Θυμάμαι αυτό το κύμα ενθουσιασμού που βιώσαμε ως έφηβοι με τον ερχομό των video games, των DVD και των cd. Ήταν η πρώτη μας τριβή με το μελλοντικό ψηφιακό κόσμο. Θυμάμαι τη χαρά που νιώσαμε όταν ανακαλύψαμε το Pac-Μan το οποίο έκανε τη φορητή κονσόλα προέκταση των χεριών μας. Ή τον ενθουσιασμό που νιώσαμε αργότερα, όταν μπορούσαμε πλέον να παίζουμε αυτό το παιχνίδι από την άνεση του σπιτιού μας στον υπολογιστή. Πριν ακόμη γίνει δεδομένο το να έχεις υπολογιστή.
Όταν η τεχνολογία έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, όλα τα παιχνίδια μπορούσες να τα κατεβάσεις στον υπολογιστή ή να τα βρεις online, με μερικά πατήματα στο πληκτρολόγιο μπορούσες να επικοινωνήσεις με τον άνθρωπο που ήθελες και το να δηλώσεις ότι σκέφτηκες κάποιον έγινε ευκολότερο από ποτέ. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι ανάμεσά μας οι οποίοι είναι συνειδητοποιημένοι και ολίγον τι ασυμβίβαστοι με την τεχνολογία. Ξέρουν πότε να την κάνουν σύμμαχό τους και πότε να τη βλέπουν σαν ορκισμένο εχθρό, ή έστω σαν αντίπαλο. Φαίνεται αδύνατο για να ‘ναι αληθινό. Κι όμως…
Δε μιλάμε για άτομα που πέρασαν τα νεανικά τους χρόνια χωρίς τεχνολογία και έπειτα απογοητεύτηκαν με την απλοποίηση από τις ηλεκτρονικές επιλογές. Ούτε αναφερόμαστε σε αυτούς που διατυμπανίζουν τα αρνητικά της και με κάθε ευκαιρία μιλάνε για την κακή κατάσταση των ανθρώπων, λόγω των πολλών ωρών πάνω στο κινητό. Μιλάμε για πρόσωπα που μεγάλωσαν με την τεχνολογία από κούνια, που λέει ο λόγος και συνειδητά επιλέγουν μια εναλλακτική οδό, βλέποντας την ηλεκτρονική σαν το εύκολο μονοπάτι.
Συνήθως, είναι αυτοί οι τύποι που θα περάσουν από το σπίτι σου για να σε καλέσουν για καφέ. Δε θα αρκεστούν στο ηλεκτρονικό μήνυμα με τα φανταχτερά stickers και emojis, το οποίο ούτως ή άλλως θα χαθεί μέσα στην υπόλοιπη συνομιλία σας. Θα σκεφτούν ότι εφόσον είναι στο δρόμο τους το σπίτι σου, θα σταματήσουν για λιγάκι να δουν πώς είσαι και να σε καλέσουν να τα πείτε από κοντά. Είναι αυτοί που θα σου στείλουν μια πανέμορφη κάρτα στις γιορτές ή στα γενέθλιά σου με δική τους καλλιτεχνική επιμέλεια. Είναι αυτοί που θα σου φέρουν το πιο περίεργο σουβενίρ από το ταξίδι τους στο Παρίσι κι ας μη σου έστειλαν ούτε μισή selfie μπροστά από τον Πύργο του Άιφελ, γιατί ξέρουν ότι ακόμη κι αν στην αρχή το κοροϊδέψεις, σίγουρα θα το κρατήσεις!
Μπορεί να γνωρίζουν τα πάντα από Office και social media αλλά προτιμούν να το πάνε πιο «παραδοσιακά». Δε θα το θεωρήσουν χάσιμο χρόνο να ζωγραφίσουν οι ίδιοι την όψη τoυ φακέλου που θα σου στείλουν. Ούτε θα το θεωρήσουν χάσιμο χρόνου αντί να ετοιμάσουν μια μακροσκελή λίστα με δώρα που πρέπει να αγοράσουν τα Χριστούγεννα, να ετοιμάσουν ένα ξεχωριστό δώρο για τον καθένα, χειροποίητο και με προσωπικές ευχές.
Το να παρεκκλίνεις καμιά φορά από την ταχύτητα και την ευκολία που σου παρέχει η τεχνολογία, είναι και αυτό μια επιλογή. Δεν έχουν απόλυτο άδικο όσοι λένε ότι η πρόσβαση στους πάντες μέσα από την άνεση του κινητού, μας έκανε λίγο τεμπέληδες. Και δεν το λέμε από άποψη απραξίας, αφού οι αυξημένοι ρυθμοί της ζωής απαιτούν από εμάς και την ανάλογη γρήγορη δράση, αλλά ας μην ξεχνάμε πως καμιά φορά δείχνουμε σε έναν άνθρωπο ότι είναι ξεχωριστός για εμάς, κάνοντας και μια πιο ξεχωριστή κίνηση.
Εξάλλου έχει και τη χάρη του το χειροπιαστό πράγμα. Μια κάρτα, ένα ενθύμιο, ένα φυτό, ένα κέικ για δώρο. Σκέψου το πώς αισθάνεσαι όταν ψαχουλεύοντας ανακαλύπτεις τα παιδικά σου ημερολόγια, τα παλιά posters με τους αγαπημένους σου τραγουδιστές και ηθοποιούς και κάτι παιδικά αυτοκόλλητα που σου ξέμειναν. Απίστευτο πόσες αναμνήσεις και συναισθήματα σου προκαλούν με το που τα αντικρίζεις. Φαντάσου τώρα κάποιον άλλον να ανακαλύπτει κάτι που ήρθε από τα χέρια σου και να νιώθει έτσι.
Εδώ να ξεκαθαρίσουμε ότι δε μιλάμε για καλύτερη ή χειρότερη εποχή, δεν είναι φαγητό οι εποχές να τις συγκρίνουμε και να βγάζουμε νικητή, ούτε μπορούμε να τις εξομοιώνουμε. Η κάθε περίοδος έχει τη χάρη της. Το σημαντικό είναι να διατηρούμε καλή και ουσιαστική επικοινωνία με τους ανθρώπους που αγαπάμε και να δείχνουμε ότι τους νοιαζόμαστε, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα τους φτιάξουμε μια χειροτεχνία.
Συντάκτης: Λουκία Κουμπαρή
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
