Το ημερολόγιο ενός barman

Aν είχες την ευκαιρία να δεις μέσα από την κλειδαρότρυπα τη ζωή ενός μπάρμαν, θ’ ανακάλυπτες πολλά αστεία, δελεαστικά, ίσως και λιγάκι πιο σκοτεινά μυστικά κάτω το χαμόγελο που φοράει κάθε βράδυ πίσω από την μπάρα, καθώς σερβίρει άλλο ένα ποτό. Η νύχτα πάντα είναι πιο δελεαστική- το ίδιο κι οι άνθρωποι που δουλεύουν σ’ αυτή. Θες η μουσική, θες τα φώτα, θες ότι η διάθεση κι οι αντιστάσεις πέφτουν, θες που όλοι μας λειτουργούμε λίγο πιο ελεύθερα τη νύχτα; Το μυστήριο είναι παντού, το φλερτ επίσης, μαζί με το αλκοόλ που ρέει άφθονο. Και πίσω από το bar, κάθε βραδιά, στέκεται μια προσωπικότητα που είναι nocturnal royalty.

Η θέση λοιπόν αυτή, χρειάζεται πέρα από γνώσεις πάνω στη χημεία των υγρών, κι αντοχές. Δεν αναφέρομαι μόνο στα ωράρια που όντως είναι εξουθενωτικά, μα κυρίως στα ψυχολογικά αποθέματα που είναι απαραίτητο να έχεις για να μπορείς να συναναστρέφεσαι τόσους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Στις σελίδες λοιπόν του ημερολογίου ενός barman, όλοι οι τακτικοί πελάτες έχουν ένα παρατσούκλι, ενώ πότε σχεδόν δε θυμάται τα ονόματα των πελατών, όσες φορές κι αν τους συναντήσει. Θυμάται όμως πώς πίνει το ποτό του ο καθένας, αν θέλει πάγο ή όχι, χαμηλό ή ψηλό ποτήρι, αν θ’ αφήσει τιπς στο τέλος. Κι αυτό γιατί προσπαθεί να μη δεθεί, να μην κάνει ουσιαστικές σχέσεις, μα να έχουν οι πελάτες την ψευδαίσθηση πως είναι πάντα εκεί γι’ αυτούς. Αυτό πουλάει στην τελική: την ψευδαίσθηση της φιλίας, την ψευδαίσθηση του φλερτ, της οικειότητας, πολύ παραπάνω από ένα πετυχημένο κοκτέιλ.

Κάθε βραδιά είναι ίδια κι ας γίνεται κάθε βράδυ κάθε διαφορετικό. Δεν τον ακουμπάνε από ένα σημείο κι έπειτα. Τ’ αστεία σκηνικά άπειρα, τα πιο σοβαρά λιγότερα, αφού η κυνικότητα είναι πια στα ύψη. Κι έχει δει ανόητα πεσίματα, χυλοπίτες να πέφτουν, άτομα να θέλουν βοήθεια ή να πέφτουν κάτω από το ποτό, να κλαίνε, να χωρίζουν, να ερωτεύονται, να μαλώνουν και να χορεύουν σαν αν μην υπάρχει αύριο. Είναι ο καλύτερος wingman γιατί όλοι τον ακούνε, αποτελεί κάτι σαν ένα μικρό θεό με όλα τα φώτα πάνω του· είναι ο πρωταγωνιστής του μαγαζιού. Κάθε βράδυ, μέχρι το ξημέρωμα.

Γιατί, μόλις οι πρώτες ακτίνες κάνουν την εμφάνισή τους κι αφού καθαρίσει καλά τον πάγκο του, βάλει τα σύνεργά του στη θέση τους και παίρνει τη σακούλα για τον κάδο φεύγοντας, νιώθει να αδειάζει. Κι όταν χάνεσαι στην ενέργεια των άλλων, γίνεσαι λίγο πιο επιρρεπής σε όσα μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις ζωντανός ξανά. Η απλότητα κι η σταθερή ψυχολογία δεν έχουν θέση σ’ αυτή τη δουλειά, γιατί μαζί με τον ύπνο, φεύγει κι ο προγραμματισμός. Κοιμάσαι όταν η πόλη ξυπνάει, δουλεύεις όταν η πόλη διασκεδάζει. Αναλώνεσαι σε φλερτ που δεν εννοείς γιατί είναι μπλεγμένα με την περσόνα σου, ενώ ποτέ δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι απλώς λυπημένος. Κι έτσι, ξεχνάς να είσαι οτιδήποτε άλλο, πέρα από τον σταρ της βραδιάς.

Κάπως έτσι, οι σελίδες από το ημερολόγιο εκείνου του παιδιού που βλέπεις κάθε βράδυ την ώρα που σου βάζει το ποτό σου, είναι γεμάτες αλάτι, τεκίλα και λεμόνι. Την επόμενη φορά που θα βρεθείς μπροστά σ’ έναν barman η μια bagwoman, αντί να πεις τον πόνο σου, ρώτα για τη μέρα τους, τη ζωή τους. Σίγουρα θα έχεις πολλά να μάθεις αν καταφέρεις. Αν σ’ αφήσουν να τους πλησιάσεις.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!