Έχεις σκοπό να σ’ αγαπήσεις;

Μοναξιά επιλέγεις σήμερα. Άλλη μια σχέση χωρίς νόημα, άλλη μια απόρριψη γραμμένη στο ημερολόγιό σου. Σ’ ακύρωσε, ή μάλλον ακυρώθηκες κι έκανες τα πάντα για να επιβεβαιωθείς. Αυτή η εμμονή του μυαλού σου ότι δεν αξίζεις, ότι δεν ξέρεις, ότι δεν μπορείς, ότι θ’ αποτύχεις, σ’ έχει κάνει να μαζεύεις πανωλεθρίες. Τις επιλέγεις τις αποτυχίες, και θυμώνω με ‘σένα. Μ’ εξοργίζεις!

Κι αυτή η ηττοπάθεια, αυτή η αναδρομή στις λάθος σχέσεις, αυτοί οι έρωτες που έληξαν άδοξα, και μετά η θλίψη, η απομόνωση, η άρνηση. Κατρακυλάς κι αφήνεσαι και με θυμώνεις!

Θέλω να σε μεταλλάξω. Εγκλωβίζεσαι στο λίγο σου. Ανάξια φιγούρα για ν’ αγαπηθείς, τόσο το ‘χεις τερματίσει σήμερα. Οι άλλοι είναι σημαντικοί, οι άλλοι είναι ικανοί, οι άλλοι ξέρουν, οι άλλοι μπορούν, και μου τα περιγράφεις και μ’ εξαγριώνεις!

Να ουρλιάξω θέλω, μήπως ταρακουνηθείς. Πόσο ακόμα θα πατάς τον εαυτό σου. Στάχτη τον έκανες σήμερα και συνεχίζεις. Εκεί βρίσκεις τρόπο, βρίσκεις δύναμη να το κάνεις, έχεις πείσμα εκεί. Απλά με περίεργο στόχο. Την καταστροφή σου. Ποιος θα μου το ‘λεγε ότι θα έφτανες σε τόση ματαίωση!

Σήμερα, όμως, δε θα σιωπήσω, δε θα σε παρηγορήσω, θα στα πω ωμά, στεγνά. Γιατί θέλω να δοκιμάσω άλλους τρόπους. Δε θα κάνω τα ίδια, δε μου το επιτρέπω να σε παρηγορώ.

Τα όμορφα μάτια σου, το αψεγάδιαστο πρόσωπό σου, το αθώο σου βλέμμα κι αυτή η στάση σου να δίνεις ασταμάτητα μέσα σε μια σχέση, χωρίς κανένα φίλτρο, μην τυχόν και φύγει ο άλλος σ’ έχει φτάσει εδώ. Να φτάνεις τους συντρόφους σου σε σημείο να πνίγονται σ’ αυτή την ομορφιά και την απόλυτη υποταγή.

Σήκωσε λίγο τα μάτια σου απ’ τον μικρόκοσμό σου και δες λίγο πετυχημένες σχέσεις γύρω σου. Ξέρεις τι κοινό υπάρχει σ’ αυτή την επιτυχία; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό που ‘χει δεκατρία γράμματα και λέγεται «αυτοπεποίθηση». Αυτή η αυτοπεποίθηση είναι τόσο σαγηνευτική, που τα μάτια σου, η ομορφιά σου, η δοτικότητά σου, η καλοσύνη σου δεν τα βάζουν μαζί της.

Είναι ελκυστική, η άτιμη, και δεν πλήττει κανέναν. Μαγνήτη έχει και προσελκύει τους πάντες. Δυστυχώς δεν είναι κληρονομιά από μάνα και πατέρα, πρέπει να κοπιάσεις να την αποκτήσεις. Θέλει χτίσιμο κι η αλλαγή έρχεται εκ των έσω. Απ’ το μυαλό ξεκινάνε όλα.

Σταμάτα, λοιπόν, τη σύγκριση με τους καλύτερους και τους χειρότερους και ξεκίνα τη σύγκριση με τον χθεσινό εαυτό σου. Βρίσκεις τίποτα καλό σε ‘σένα; Πες μου «όχι». Θα μ’ εξοργίσεις πάλι! Όλοι έχουμε καλά, όλοι έχουν δυνατά σημεία. Αν δεν τα βλέπεις, δεν μπορώ να κάνω κάτι.

Άρχισε να μου λες πάλι για τα μειονεκτήματά σου. Πολύ ωραία, αφού τα θυμήθηκες, έλα να τα κάνεις κάτι. Τι τ’ αραδιάζεις και μετά τα χώνεις κάτω απ’ το χαλί, μην τυχόν και τ’ ανακαλύψουν. Δούλεψέ τα, αυτή είναι η λύση, κι όχι να με ζαλίζεις με το να μου τα λες μετά από κάθε χωρισμό!

Τίποτα καλό έχεις κάνει μέχρι σήμερα, ή μόνο την καταστροφή έχεις φέρει; Εγώ θυμάμαι τουλάχιστον δέκα σημαντικές στιγμές της ζωής σου που ήταν ξεχωριστές. Αν τις ξεχνάς, δε θα στις ξαναπώ σήμερα! Όχι, δε θα τις ακούσεις πάλι από ‘μένα, αφού δεν τις εκτιμάς. Να τις θυμηθείς εσύ, δε θα κοιμηθούμε σήμερα, αν δε μου τις πεις. Εδώ θα μείνεις, θα μ’ ακούσεις.

Πόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση! Το τερμάτισες. Περιμένεις απ’ τους άλλους να σ’ αγαπήσουν. Πλάκα κάνεις! Εσύ έχεις σκοπό να σ’ αγαπήσεις; Αν δεν έχεις, μην πας παραπέρα για αναζήτηση.

Γίνε ο οπαδός σου και μίλα όμορφα στον εαυτό σου και μετά ζήτα αυτά που θέλεις.  Ξέρεις να μιλάς όμορφα μόνο στους ξένους. Έφτασε η ώρα να μιλήσεις με σεβασμό κι αγάπη και σε ‘σένα.

Θα μου πεις πάλι δεν το αξίζεις, δεν είσαι «αρκετός». Ονειρέψου, λοιπόν, τι θέλεις για ‘σένα και βάλ’ το στόχο, για να νιώσεις αρκετός. Και ξέρεις πώς θα ‘ρθει αυτός ο στόχος; Αν τον σπάσεις σε μικρότερους και τους κατακτήσεις έναν-έναν. Δύναμη δίνει αυτό, σου θυμίζω, κι η αυτοπεποίθηση εκτοξεύεται στα ύψη.

Καύσιμα χρειάζεσαι για να ξεμπλοκάρεις κι η αυτοπεποίθηση είναι το πολυτιμότερο. Ονειρέψου, διώξε κάθε αυτοαμφισβήτηση και σίγουρα θα πετάξεις. Φύγε τώρα κι αύριο ραντεβού πάλι εδώ, μπροστά στον καθρέφτη να μου πεις τι θ’ αλλάξεις.