Ρεαλιστές ή απλώς δειλοί;

Στις σιωπηλές σου νύχτες ένα όνειρο περπατά στις μύτες των ποδιών του, σε ξυπνά και χρωματίζει με αποχρώσεις σπάνιες τις παλέτες σου. Μόνο με τη φαντασία του μπορείς να νιώσεις πως βρίσκεσαι αντίκρυ σε ένα πηγάδι ευχαρίστησης και μπορείς διψασμένος να αντλήσεις όση θες.

Έρχεται να σε ταξιδέψει σε παράλληλους κόσμους καλύτερα από κάθε πραγματοποιημένο όνειρο, έρχεται να σου θυμίσει από πού ξεκίνησες και σε τι παρακλάδια μπήκες από αδυναμία. Έρχεται να σου θυμίσει με ποιους σκοπούς άρχισες, μήπως και σε πείσει να κάνεις ένα βήμα πίσω και συνεχίσεις την καθιερωμένη χαλικόστρωτη πορεία που είχες κρίνει πως θα σε οδηγούσε εκεί που σου αξίζει να φτάσεις.

Το όνειρο σου νυχτοπερπατεί στις σκέψεις σου πάλι και δημιουργεί για τον εαυτό σου έναν κόσμο ακριβώς όπως τον είχες φανταστεί. Για να σου θυμίζει να μην το παρατάς και πως το αξίζεις. Να σου θυμίσει πως καλή η σιγουριά για ένα μέτριο πορτοφόλι μα τίποτα δεν μπαίνει πιο πάνω απ’ τις επιθυμίες της καρδιάς μας. Να σου πει πως δεν πρέπει να ακολουθούμε πάντα όλοι το κοπάδι και πως οι ίδιοι ξέρουμε καλύτερα το δρόμο μας. Πως ακόμα και τώρα αν δεν είσαι αρκετά ευχαριστημένος απ’ τη ζωή σου δεν είναι αργά.

Μια φανταστική εικόνα που ανεβάζει τους παλμούς σου και κόβει την ανάσα σου από λαχτάρα κι επιθυμία όσο σου φωνάζει πως αυτό είσαι και πως εκεί ανήκεις, δεν είναι αρκετή για να σε πείσει να αφήσεις την ξενέρωτη, εύκολη και ρουτινιάρικη απόφαση που σε βόλεψε στον καναπέ σου και τη βαρεμάρα της συνηθισμένης καθημερινότητάς σου;

Γιατί η αδυναμία δεν είναι μονό η οπισθοχώρηση. Αδυναμία θεωρείται κι η απραξία απέναντι στις επιθυμίες μας, όπως κι η βόλεψή μας σε κάτι που δε μας εκφράζει και δε μας ολοκληρώνει.

Αύριο λοιπόν που το όνειρό σου θα έχει τελειώσει τη βόλτα του στο μυαλό σου, κάλεσέ το εσύ. Γνώρισέ το, γίνε φίλος μαζί του, θυμήσου ότι είναι εφικτό και κυνήγησέ το μέχρι να το βρεις μπροστά σου. Αντιμετώπισέ το και δώσε του ένα χώρο μακριά απ’ τα σχεδόν ανούσια βαδίσματά του μονάχα στο μυαλό σου. Δώσε του ένα χώρο στην πραγματικότητά σου. Στον καφέ σου, στη δουλειά σου, στο σπίτι σου, στην πόλη σου. Άνοιξέ του μια γωνιά να χωθεί εκεί που σου αξίζει.

Τα όνειρά μας δεν είναι σκέτα όνειρα. Όνειρο είναι κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δε σου αφήνει πάρα μερικές θολές μνήμες μετά από ένα βαρύ ύπνο. Τα όνειρά μας είναι τα βαθύτατα «θέλω» μας κι έχουμε υποχρέωση, πάνω από όλα στον εαυτό μας, αν όχι να τα εκπληρώσουμε τουλάχιστον να προσπαθήσουμε γι’ αυτά, να δώσουμε όλες τις ευκαιρίες και τις μάχες.

Τα όνειρά μας δεν είναι για να τα αγνοούμε, να πατάμε σίγαση και να τα βάζουμε στην άκρη, όσο δύσκολα κι άπιαστα κι αν μας φαίνονται. Είναι ευκολότερο να ζήσουμε μια ζωή χωρίς καν να προσπαθήσουμε να διεκδικήσουμε όσα σενάρια μας κάνουν να χαμογελάμε; Καλύτερο να αναλωνόμαστε σε ξενέρωτα υποκατάστατα; Έτσι είμαστε πιο ξύπνιοι, πιο θαρραλέοι, πιο ρεαλιστές ή απλώς δειλοί;