Ό,τι επιθυμείς να το ζητάς

Πόσο απλό είναι για κάποιους ανθρώπους να ζητήσουν αυτό που θέλουν και πόσο πολύπλοκη διαδικασία φαίνεται σε κάποιους άλλους! Αν έρθω και ρωτήσω αυτούς τους ανθρώπους γιατί δε ζητάνε αυτό που επιθυμούν ξεκάθαρα, θα πάρω πολλές και διαφορετικές απαντήσεις. «Μπορώ μόνος μου», «Όσες φορές και να το πω, πάλι εγώ θα το κάνω», «Κανείς δε νοιάζεται για μένα», «Χρειάζεται να ζητήσω τι θέλω; Αν ενδιαφερόντουσαν για μένα θα το ‘χαν κάνει ήδη», «Δε θέλω να επιβαρύνω κανέναν», «Θα με περάσουν για ανίκανο.» Απαντήσεις που κρύβουν μοναχικότητα, απογοήτευση, πεποιθήσεις για τον εαυτό μας και το πώς επικοινωνούμε με τους άλλους.

Η απάντηση γι’ αυτή τη στάση ζωής, βρίσκεται βαθιά μέσα μας. Αν στραφούμε στον εαυτό μας τότε θα βρούμε και τον λόγο που μας εμπόδιζε μέχρι σήμερα να ζητήσουμε αυτό που θέλαμε. Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί πόσο αγαπάμε τον εαυτό μας και πόση αξία του δίνουμε, ώστε να θεωρούμε ότι αξίζουμε να ζητήσουμε κάτι που θέλουμε;

Πρώτο, λοιπόν, βήμα είναι να πειστούμε εμείς οι ίδιοι ότι αξίζουμε κι έχουμε όλο το δικαίωμα να ζητήσουμε κάτι που επιθυμούμε. Δεύτερο βήμα είναι να αφήσουμε στην άκρη την υπερηφάνεια μας και την ανωτερότητα και να καταλάβουμε ότι με το να ζητήσουμε αυτό που θέλουμε δε ζητάμε από κανέναν ελεημοσύνη.

Δεν είναι λίγες οι φορές που πιστεύουμε ότι αν ζητήσουμε κάτι θα φανούμε εγωιστές. Έχοντας, λοιπόν, μεγαλώσει μ’ αυτήν την πεποίθηση, συχνά-πυκνά βάζουμε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των άλλων και μέχρι να τις εκπληρώσουμε δε φτάνουμε ποτέ στα δικά μας «θέλω». Νομίζω ότι έφτασε η στιγμή να βγούμε απ’ τον ρόλο του θύματος, γιατί το μόνο που καταφέρνουμε είναι να νιώθουμε αδικημένοι και θυμωμένοι που δεν έρχεται η σειρά μας. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει κανείς που θέλει να ξεβολευτεί για να δώσει τη σειρά του στον άλλον. Αν εμείς δε διεκδικήσουμε τη σειρά μας, αυτή ίσως να μην έρθει και ποτέ. Αν παρακάμπτουμε τις ανάγκες μας, τότε η ευθύνη είναι δικιά μας.

Εφόσον έχουμε μετρήσει κι εξετάσει ότι αυτό που θέλουμε είναι σημαντικό για μας, πρέπει να το ζητήσουμε με θάρρος, ξεκάθαρα και χωρίς υπεκφυγές. Προσοχή, δεν απαιτούμε, απλά ζητάμε αυτό που θέλουμε και ξέρουμε ότι το αξίζουμε. Αν το κάνουμε με επιθετικό τρόπο, τότε το πιο πιθανό είναι τα αποτελέσματα να μην είναι υπέρ μας. Ο σωστός τρόπος είναι απαραίτητος, για μια συνταγή επιτυχίας.

Και φτάνω στο σημαντικότερο σημείο! Το ότι ζητήσαμε αυτό που θέλουμε δε σημαίνει ότι το πήραμε κιόλας. Κανείς δε μας υπογράφει ότι επειδή ζητήσαμε κάτι, θα το αποκτήσουμε. Λαμβάνοντας μια αρνητική απάντηση δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Δεν αρχίζουμε να βγάζουμε συμπεράσματα ότι κανείς δε μας αγαπά, δε μας νοιάζεται κανένας κι όλα αυτά τα απόλυτα που πολλές φορές λέμε.

Ας σκεφτούμε λίγο γιατί μπορεί να μην έγινε αυτό που ζητήσαμε. Ήταν εφικτό να γίνει τη δεδομένη στιγμή απ’ τον άνθρωπο που το ζητήσαμε; Ας μπούμε λίγο στα παπούτσια του άλλου. Αν ήταν εφικτό και δεν έγινε, τότε ίσως πρέπει να εξετάσουμε ποιους ανθρώπους έχουμε γύρω μας κι αν πραγματικά αξίζει να τους έχουμε στη ζωή μας.

Κλείνοντας, θα σου πω ότι αν ζητήσεις αυτό που θέλεις, έχεις μεγάλη πιθανότητα να το πάρεις. Αν δεν το ζητήσεις, είναι βέβαιο ότι δε θα το πάρεις. Αξίζει να μην το ζητάς; Μην ντρέπεσαι, γίνε για λίγο παιδί και ζήτα, δεν είναι τυχαίο που εκείνα με το πείσμα και την αυθόρμητη ειλικρίνειά τους αποκτούν τις περισσότερες φορές αυτά που θέλουν.