“We were on a break” μια επική ατάκα από τον Ross προς τη Rachel που δεν πρόλαβε καν να περάσει μια στιγμή για να την ακολουθήσει η απιστία. Μια σκηνή που είναι χαραγμένη και πολλοί ίσως και περισσότεροι από όσοι θα φανταζόταν κανείς, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την κατάσταση που φωτογραφίζει. Σχέσεις, έρωτες, πραγματικές ιστορίες, άλλωστε, είναι αυτές που δίνουν έμπνευση στις ταινίες, στη μουσική, σε ολόκληρο το φάσμα της τέχνης, εν γένει.

Σχέσεις λοιπόν κι αν ήταν τόσο εύκολες, δε θα σπάζαμε τόσο συχνά το κεφάλι μας για να τις αντιμετωπίσουμε. Σαφώς δεν είναι εύκολες και σίγουρα δεν είναι αμελητέες ως προς τη σημασία τους, γιατί έχουν να κάνουν με ανθρώπους κι όταν μιλάμε για ανθρώπους, το συναίσθημα προκαλεί βροχή και πώς να γλυτώσει κάνεις από τη βροχή; Οι άνθρωποι λοιπόν δημιουργούμε σχέσεις κι όσο κι αν το επιθυμούμε δεν πάνε πάντα όλα καλά, δεν είναι κάθε μέρα χρωματισμένη από έρωτα και καταλήγουμε σαν βρεγμένα γατιά στις γωνίες, να περιμένουμε να περάσει η μπόρα. Τη σειρά λοιπόν του έρωτα, της χαράς, της καψούρας έρχεται να πάρει η διαφωνία, η ένταση και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Κι έτσι, για να μη λήξει ο αγώνας έρχεται η παράταση. Το ζευγάρι θα την αποκαλέσει ένα διάλειμμα στη σχέση κι εκεί αρχίζει ο κακός χαμός.

 

 

Διάλειμμα λοιπόν συμφωνήσατε κι οι δύο και βάλατε τους κανόνες. Ήταν όμως μέσα σ’ αυτούς κι η απιστία ή είναι σαν τα ψιλά γράμματα σε ένα συμβόλαιο που βιάστηκες να υπογράψεις και πότε δεν έδωσες τη σημασία στο να τα περάσεις με προσοχή; Ψιλά γράμματα λοιπόν και οι απιστίες, που ίσως είναι λάθος να χαρακτηρίζονται ως τέτοιες και που κρύβουν όλη την ουσία και τις μεγαλύτερες παγίδες, αν με ρωτάς.

«Μα δε θεωρείται απιστία» θα φωνάζει ακόμα και τώρα ο Ross γιατί δεν ήμασταν μαζί βρε Rachel πουλάκι μου. Η πράξη, ως πράξη, ίσως να έχει τη λιγότερη σημασία· ένα κρεβάτι μιας βραδιάς είναι σαφώς λιγότερο σημαντικό από κάτι στο οποίο ο άλλος έχει επενδύσει χρόνο, ενέργεια και σκέψη. Είναι η σκέψη που πηγαίνει κατά ‘κει που τσούζει. Είναι η επιθυμία να συμβεί, που πυροδοτεί σαν φιτίλι την ανασφάλεια και την καχυποψία. Αφού το έκανε/ έκανες τόσο άμεσα κι εύκολα στο διάλειμμά σας, γιατί όχι και στη σχέση την ίδια;

Το διάλειμμα το παίρνεις για να βρεις τον εαυτό σου, λέει η άλλη γνώμη, που ανάμεσα σε τόσους συμβιβασμούς τον έχασες. Να δεις γιατί σου λείπει ο άλλος και πιο βασικό, αν σου λείπει ο άλλος. Ό,τι γίνεται σε ένα διάλειμμα κι είναι συμφωνημένο, μένει εκεί σωστά; Όχι πάντα, θα σου πω εγώ, γιατί τις πράξεις σου τις κουβαλάς και μετά το πέρας τους.

Είναι το χρονικό περιθώριο που αναφέρθηκε προηγουμένως, είναι το ίδιο βράδυ ή και το επόμενο πρωί, είναι η ευκολία και η αμεσότητα. Είναι το «δεν έχασες καιρό». Όταν σε δένουν συναισθήματα και καταστάσεις με κάποιον, το να περάσεις αυτή τη λεπτή γραμμή δίνει νέα πνοή σε όλη τη σχέση, καλύτερη ή χειρότερη. Κόβεται ένα νήμα. Σαφώς κι αν επέλεξες λίγες ώρες μετά να βρεις αυτήν την επιβεβαίωση από καινούρια μάτια και καινούρια αγγίγματα σημαίνει πως αυτά που είχες δε σου αρκούν πια, ειδικά αν είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς και θα θελήσεις. Όμως ακόμη κι αυτό είναι ένα τεστ εαυτού που ίσως πρέπει να περάσετε, εφόσον διαλέξατε αυτή την οδό. Μένει να δείτε αν θα κοπείτε, ή αν θα περάσετε με άριστα. Όπως και να έχει, είναι παιχνίδι για γερά νεύρα κι αντοχές. Οπότε τα ψιλά τα γράμματα, διάβασέ τα δυο φορές.

 

Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου