Κάθε παρέα έχει τον δικό της σπόιλερ

Για τους περισσότερους έχει γίνει στάση ζωής η φράση “Netflix and chill”. Το άραγμα στις ελεύθερες ώρες της καθημερινότητάς μας αποκτά πλέον ουσία με τη συνοδεία ενός βιβλίου, μιας ταινίας ή ακόμα καλύτερα κάποιας σειράς και δεν το κρύβουμε ότι όλο αυτό έχει γίνει αγαπημένη μας συνήθεια.

Όσοι παρακολουθούμε σειρές ή είμαστε ταινιοφάγοι και βιβλιοφάγοι, έχουμε νιώσει με τον χειρότερο ίσως τρόπο στο πετσί μας την αγωνία. Όσοι πάλι δεν είστε φαν των παραπάνω, σας προκαλούμε να τα δοκιμάσετε και να μας πείτε ελεύθερα τις απόψεις σας. Ωστόσο, όσο κι αν λατρέψαμε αυτό το χόμπι –γιατί, μεταξύ μας τώρα, χόμπι είναι να βγάζεις μία season σε ένα μερόνυχτο–, άλλο τόσο φοβόμαστε κι αποφεύγουμε την απειλή που ονομάζεται “spoil”.

Με λίγα λόγια το spoil κι οι spoilers είναι η νέα αγένεια του internet και της καθημερινής μας ζωής. Βρίσκονται παντού. Στη σχολή, στη δουλειά, στο δρόμο, ακόμα και στην καφετέρια που απολαμβάνεις το καφεδάκι σου μέχρι να ακούσεις –ακούσια– την πρώτη είδηση. Είναι το αγνό μίσος του να σου μαρτυράνε τι θα συμβεί στο επεισόδιο που εσύ ακόμα δεν είδες, στην ταινία που θες να βάλεις απόψε το βράδυ ή στο βιβλίο που αγόρασες και βρίσκεσαι ακόμα στις πρώτες σελίδες. Όπως καταλαβαίνετε η αποκάλυψη μιας οποιασδήποτε πλοκής έχει ως συνέπεια τη μείωση της αγωνίας και της απόλαυσης. Μιλάμε για έγκλημα.

Το spoil παρουσιάζεται, τάχα αθώα, σε δύο μορφές. Η μία είναι η ηλεκτρονική κι η άλλη είναι η ανθρώπινη, για την οποία τι να πρωτοσχολιάσουμε. Άντε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορούμε να το αποφύγουμε εύκολα, διότι αν πέσει το μάτι μας σε μια δημοσίευση που αναφέρεται στην αγαπημένη μας σειρά τι να κάνουμε; Πώς να αντισταθούμε; Όσο πιστοί οπαδοί κι αν είμαστε, θα κάνουμε το καταραμένο κλικ και σαν εθισμένοι θεατές με συνταγή γιατρού, θα διαβάσουμε τι έπεται στα παρακάτω επεισόδια. Αλλά τουλάχιστον εδώ ευθυνόμαστε εμείς, άρα τα βάζουμε μαζί μας.

Όσον αφορά, όμως, τους υποτιθέμενους κολλητούς μας που για κακή μας αλλά και για κακή τους τύχη τυχαίνει να ‘ναι αυτοί οι spoiler της ζωής μας, έχουμε να δηλώσουμε απλώς ότι θα χαλάσουν φιλίες. Ονόματα δε λέμε, μη θίξουμε κι οικογένειες. Ποια παρέα δεν έχει το δικό της αυτό γλυκό καθαρματάκι; Συνυπάρχουμε και καταλαβαινόμαστε, αλλά ως ένα σημείο κι η ανοχή, βρε αδερφέ!

Υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι τα πλάσματα αυτά είναι η αναισθησία προσωποποιημένη, αλλά επειδή κι εμείς υπήρξαμε κάπου, κάποτε, να κάνουμε αυτό το –χωρίς υπερβολές– ασυγχώρητο λάθος, τους κατανοούμε και συμβιβαζόμαστε σε απειλές του τύπου «αν το ξανακάνεις, σε σκότωσα» ή σε ένα πιο απλό κι άμεσο «αυτό ήταν, πέθανες!». Εμείς που παρακολουθούμε ισπανικές σειρές για να μη φανούμε αγενείς, τους απαντάμε με βρισιές που έχουμε εξιχνιάσει από αυτή τη γλώσσα, πάντα με ερωτική και φιλική διάθεση κι αυτοί νομίζουν πως τους πετάξαμε κανένα «σ’ αγαπάω, μικρέ μου άγγελε». Πού να ξέρανε, όμως.

Και τι κάνεις όταν δε λέει να καταλάβει πόσο ενοχλητικός γίνεται και συνεχίζει να μαρτυράει και να σχολιάζει ακάθεκτος κάθε επόμενο επεισόδιο; Τι μέτρα πρέπει να λάβεις σε αυτές τις περιπτώσεις; Να τον τρέξεις σε δικηγόρους για καταπάτηση προσωπικών δικαιωμάτων; Ε, όχι, υπερβολικό. Όλο και κάτι μπορούμε να σκαρφιστούμε, τόσες ταινίες βλέπουμε. Μέσα απ’ τις ατέλειωτες ώρες παρακολούθησης, πονηριάς κι ίντριγκας θα επιτευχθεί πλήρως ο στόχος.

Το πιο απλούστατο παράδειγμα. Όταν εκεί έξω υπάρχουν (για περίεργους λόγους) άτομα που δεν έχουν δει ακόμα τον Τιτανικό, κρίμα δεν είναι να τους πετάξεις ένα «ο Τζακ πεθαίνει στο τέλος»; Χίλιες φορές να σχολιάσεις ότι υπάρχει σκηνή όπου ο Τζακ κάνει ιδιαίτερα μαθήματα σωστής πτώσης φλέματος στη Ρόουζ, παρά να αναφέρεις μια είδηση που δε θα τον παρακινήσει καν να μπει στη διαδικασία να κάνει search και download την ταινία.

Με τα λίγα και με τα πολλά, αν θες να είσαι ένας έντιμος σπόιλερ κι όχι ένας της κακιάς ώρας, κοίταξε να το κάνεις πιο επαγγελματικά. Να αφήσεις, δηλαδή, με υπονοούμενα να εννοηθεί η συνέχεια, να τον ιντριγκάρεις τον άλλον να μπει στη διαδικασία να δει αυτή την ταινία, να διαβάσει αυτό το βιβλίο, να ξεκινήσει αυτή τη σειρά.

Εφόσον δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από εσάς, θα συμβιβαστούμε μαζί σας, με την προϋπόθεση ότι θα προσαρμοστείτε σε ένα σπόιλερ πιο ήπιας μορφής, που δε θα καταστρέφει τη νιότη μας, μήπως και κάποτε τα βρούμε μεταξύ μας.