Το αντίο να το λες και να το εφαρμόζεις

Το αντίο μοιάζει κάθε φορά με ένα μικρό θάνατο. Δηλώνει το τέλος, βάζεις μια τελεία σε μια πρόταση που είχες ξεκινήσει να γράφεις. Οι αποχαιρετισμοί είναι η τελευταία ευκαιρία που έχεις, που δίνεις στον εαυτό σου να ζήσεις εκείνες τις τελευταίες στιγμές με τον άνθρωπο που κάποτε είχες διαλέξει να ζεις μαζί του. Μια λέξη που πολλές φορές μάχεσαι, παλεύεις και προσπαθείς με νύχια και με δόντια να μην την ξεστομίζεις είναι αυτό το αντίο. Μια λέξη, δυο συλλαβές μόνο, μα οι μικρότερες λέξεις καμιά φορά είναι εκείνες που κρύβουν το μεγαλύτερο νόημα.

Πολλές θεωρίες κατά καιρούς έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το πώς είναι ένας σωστός αποχαιρετισμός . Εδώ χτυπούν τόσα πολλά «καμπανάκια». Άκου λέει, σωστός αποχαιρετισμός με οδηγίες χρήσης. Στα συναισθήματα δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης ειδικά όταν έχουν να κάνουν με μια ιστορία που τελειώνει και φέρνει πόνο, το μέγεθός του κάθε φορά μπορεί να διαφέρει μα δεν παύει να υπάρχει. Γιατί σε κάθε τέλος ένας το θέλει παραπάνω από τον άλλον, ένας ακόμα τρέφει ελπίδες ότι όλα δεν έχουν τελειώσει κι ας είχε παρθεί η απόφαση καιρό πριν, μα εκείνος δεν ήταν ικανός να το δει. Γιατί πολύ απλά τα συναισθήματα καμία φορά θολώνουν την όραση, είναι σαν να φοράς γυαλιά ενώ δεν έχεις μυωπία, τίποτα ξεκάθαρο, όλα θολά.

Γι’ αυτό και τον αποχαιρετισμό δεν τον έχουν συμπαθήσει και πολλοί γιατί όταν αποχαιρετάς κάποιον, γίνεται αλήθεια το τέλος. Τώρα ήρθε η ώρα για την τελευταία λέξη που θα πεις και την τελευταία που θ’ ακούσεις. Τα σ’ αγαπώ πια δεν έχουν σημασία γιατί τώρα μοιάζεις με αγρίμι πληγωμένο και πονάς. Κι όταν πονάς κάνεις δε θέλει να πάρει την ευθύνη. Δεν είσαι όμως μόνο το θύμα, είσαι κι ο θύτης, μην το ξεχνάς, γιατί ο πόλεμος θέλει δυο. Κι εσείς σε πόλεμο βρισκόσασταν τόσο καιρό κι ο αποχαιρετισμός είναι αυτός που θα δηλώσει τη λήξη του. Ποιος ο νικητής και ποιος ο χαμένος καμία σημασία δεν έχει.

Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως αν είσαι από τους τυχερούς να ξέρεις πως αυτή είναι η τελευταία φορά που αποχαιρετάς κάποιον, δεν πρέπει να γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω, γιατί εκείνο το τελευταίο βλέμμα δίνει πολλές υποσχέσεις. Το κακό με τις υποσχέσεις είναι πως μπορούν να δώσουν ελπίδες και να κρατούν κάποιον δεμένο για μέρες, μήνες ακόμα και χρόνια.

Οι άνθρωποι, εμείς οι κοινοί θνητοί με τα χρόνια έχουμε δημιουργήσει τόσους μα τόσους πολλούς μηχανισμούς για να μην πονέσουμε. Πόσες φορές έχουμε κρυφτεί πίσω από μια οθόνη για να μην έρθουμε αντιμέτωποι με τις πράξεις μας. Πόσα αντίο έχουμε πει μ’ ένα μήνυμα, ένα γράμμα, μια κλήση ή ακόμα χειρότερα μια εξαφάνιση. Στο αντίο πρέπει να κοιτάξεις τον άλλο στα ματιά και ν΄αρθρώσεις, να το ακούσετε κι οι δυο γιατί και το χρωστάτε ο ένας στον άλλον. Όταν έχεις την ευκαιρία ν’ αποχαιρετήσεις κάποιον, και δεν στο στερήσει η ζωή με άλλους τρόπους, πες όσα θες να πεις και μετά φύγε χωρίς να κοιτάξεις πίσω. Γιατί να θυμάσαι πως αλλιώς, υπόσχεσαι πως θα ξαναγυρίσεις.