κι άλλοι μόνο αυτό τον στίχο. Κι είμαστε κι εκείνοι που τον αγαπήσαμε τόσο που τον έχουμε κάνει στάση ζωής. Σε αυτούς ανήκω κι εγώ, μιας και δε μου αρέσει να ζητάω πράγματα. Όποιος θέλει να δώσει, θα δώσει, διαφορετικά ας θεωρήσουμε πως απλώς δε θέλει. Άσπρο ή μαύρο, απόλυτο, μπορεί να σου φανεί αυτό που διαβάζεις, αλλά μας αρέσει το «όλα ή τίποτα». Κι αν είναι να τα λάβουμε όλα, ας είναι τουλάχιστον από επιλογή εκείνου που τα δίνει.
Το να ζητάς κρύβει δυναμισμό, όμως είναι σαν να ζητιανεύεις ταυτόχρονα σημασία, συντροφιά, αγάπη, νοιάξιμο -όπως θες πες το. Εγωιστικό μπορεί να σου ακούγεται, μα σκέψου πως αυτοί που δε ζητάνε συνήθως είναι οι ίδιοι που δίνουν περισσότερα. Άνισο το παιχνίδι αρχίζει να μοιάζει, γιατί όταν δίνεις, περιμένεις να λάβεις, κι όχι να φτάσεις σε σημείο να ζητήσεις. Να θέλει ο άλλος να σε έχει προτεραιότητα και να μη σε βλέπει σαν μια ακόμα εκκρεμότητα που πρέπει να σβήσει από τη λίστα του. Είμαστε αυτά που νιώθουμε και όταν νιώθουμε δίνουμε, γιατί έτσι δημιουργούμε αναμνήσεις, χαμόγελα, στιγμές, αγάπες.
Όταν δε σου αρέσει να λες πολλά, είναι πολύ απλά γιατί αφήνεις τις πράξεις σου να μιλήσουν για εσένα. Οι πράξεις είναι πολύ πιο ισχυρές από λέξεις σε ένα χαρτί και από υποσχέσεις που τις πήρε ο αέρας και χάθηκαν στον χρόνο. Δε μιλάς, λοιπόν, γιατί σε έχει κουράσει να ακούς λόγια που βλέπεις πως δε γίνονται πραγματικότητα. Προτιμάς να αφήνεις τον χρόνο να δείξει τι θα συμβεί και τι όχι και να μη δημιουργείς και στους άλλους προσδοκίες, στις οποίες ξέρεις πως δε θα καταφέρεις να ανταποκριθείς.
Βέβαια, μπορεί τώρα να σκέφτεσαι, πού να ξέρει ο άλλος τι θέλεις αν δεν του μιλήσεις, αν δεν το επικοινωνήσεις. Όντως πρέπει να λέμε αυτό που θέλουμε, να βγαίνουμε από το καβούκι μας και να εκφραζόμαστε, όμως όσοι δεν το κάνουν με μεγάλη ευκολία μπορεί κάποτε να ανοίχτηκαν, να πίστεψαν σε λόγια και υποσχέσεις και να έμειναν φρούδες οι ελπίδες. Κι έπειτα από αυτό να σταμάτησαν να ζητάνε και απλώς να περιμένουν, γιατί από φανφάρες και στολίδια χορτάσαμε. Μην υπόσχεσαι πράγματα που δεν ξέρεις αν είσαι σε θέση να τηρήσεις ή όσα δε σκοπεύεις να κάνεις πράξη, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γεμίσεις τον άλλο αρνητικά συναισθήματα.
Να είμαστε λίγο πιο αληθινοί, λοιπόν, και πιο ειλικρινείς όσον αφορά τις προθέσεις μας απέναντί στους άλλους. Δε χρειάζεται μόνο να κερδίζουμε τις εντυπώσεις με όμορφα λόγια. Μάθε να κερδίζεις τους ανθρώπους με τις πράξεις σου και με το ποιος πραγματικά είσαι. Αν θες κάποιον, διεκδίκησέ τον, πες του το, κι αν θέλει κι αυτός, καλώς. Να παίζεται στα ίσα το παιχνίδι. Και να θυμάσαι πως αυτοί που δε λένε, είναι με μαθηματική ακρίβεια οι ίδιοι που θα μπορούσαν να κάνουν τόσα για σένα, όσα ούτε καν μπορείς να φανταστείς. Γι’ αυτό, σημασία δεν έχει πόσα λες, αλλά πόσα κάνεις.
Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
