Γιατί όλοι τρελαινόμαστε για tichu!

Τον πρώτο καιρό ως φοιτητής έρχεσαι αντιμέτωπος με τρεις μεγάλες αλήθειες με τις οποίες πρέπει απλά να μάθεις να ζεις. Πρώτον, δε δίνουμε ποτέ υποσχέσεις για πτυχίο στα τέσσερα χρόνια. Δεύτερον, τα αμφιθέατρα γεμίζουν μόνο τον πρώτο μήνα, όσο δηλαδή είναι νωπή ακόμα η νίλα της τελευταίας εξεταστικής. Τρίτον, πάντα υπάρχει κάποιος στην παρέα που κουβαλάει τράπουλα tichu στην τσέπη του για κάθε δύσκολη περίσταση. Αν δεν υπάρχει στη δική σας, ήρθε η ώρα να τον βρείτε!

Βρίσκεστε ας πούμε ξημερώματα στη στάση με την παρέα να περιμένετε το νυχτερινό λεωφορείο. Περνάει το πρώτο, γεμάτο! Περνάει το δεύτερο, πάλι γεμάτο! Πρέπει να βρείτε κάτι για να σας αποσπάσει την προσοχή όσο αναμένετε τελικά την αμαξοστοιχία που θα χωρέσει την ογκώδη προσωπικότητά σας. Μέχρι τότε, το tichu είναι εκεί για εσάς! Μπορεί μες στο σκοτάδι να μην μπορείτε να ξεχωρίσετε το δράκο απ’ το φοίνικα αλλά με το φλας ενός κινητού που θα κρατάει ο πέμπτος της παρέας που έτσι κι αλλιώς περίσσευε, κάτι γίνεται!

Tichu, λοιπόν, για όλες τις περιστάσεις κι όλα τα γούστα! Tichu στις αϋπνίες, tichu στα κυλικεία, tichu στα σχολεία, tichu στις καφετέριες, tichu στο σπίτι, tichu σε θάλασσες κι ακτές! Η πιο mainstream συνήθεια που έγινε εθισμός και μας έμαθε να κανονίζουμε τους απογευματινούς καφέδες σε πολλαπλάσια του τέσσερα.

Δείξε μου τον τρόπο που παίζεις, να σου πω ποιος είσαι! Κάθε παίκτης έχει το δικό του χαρακτήρα! Άλλοι παίζουν επιθετικά, άλλοι συντηρητικά, άλλοι με σύστημα, άλλοι στα κουτουρού. Σε άλλους αρέσει να πάνε πάσο με ένα μυστηριώδες νεύμα του κεφαλιού λες και δίνουν τη συγκατάθεσή τους για έκρηξη πυρηνικής βόμβας ενώ κάποιοι άλλοι κάνουν ηρωική έξοδο βαρώντας με δύναμη τα τελευταία φύλλα στο τραπέζι.

Μία είναι η απόλυτη αρχή που τηρείται αδιαμαρτύρητα. Δε «χτυπάμε» το συμπαίκτη με ελάχιστες εξαιρέσεις. Σε περίπτωση που το κάνουμε χωρίς προφανή λόγο, δεχόμαστε την περιφρόνηση όλων των υπόλοιπων αφού παραβιάσαμε έναν ανομολόγητο κώδικα τιμής. Καλά να πάθουμε!

Το tichu χωρίς τιμιότητα και fair play χάνει τη μαγεία του. Φωτιά σε όλες τις κανονισμένες ανταλλαγές κάτω απ’ το τραπέζι γιατί είναι κρίμα να χαλάσει η κέντα χρώμα. Φωτιά και σε εκείνα τα τάχα αθώα βλέμματα όταν πέφτει η κατά τ’ άλλα χεράτη βόμβα που σε αφήνει με τα σκυλιά στο χέρι. Τέλος, φωτιά σε όλους εκείνους που παίζουν πρώτοι, ζητάνε φύλλο και μας σπάνε την κέντα ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Ακριβώς στη μέση!

Κι αν σου γυάλισε ο συμπαίκτης, κάνε παιχνίδι. Πέτα και κανένα υπονοούμενο για το πόσο καλό χέρι έχει στο μοίρασμα. Αντάλλαξε φύλλα και λάγνες ματιές. Ποιος ξέρει; Μπορεί μετά από πολλαπλά απανωτά 1-2, να καταλάβει κι η άλλη πλευρά ότι μια τέτοια χημεία μεταξύ σας δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη.

Ιδιαίτερη μνεία του πρέπει στην εξεταστική! Μαζεύεις παρέα στη βιβλιοθήκη για διάβασμα με συμπαράσταση. Αφού έχεις ξεφυλλίσει το βιβλίο καμιά εικοσαριά φορές, αποφασίζεις ότι κουράστηκες και τους παρασέρνεις όλους για διάλειμμα και καφέ στο κυλικείο. Και πώς θα περάσει εποικοδομητικά η ώρα; Το tichu είναι εδώ για να σας σώσει για μία ακόμη φορά. Το δεκάλεπτο που υπολογίζατε γίνεται τουλάχιστον ώρα, να μην πούμε ώρες και μας πουν και συκοφάντες. Ε, είναι αμαρτία να μείνει στη μέση το χιλιάρι!

Το αποτέλεσμα; Την ημέρα της εξέτασης, οι φοιτητές λένε tichu βγαίνουν πρώτοι και το μάθημα φορτώνεται στον αμαρτωλό Σεπτέμβρη. Αλίμονο σε κάθε πικραμένο επί πτυχίω που πετάει mahjong και ζητάει απελπισμένα ένα πεντάρι. Θα ορκιστούμε με βαθμό «λίαν καλώς», φουλ του άσσου με τριάρια κι ελπίζουμε ότι κάποιος θα βρεθεί να εκτιμήσει επιτέλους ότι η δεινότητά μας στα grand tichu αξίζει κάτι παραπάνω από διακόσιους πόντους.