Εγώ θα σ' αγαπώ κι ας μην περάσεις!

Έφτασε η μέρα που περίμενες, μόλις ανακοινώθηκαν οι βάσεις. Μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, με το μαγικό χαρτάκι που ‘χει τους κωδικούς σου κι εσύ παγωμένος για δευτερόλεπτα, για το τι θ’ αντικρίσεις μόλις πληκτρολογήσεις το τελευταίο ψηφίο κι εμφανιστεί τ’ αποτέλεσμα μπροστά σου.

Χιλιάδες σκέψεις περνάνε απ’ το μυαλό κι όσο και να προετοιμάστηκες γι’ αυτή τη στιγμή, ένα τρέμουλο στα χέρια κι ένας κόμπος στο στομάχι θα κάνουν την εμφάνισή τους. Ανάμικτα συναισθήματα για όλους. Αγωνία, χαρά, ικανοποίηση, απογοήτευση, αμφιβολία, φόβος. Όπως και να ‘χει, ό,τι και να δεις γραμμένο, σήμερα γυρνάς σελίδα και μπαίνεις σε άγνωστα μονοπάτια. Πόσο σπουδαίο ακούγεται αυτό!

Σήμερα δε θα κοιτάξεις πίσω, καμία σημασία δεν έχει τι έκανες και τι δεν έκανες, τι έδωσες και τι άλλο θα μπορούσες να δώσεις. Όποιο και να ‘ναι τ’ αποτέλεσμα, το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις, αρκεί να θέλουμε να τις δούμε.

Ξεχωριστή στιγμή γι’ αυτούς που θα δουν γραμμένη την πρώτη τους επιλογή. Ουρλιαχτά, αγκαλιές, κλάματα χαράς κι αντιδράσεις μοναδικές. Έφτασε η στιγμή της ανταμοιβής και πήραν το εισιτήριο για το ταξίδι των ονείρων τους. Μέσα σ’ αυτές τις αγκαλιές, μέσα σ’ αυτά τα πανηγύρια κάπου περνάνε κι οι δεύτερες σκέψεις: Επέλεξα σωστά; Θα τα καταφέρω;

Δύσκολη στιγμή για όσους δεν είδαν αυτό που στόχευαν. Φορτισμένα συναισθήματα, ειδικά αν αφιέρωσαν χρόνο και κόπο όλο αυτό το διάστημα. Πικρία, απογοήτευση, ματαίωση. Φυσιολογικά συναισθήματα και πολύ σημαντικό ο καθένας να ‘χει το δικαίωμα να πενθήσει για τις προσδοκίες του. Μπερδεμένες σκέψεις. «Δεν ήμουν αρκετά καλός για να πετύχω;». «Αφού απέτυχα εδώ θα αποτύχω και στη ζωή μου;». «Να πάω κι ας μη μου αρέσει τόσο;». «Να ξαναδώσω ή να τα παρατήσω όλα;».

Πάρτε το χρόνο σας. Αδειάστε το μυαλό απ’ τις πρώτες φορτισμένες σκέψεις κι όλα θα καθαρίσουν μπροστά σας, θα βρείτε τις λύσεις που σας ταιριάζουν. Εσείς τις ξέρετε καλύτερα απ’ τον καθέναν. Σημαντικός ο ρόλος των γονέων εδώ, που οφείλουν να σεβαστούν τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις, να σταθούν δίπλα ενδυναμώνοντας και βοηθώντας στον επαναπροσδιορισμό των στόχων.

Και κάπου εκεί, σίγουρα κάποιοι θα φύγουν για τα φοιτητικά λημέρια. Νέο σπίτι, νέα ζωή, νέοι φίλοι. Ήρθε η στιγμή της ανεξαρτησίας.  Κι όμως, μέσα σας ένα σφίξιμο. Αυτό που δε θα παραδεχτείτε δυνατά, για να μη φανείτε μικροί, αλλά θα το ψιθυρίσετε μόνο στους εαυτούς σας. «Ήρθε η ώρα να ωριμάσω, να δοκιμαστώ, να σταθώ στα πόδια μου. Τι θα κάνω; Θα τα καταφέρω; Δύσκολα τα πράγματα». Φόβος αλλά και δέος μπροστά στη νέα ζωή.

Κι όσο επεξεργάζεστε τ’ αποτέλεσμα, οργιάζουν οι σκέψεις. Μπερδεύονται τα συναισθήματα, μπερδεύονται τα άτομα. Ίσως στο πίσω μέρους του μυαλού σας να είναι κι ο περίγυρος, η οικογένεια, οι συγγενείς, οι φίλοι.  Άραγε τι θα πουν; Ίσως αρχίσουν οι συγκρίσεις, οι καλύτερες σχολές, γιατί το πανεπιστήμιο κι όχι το πολυτεχνείο, γιατί το ΤΕΙ κι όχι μια επαρχία. Πάντα ακούγονται διάφορες ιδέες. Ένα είναι το σίγουρο, ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος.

Η επιλογή είναι δική σας. Να κυνηγήσετε αυτό που αγαπάτε, που σας γεμίζει, που σας ταιριάζει. Ίσως δεν το ξέρετε όλοι ακόμα. Θα το βρείτε. Τίποτα δεν τελείωσε σήμερα, σήμερα ξεκινάει η σελίδα του δικού σας νέου βιβλίου. Λύσεις πολλές, εναλλακτικές αμέτρητες. Στόχος οι δικές σας επιλογές, τα δικά σας όνειρα, με τόλμη κι αισιοδοξία.

Κάντε την αυτοκριτική σας, παραδεχτείτε τα λάθη σας κι εξελιχθείτε μέσα απ’ αυτά. Να σηκώνεστε όταν πέφτετε και να στοχεύετε πιο ψηλά όταν είστε όρθιοι. Πιστέψτε στον εαυτό σας. Η δύναμή σας είστε εσείς.  Και να θυμάστε, αυτοί που σας αγαπούν, σας αγαπούν ανεξαρτήτως αποτελέσματος κι είναι πλάι σας.  Τα ταξίδια δεν έχουν πάντα ήρεμες θάλασσες, αλλά αυτή ίσως είναι κι η ομορφιά τους.

Καλή αρχή σε όλους σας!