Στην Ελληνική κοινωνία η οικογένεια είναι ένας θεσμός που μέχρι και σήμερα είναι πολύ ισχυρός. Νέα ζευγάρια αποφασίζουν να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου, επιλέγουν να έχουν στενές σχέσεις με τα πεθερικά και αρκετές φορές αυτό έχει αποδειχτεί ότι επηρεάζει σε βάθος χρόνου τη σχέση του ζευγαριού και μπορεί ακόμα και να την κλονίσει.
Καθένας μας απ’ τη στιγμή που γεννιέται ανήκει σε μια οικογένεια, μεγαλώνει με συγκεκριμένες αντιλήψεις, αξίες, συνήθειες και πεποιθήσεις που κουβαλάει είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Όταν συνδέονται δυο άνθρωποι είναι απολύτως φυσιολογικό οι αντιλήψεις και οι αξίες τους να μην ταυτίζονται απόλυτα. Όμως εφόσον αποφασίσουν να προχωρήσουν και να παντρευτούν σημαίνει πως σε υγιείς τουλάχιστον σχέσεις έχουν βρει δικό τους κώδικα επικοινωνίας και ισορροπίες. Αν λοιπόν στο ζευγάρι υπάρχει η προσδοκία να γίνουν μια μεγάλη οικογένεια και να ευθυγραμμιστούν και με τα πεθερικά, τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα και τις περισσότερες φορές προκύπτουν προβλήματα και συγκρούσεις.
Συνήθως όλα στην αρχή δείχνουν τέλεια και σταδιακά το ζευγάρι χάνει τον έλεγχο της κατάστασης. Τι γίνεται και στην πορεία δε μας ικανοποιούν τα πράγματα; Υπάρχουν φορές που τα νέα ζευγάρια δίνουν διφορούμενα μηνύματα στους γονείς κι εκείνοι μπερδεύονται. Απ’ τη μία θέλουν τη βοήθειά τους σε δραστηριότητες του σπιτιού, όπως το μαγείρεμα, το καθάρισμα και στην ανατροφή των παιδιών, απ’ την άλλη δε θέλουν να παρεμβαίνουν οι γονείς στη ζωή τους και να καταπατούν τον χώρο τους αλλά για να μην τους πληγώσουν δεν το ξεκαθαρίζουν.
Υπάρχουν και συμπεθέρια που όταν γνωριστούν αναπτύσσουν σχέση ανταγωνιστική ψάχνοντας ποιος είναι καλύτερος γονιός και ποιος τα κάνει όλα σωστά. Μ’ αυτή τη σύγκριση βάζουν τα παιδιά τους σε μόνιμη κόντρα και το ζευγάρι χωρίς να το καταλάβει έχει χωριστεί σε μέτωπα λες κι έχει ν’ αποδείξει κάτι ο ένας στον άλλον.
Στη διάρκεια της σχέσης μας μοιραζόμαστε διαφωνίες που έχουμε με τους γονείς μας με το ταίρι, το οποίο μέσα από εμάς διαμορφώνει μια πρώτη εικόνα της κατάστασης. Τυχαίνει αρκετές φορές να μην έχουμε απογαλακτιστεί και εκεί που θυμώνουμε να συγχωρούμε στο λεπτό τους δικούς μας. Το ταίρι μπορεί να μην είναι σε θέση να δεχτεί αυτή τη μη ισορροπημένη σχέση και βλέποντάς μας να υποχωρούμε και να μην είμαστε καλά να μας πιέζει να κάνουμε κάτι.
Σε στιγμές που το ζευγάρι έρχεται σε διαφωνία, δεν είναι λίγες οι φορές που θα σηκώσει κανείς το τηλέφωνο χωρίς δεύτερη σκέψη και θα μοιραστεί τον τσακωμό και τα συναισθήματά του με τον γονιό θεωρώντας το ιδανική λύση. Όταν οι γονείς ετεροχρονισμένα μας επισημαίνουν ή μας υπενθυμίζουν συμπεριφορές που εμείς τους έχουμε περιγράψει νιώθουμε άβολα και πιεζόμαστε. Δεν είναι λίγοι οι γονείς που δεν μπορούν να δεχτούν ότι τα παιδιά τους έχουν δική τους οικογένεια και είναι ανεξάρτητα. Έχουν ανάγκη από παρέα ή απ’ το να νιώθουν πως το τέκνο τους είναι ακόμα κοντά τους κι έτσι έχουν κάνει το σπίτι του παιδιού σπίτι τους. Ορισμένοι γονείς θέλουν να έχουν τον πλήρη έλεγχο χωρίς ν’ αφήνουν τα παιδιά να χαράξουν τον δικό τους δρόμο που μπορεί να βασίζεται σε διαφορετικές αξίες και αντιλήψεις. Συχνό πρόβλημα είναι και η σχέση γιου-μάνας και όταν έρθει η νύφη υπάρχει μια σύγκριση και μόνιμα μια προσδοκία -απ’ τον σύντροφο κυρίως- η νύφη ν’ αγγίξει τις ικανότητες της πεθεράς στο μαγείρεμα, στη φροντίδα και στην όλη σχέση με τον σύζυγο.
Υπάρχουν ζευγάρια τελικά στις Ελληνικές οικογένειες που έχουν καταφέρει να ‘ναι καλά μεταξύ τους και με τα πεθερικά; Και αν ναι, ποια είναι η συνταγή επιτυχίας; Το πρώτο βήμα είναι να ορίσει το ζευγάρι ποια είναι η οικογένεια και τι προσδοκίες υπάρχουν, κάτι που σπάνια κάνουν τα ζευγάρια αλλά τελικά είναι απαραίτητο να ξέρει ο ένας τι επιθυμεί ο άλλος. Όσο καλή σχέση και να ‘χει καθένας με τους γονείς του, καλό είναι να προφυλάσσει την ιδιωτική του ζωή, ώστε να μη δίνει πατήματα να κρίνουν και να ασκούν πίεση. Οτιδήποτε μας ενοχλεί, καλό είναι να το συζητάμε με το ταίρι και καθένας να ξεκαθαρίζει με τους δικούς του γονείς τα σημεία που δημιουργούν δυσκολίες. Αυτό βοηθάει γιατί ο τρόπος που θα μιλήσεις στον γονιό σου είναι ήδη γνώριμος.
Τη βοήθεια όλοι τη θέλουμε, όμως μήπως είναι καλύτερα να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις και να πορευτούμε μ’ αυτές για να καταφέρουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να είμαστε ανεξάρτητοι; Αν πραγματικά υπάρχει ανάγκη, ας συζητήσουμε πρώτα με το ταίρι τι βοήθεια θα ζητήσουμε και μετά ας ξεκαθαρίσουμε τι χρειαζόμαστε απ’ τους γονείς και σε ποιο βαθμό θέλουμε να εμπλακούν.
Σεβασμός! Όσο και να διαφωνούμε με τις απόψεις του πεθερού ή της πεθεράς είναι απαραίτητο να σεβόμαστε ότι είναι οι γονείς του ανθρώπου που αγαπάμε. Δε χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα, δε χρειάζεται να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά και να βγαίνουμε στην επίθεση και το σημαντικότερο δεν πρέπει να θεωρούμε ότι φταίει το ταίρι επειδή είναι γονείς του. Αν υπάρχουν έντονες διαφωνίες, αποφεύγουμε τις πολλές επαφές και κρατάμε μια ευγενική στάση με τις ανάλογες αποστάσεις. Αν υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα που μας δυσκολεύουν ή μας ενοχλούν το ξεκαθαρίζουμε και δίνουμε χρόνο προσαρμογής θέτονας όμως ξεκάθαρα όρια.
Όσο καλές σχέσεις και να υπάρχουν καλό είναι το σπίτι μας να έχει μια απόσταση απ’ τους γονείς και τα πεθερικά μας. Έχει αποδειχτεί ότι οι πολύ στενές επαφές σε βάθος χρόνου κουράζουν. Αν τα σπίτια είναι δίπλα, θα πρέπει να προσέξουμε να μην είμαστε όλοι σαν μία οικογένεια, έχοντας κλειδιά ο ένας απ’ το σπίτι του άλλου και αποκτώντας ελεύθερη πρόσβαση.
Αν δεν καταφέρουμε να έχουμε καλές σχέσεις με τα πεθερικά μας είναι απαραίτητο να σεβαστούμε τις ανάγκες του συντρόφου μας και να του αφήσουμε χώρο να κρατήσει εκείνος τη σχέση που επιθυμεί μαζί τους. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνά να θέτει σε προτεραιότητα και τη νέα οικογένεια που ο ίδιος έχει δημιουργήσει και να μην επηρεάζεται απ’ τους δικούς του.
Παντρευτήκαμε έναν άνθρωπο που τον επιλέξαμε και τον αγαπήσαμε αλλά δεν επιλέγουμε εμείς τους γονείς μας και δεν είμαστε πάντα υπεύθυνοι για τις συμπεριφορές τους. Ας προστατεύσουμε λοιπόν τη σχέση μας και τη δική μας νέα οικογένεια.
Συντάκτης: Ελένη Τουρλούκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
