Η πρώτη ηλιοθεραπεία του καλοκαιριού γίνεται σε ταράτσα

Λίγο το νέο μας σορτς που απαγορεύεται να συνδυαστεί με το λευκό μας δέρμα, λίγο η ωραία παρουσία με τη μαυρισμένη επιδερμίδα που μας ενέπνευσε, νιώθουμε κάθε αρχές καλοκαιριού την ανάγκη για μια ανανέωση και συγκεκριμένα χρώματος.

Έλα, όμως, που είναι μακριά κι η θάλασσα και έχουμε κι υποχρεώσεις -όπως αυτή του να μας δει σύντομα η καψούρα μας σε πιο καυτή και μελαμψή όψη. Η σκέψη κάθε χρόνο δεν αργεί να γίνει πράξη και σύντομα μας βλέπουν οι γείτονες των τελευταίων ορόφων να παραδίδουμε πρόχειρα το κορμί μας στον καυτό, μεσημεριανό ήλιο ξαπλώνοντας σε μια ξαπλώστρα -ή ακόμη χειρότερα πετσέτα.

Έρχεται αυτό το καυτό μεσημέρι τις πρώτες ημέρες του καλοκαιριού που οι ακτίνες του ήλιου προκαλούν εγκαύματα τρίτου βαθμού και μπορούν να τηγανίσουν αυγό στην επιφάνεια ενός αυτοκινήτου πιο αποτελεσματικά από μάτι της κουζίνας και κάνει τα σχέδια της παρέας πραγματικότητα.

Αφού τηλεφωνήσουμε και καλέσουμε τους κολλητούς μας να έρθουν για συμπαράσταση, προμηθευόμαστε το πιο αποτελεσματικό λάδι μαυρίσματος και συγκεντρώνουμε τα περισσότερο αναγκαία σύνεργα, όπως πολύχρωμες πετσέτες, καινούργια μαγιό, παγωμένο νερό και τα μεγάλα μας γυαλιά ηλίου.

Αφού μαζευτεί η παρεούλα για την επιδίωξη του κοινού στόχου, φοράμε τα πέδιλά μας, παίρνουμε παγωμένο καφέ και ξεκινάμε ν’ ανεβούμε στην ταράτσα μας. Στις ταράτσες —σαν να μην μας έφτανε η ήδη αφόρητη ζέστη— η ατμόσφαιρα είναι ακόμη πιο καυτή. Με το που πατήσουμε το πόδι μας εκεί, νιώθοντας το πρώτο χτύπημα —την τύφλωση—, φοράμε τα γυαλιά ηλίου σε χρόνο dt, βγάζουμε το γρηγορότερο όλα τα ρούχα από πάνω μας και κοιτάμε με ντροπή και προσοχή όλα τα γύρω μπαλκόνια και τις ταράτσες για τυχόν παρατηρητές.

Απλώνουμε την πετσετούλα και το αντηλιακό μας και ξαπλώνουμε βιώνοντας την κουφόβραση της πόλης στο γυμνό μας δέρμα. Προσπαθούμε να ξεχαστούμε λέγοντας αστεία, συζητώντας κι αναλύοντας τα πολύπλευρα ερωτικά προβλήματα των κολλητών. Από εκείνο το σημείο και μετά υπάρχουν δύο πιθανά περιστατικά: Ή να μας πάρει ο ύπνος και να ξυπνήσουμε ώρες αργότερα σαν φρέσκο-τηγανισμένες μπριζόλες ή να βιώσουμε την εμπειρία ξύπνιοι με το παρεάκι μας κι ο Θεός βοηθός.

Στη δεύτερη περίπτωση, οι συνθήκες είναι τόσο πληκτικές που νιώθουμε τεράστια ευχαρίστηση όταν ο Αίολος αποφασίσει να μας φυσήξει λίγο. Σηκώνουμε το πρόσωπό μας στη φορά του ανέμου κι απολαμβάνουμε το αεράκι κλείνοντας τα μάτια. Ειδικά, όταν το αεράκι έρχεται απευθείας μετά από μπουγέλο ή από ένα αναζωογονητικό ντους απευθείας απ’ το λάστιχο της ταράτσας στο σώμα μας.

Στην περίπτωση που δεν υπάρχει διαθέσιμη —σωτήρια— βρύση, προμηθευόμαστε μπουκάλια παγωμένου νερού, που αδειάζουμε με ευχαρίστηση πάνω σ’ όλο μας το σώμα και ειδικότερα στην πλάτη και τα πόδια, που πληρώνουν πάντα όλες τις αμαρτίες μας. Αμέσως μετά το ντους οποιασδήποτε μορφής ανανεώνουμε το λάδι μας.

Φεύγουμε λίγο μετά τη δημιουργία των πρώτων εγκαυμάτων. Γυρνώντας σπίτι μας κάνουμε ένα απ’ τα πιο δροσιστικά κι αναζωογονητικά ντους, στο οποίο χαλαρώνει όλο το σώμα εκτός απ’ την καμένη μας πλάτη. Ευχαριστημένοι στεκόμαστε μπροστά από έναν ολόσωμο καθρέπτη ανυπόμονοι να δούμε την πρώτη κιόλας διαφορά χρώματος στο σώμα μας.

Διακρίνουμε πάντα ακόμη και την πιο μικρή και διακριτική διαφορά απ’ το σχήμα του μαγιό μας. Φυσικά οι τυχεροί της παρέας είναι αυτοί που έκαναν αλλαγή χρώματος σε μελαμψούς τόνους κι όχι κόκκινους.