Ζήτω τα περίεργα και οι παραξενιές μας!

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος παράξενα πράγματα και συμπεριφορές που βλέποντάς τα γουρλώνουμε τα μάτια και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έχει εξελιχθεί μπροστά μας. Ξέρεις, σαν εκείνο το καρτούν που του πετάγονται τα μάτια έξω, ή γυρίζει το κεφάλι του δέκα φορές και νιώθεις ότι θα σκάσει. Τι μπορεί να θεωρηθεί παράξενο; Ο χρόνος και ο τόπος παίζουν σημαντικό ρόλο για να δώσουν όλο το κατάλληλο σκηνικό για να εξελιχθεί κάτι που ίσως να μοιάζει βγαλμένο από κωμωδία. Συνήθως προκαλεί γέλιο γιατί είναι αστείο, αλλά και κάποιες και μάλιστα πολλές φορές, εκνευρισμό γιατί είναι τόσο αντίθετο από τα συνηθισμένα.

Στο ανθρώπινο είδος θεωρείται οποιαδήποτε ιδιορρυθμία του χαρακτήρα μας ως παραξενιά, ως ένα χαρακτηριστικό που ξενίζει στους άλλους και δεν ξέρουν πώς να το αποδεχτούν. Μια μικρή λεπτομέρεια δε μας νοιάζει αν το ευρύτερο κοινό την αποδέχεται, δε μας απασχολεί γιατί πολύ απλά έχει κολλήσει στο κεφάλι μας ότι αυτός ο τρόπος είναι ο νορμάλ και μ’ αυτή τη συμπεριφορά νιώθουμε ασφάλεια. Υπάρχουν βέβαια και οι άνθρωποι που δε νιώθουν άνετα με το να ξετυλίξουν το κουβάρι του χαρακτήρα τους για να είναι κοινωνικά αποδεκτοί.

Οι ιδιορρυθμίες στο χαρακτήρα είναι ζωτικής σημασίας για να νιώθουμε πλήρεις. Μια ρουτίνα που κανένας δεν μπορεί να καταλάβει και αγγίζει λίγο τα όρια της τρέλας, της γλυκούλας της τρέλας όμως που δε μοιάζεις με ψυχοπαθή. Για παράδειγμα, πριν ένα σημαντικό αγώνα πρέπει να φορέσεις το τυχερό σου καπέλο γιατί έτσι θεωρείς πως θα συμβάλεις στη νίκη της ομάδας σου. Να χάσει η ομάδα επειδή εσύ δεν έβαλες το καπέλο σου; Τέτοια ανευθυνότητα δεν τη σηκώνεις. Θα το φορέσεις.

Οι παραξενιές λοιπόν κάποτε σε βοήθησαν να κερδίσεις κάτι, αποτελούν μέρος μιας νίκης -ψυχολογικής κυρίως- και επειδή απολαμβάνουμε τη νίκη στη ζωή μας προσπαθούμε να χτίζουμε ξανά και ξανά το ίδιο σκηνικό γιατί νομίζουμε πως το σκηνικό ευθύνεται για τη νίκη κι όχι εμείς οι ίδιοι. Πριν πας για ύπνο ίσως πρέπει να μετρήσεις προβατάκια, τρελό γιατί έχεις περάσει κατά πολύ την παιδική σου ηλικία και τι γίνεται αν δίπλα σου κοιμάται κάποιος; Εκεί τι κάνεις; Ψιθυρίζεις ή απλά αφήνεις τον άλλον να δει κι αυτήν την παράξενη πλευρά σου και ίσως να σε αγαπήσει λίγο παραπάνω.

Αν παράξενο σε γνώρισαν και παράξενο σε αγάπησαν, δεν είναι ανόητο να αλλάξεις; Και ποιος θα είσαι μετά αν χάσεις το στίγμα σου; Οι παραξενιές σου δίνουν χρώμα στην προσωπικότητά σου και τη βγάζουν από το άσπρο-μαύρο, τη μουντάδα και την κανονικότητα. Γιατί απλά σκέψου πως ό, τι είναι δικό σου και σε κάνει να νιώθεις άνετα μ’ εσένα, δεν είναι απαραίτητο να είναι κατανοητό από τους άλλους. Είναι εκείνη η παράξενα πανέμορφη πλευρά του εαυτού σου που πρέπει να μάθεις να αγαπάς. Να αφήνεις μόνο όσους εσύ θες να δουν ολόκληρο τον εαυτό σου και πού ξέρεις ίσως να μην είναι το τόσο παράξενο όσο νομίζεις. Ίσως υπάρχει κάποιος που θα το αγκαλιάσει γιατί όλοι λίγο-πολύ έχουμε τα περίεργά μας. Παράξενοι του κόσμου μαζευτείτε να πιούμε έναν καφέ να τα πούμε. Φαντάσου γέλιο που θα είχε μια τέτοια κοινωνική συναναστροφή χωρίς φραγμούς με μοναδικούς καλεσμένους τους πραγματικούς μας εαυτούς. Φαντάσου γέλιο που θα είχε μια τέτοια ζωή.