Βγες έξω και κοίτα τα σύννεφα που με λαγνεία κατασπαράζουν τον ήλιο. Τέτοιο πάθος δεν έχω ξαναδεί, αιώνες τώρα πιστοί εραστές, αγαπιούνται τόσο που πληγώνονται δίχως ενοχές και στάζει το αίμα στον ουρανό παντρεύοντας το αβυσσαλέο του μπλε μ’ αυτό το ταξιδιάρικο ροζ χρώμα.
Αυτό είν’ ο έρωτας.
Κάποιες στιγμές σκορπούν βροχές και καταιγίδες στο πέρασμα τους, μήπως νιώσουμε κι εμείς την ένταση που γεννιέται σ’ ένα τους χάδι.
Μα είναι και η σελήνη που κάνει την εμφάνιση της τα πιο ερωτικά βράδια, αναδεικνύει το φως τα όμορφα της σημάδια και ξελογιάζει ολόκληρο το σύμπαν.
Ερωμένη άπιστη και ειρωνική, αποκαλύπτει μόνο τις πλευρές που επιθυμεί, να επιβληθεί στα κολασμένα σώματα και να τελειώσει σαν πανσέληνος επικά και αξέχαστα.
Αμέτρητοι οι εραστές της, ένα προς ένα όλα τα’ αστέρια. Μαρτυρούν τους πιο κρυφούς, τους πιο ξεχασμένους έρωτες που κρύβουμε βαθιά μέσα στο σώμα.
Έρωτας είναι ο άνεμος που μου χαϊδεύει το λαιμό και μου παρασύρει τα μαλλιά ηδονικά και λάγνα, περνάει ελαφρά μέσα από τα δάχτυλα των ποδιών μου, τι αίσθηση κι αυτή. Πώς παρασύρει κι υποδουλώνει την ύλη με μια του κίνηση, εραστής έμπειρος-πιο πολύ απ’ τον καθένα.
Έχει κι αυτός τα θέματα του, χρόνια τώρα παλεύει με την θάλασσα. Σπανίως αποδέχονται την σχέση τους και γαληνεύουν, αφήνοντας την ομορφιά να ξεχυθεί και να ξαπλώσει όλο χάρη στους άπειρους κόκκους άμμου.
Η θάλασσα είναι η ίδια η προσωποποίηση του έρωτα.
Δεν γίνεται να μην την ερωτευτείς παράφορα. Τόσο όμορφη, ατέλειωτη και τόσο σαγηνευτική που θες να βουτήξεις βαθιά μέσα της, να δώσεις όλη σου την ζωή θυσία στην αίσθηση της και να πνιγείς ευτυχισμένος στο πιο άγριο της κύμα.
Έτσι είν’ ο έρωτας, αφήνεσαι και σε σκοτώνει. Κι είν’ ο πιο γλυκός θάνατος.
Τόσα χρώματα που σε ζαλίζουν. Τόσα λουλούδια, που δεν προλαβαίνεις να τα δεις όλα στην σύντομη ζωή σου. Απλώνονται εγωιστικά σ’ αμέτρητες εκτάσεις και τις κατακτούν δίχως τύψεις.
Και καλά κάνουν. Ο έρωτας είναι εγωιστικός. είναι κτητικός και τα θέλει όλα δικά του.
Αφού τα δεις όλα αυτά, αν δεν σε συγκινούν, κλείσε τα μάτια κι άκου.
Άκου την κραυγή της αστραπής, που μετά το απόλυτο κενό ξεσπάει και κραυγάζει.
Και το μουρμουρητό του ανέμου που ψιθυρίζει στ’ αυτιά σου ερωτικά ολημερίς κι οληνυκτίς, σαν να ‘ναι έρωτας χαμένος που σ’ αναζητεί και σ’ ονειρεύεται χρόνια τώρα.
Τον ήχο από τα κύματα που σκάνε με φόρα στον βράχο και τον αγκαλιάζουν απ’ όλες τις πλευρές, σαν να πέρασαν αιώνες από την τελευταία φορά που συναντήθηκαν και ενώθηκαν.
Τα πουλιά που τραγουδούν την αυγή, αγνοώντας τον θάνατο. Γνωρίζουν-σε αντίθεση με μας-πως η ζωή είναι σημαντικότερη. Πώς απαλύνουν όλες τις πληγές μ’ ένα τραγούδι!
Μα ο δικός μου ο πιο αγαπημένος ήχος είναι αυτός που ξεκινά απ’ την φωτιά. Κλείσε τα μάτια, νιώσ’ την να καίει το δέρμα σου ηδονικά και άκου τις σπίθες που πετάγονται, σαν το ανήσυχο μουρμουρητό των παιδιών που αποκόπτονται από την μάνα.
Όλα είναι τόσο τρυφερά κι ηδονικά. Όλα είναι μουσική. Μια ερωτική μελωδία που γεννήθηκε χέρι χέρι με το συναίσθημα και ο απόηχος της θυμίζει οργασμό.
Για αυτό άκου την μουσική με προσοχή και ηρεμία. Η μουσική είναι έρωτας αλάνθαστος.
Κι αν ακόμα κι όλα αυτά τα ακούσματα σου μοιάζουν ξένα, τότε γεύσου, μύρισε, νιώσε.
Γεύσου το πιο καλό κρασί στο τέλος μιας ημέρας, κι ας το να χυθεί απαλά στο στόμα σου, σαν πειρασμός να σε μεθύσει. Παραδώσου ολοκληρωτικά στην πλάνη που σου χαρίζει απλόχερα και ζήσε όλη τη ζωή σ’ ένα βράδυ.
Έρωτας είν’ η μυρωδιά από το χώμα που βούτηξε μέσα στην άστατη και παροδική βροχή, κάθε φορά την ερωτεύεται παράφορα. Κι όταν εκείνη στερέψει ξεραίνεται και μένει μόνο με το άρωμα από την τελευταία τους συμπλοκή.
Μύρισε τα πιο προκλητικά αρώματα, αναβλημένα από τα πιο αβυσσαλέα μέρη μιας ψυχής. Πόσα λουλούδια, πόσες μυρωδιές που ακόμα δεν έχεις συναντήσει.
Κράτησε ένα τριαντάφυλλο στα χέρια σου, μην το πετάξεις στεγνά μέσα στο βάζο. Με την πιο βαθιά σου ανάσα μύρισε το κι ακούμπησε απαλά τα πέταλα του. Όλα, μην ξεχάσεις κανένα. Ήξερες πόσο βελούδινη είν’ η υφή του;
Νιώσε ένα φιλί. Είναι καυτό, είναι υγρό, είναι ο κόσμος όλος ερωτικά στημένος.
Τόση είναι η ομορφιά γύρω μας που μας κραυγάζει να ερωτευτούμε δίχως όρια μία εικόνα, έναν ήχο, μια μυρωδιά, μια γεύση, ένα χάδι.
Συντάκτης: Τσαμπίκα Βασιλειάδη
