Singles από επιλογή

Ωραία τα λουλούδια, η συντροφικότητα κι οι δύο κούπες καφέ το πρωί, ωραίες κι οι ερωτιάρικες καληνύχτες, όμορφα και τα ροζ ρομάντζα με τις καλοκαιρινές βόλτες στην πανσέληνο, μα αυτά δεν ταιριάζουνε σε όλους.

Υπάρχουν άνθρωποι που δε ζουν για τους ρομαντισμός και τις ατελείωτες αγάπες. Άνθρωποι που δεν περιμένουν κανενός μήνυμα για να ξεκινήσει καλά η μέρα τους κι αρνούνται να δεσμευτούν με κάποια παρουσία δίπλα τους. Όχι γιατί δεν υπάρχει κάποιος να τους καλύπτει, πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει κενό για να καλυφθεί.

Άνθρωποι που νιώθουν γεμάτοι με τον ίδιο τους τον εαυτό ή τη συντροφιά της οικογένειας και των φίλων τους. Που δεν καίγονται και δε ζητάνε ασφάλεια από κανέναν εραστή. Που γουστάρουν να ζουν το πάθος της στιγμής, πριν προλάβει να σβήσει. Χωρίς καμία λαχτάρα για αγάπες, ρομάντζα, μεταμεσονύκτιες κλήσεις και μηνύματα.

Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να φτάσανε σε αυτή τη συνειδητή στάση ζωής μετά από μια σειρά απογοητεύσεων. Μπορεί να είναι μια μορφή άμυνας. Μπορεί, όμως, και να μη χρειάστηκε κάποια αφορμή για να αποκτήσουν αυτήν κοσμοθεωρία για τις σχέσεις.

Αυτός ο τρόπος ζωής που έχουν επιλέξει δείχνει χαρακτήρες ντόμπρους, άνθρωποι που έχουν κάνει τον απολογισμό τους και τα ‘χουν βρει με τον εαυτό τους. Δεν πέσανε στο τριπάκι να δημιουργήσουν και να συντηρήσουν ανούσιες σχέσεις, από ανάγκη για ασφάλεια και συντροφικότητα.

Δεν προσπαθούν να καλύψουν φτηνά τη μοναξιά τους, κοροϊδεύοντας άλλους, μαζί και τον εαυτό τους με περιοδικές σχέσεις χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Ούτε πιέζονται να μείνουν σε μια σχέση διατηρώντας παράλληλα κι άλλες για να μην είναι μόνοι, για να τους δεχτεί η οικογένεια κι η κοινωνία.

Δε νοιάζονται και δεν επηρεάζονται απ’ τη γνώμη κανενός. Ξέρουν τις επιθυμίες τους, δεν μπαίνουν στα κουτάκια των «πρέπει» και κάνουν μόνο ό,τι τους παθιάζει. Ζουν τη ζωή τους χωρίς εκπτώσεις, περνάνε πραγματικά καλά και κοροϊδεύουν κατάμουτρα τους δειλούς που ξεγελούν τον ίδιο τους τον εαυτό και τον υποτιθέμενο άνθρωπό τους διατηρώντας σχέσεις ή ακόμη και γάμους, γιατί αυτό ορίζει η κοινωνία ως φυσιολογικό κι αυτοσκοπό.

Κάποιοι ίσως τους πουν μη επιλεκτικούς, τύπους του ό,τι κι όποιος κάτσει. Μέγα λάθος, δεν πάνε με οποιονδήποτε, πάνε με οποιονδήποτε γουστάρουν. Ούτε είναι εξαρτημένοι απ’ το σεξ, απλώς το απολαμβάνουν χωρίς να το ντύνουν με δήθεν συναισθηματισμούς.

Κάποιες φορές καταλήγουν ακόμη και δακτυλοδεικτούμενοι ως ηθικά χαλαροί. Λες και κάποιος όρισε ποιος αριθμός ερωτικών συντρόφων είναι ηθικός κι από ποιον και πάνω είναι αμαρτία. Αν θέλουν να μιλήσουν για ανηθικότητα, ας δουν εκείνους που είναι σε σχέση και κερατώνουν αβέρτα, κοροϊδεύοντας το σύντροφό τους.

Ανηθικότητα απέναντι στον εαυτό σου είναι να σου στερείς την ελευθερία της επιλογής, να ζεις για τους άλλους κι όχι για σένα, να μην κάνεις αυτό που θες, για να μη σχολιάσουν οι άλλοι. Αλήθεια, ποιος θα ζήσει τη ζωή σου, εσύ ή οι άλλοι;