Όπως κάθε άλλος νέος της εποχής έτσι κι εσύ εν έτη 2015 βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σε μια δουλειά για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. Έχεις σπουδάσει, έχεις επενδύσει, έχεις κοπιάσει πάνω στο αντικείμενό σου αλλά είσαι βαλτωμένος σε μία κατάσταση πλήρως βαρετή και άχαρη. Έλα, όμως, που οι καιροί και οι δαίμονες τα έφεραν έτσι που αυτή τη δουλειά την έχεις ανάγκη. Αν δεν είσαι ελεύθερος στο κεφάλι σου, δεν είσαι πουθενά.
Οπότε προσπάθησε να το δεις αλλιώς. Να σκέφτεσαι ότι απλά είσαι εκεί προσωρινά. Μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο για ‘σένα. Κάτι αξιόλογο. Ξέρεις ότι η μόνη χαμένη μάχη είναι εκείνη που δε δόθηκε ποτέ κι εσύ είσαι στις επάλξεις, το παλεύεις, προσπαθείς και θα πετύχεις. Ακόμα και μέσα σε αυτόν το κυκεώνα του χάους που επικρατεί εσύ ξέρεις τι ονειρεύεσαι και θα το αποκτήσεις.
Από τη στιγμή που είσαι εδώ θα δώσεις τη μάχη κι ας πεθάνεις στην προσπάθεια, αρνείσαι να καταθέσεις τα όπλα αμαχητί. Η νίκη ανήκει στους τολμηρούς, είναι γεγονός. Γιατί κάθε κάθοδος είτε αυτή είναι οικονομική, ηθική ή κοινωνική, επιφυλάσσει και μια άνοδο.
Κι εσύ θα κάνεις ό,τι είναι δυνατόν για να φτάσεις στον άνοδο. Να ζήσεις καταξίωση και επιβράβευση μέσα από το έργο και τη δουλειά σου. Επιδιώκεις να κάνεις κάτι από αγάπη γι’ αυτό κι όχι με σκοπό το κέρδος. Να είναι αποτέλεσμα τα χρήματα κι όχι αυτοσκοπός.
Ξέρεις ότι χρειάζεσαι πνευματική τροφή για να αγαλλιάσει η ψυχή σου και δεν επαναπαύεσαι. Όχι, δε βολεύτηκες, δεν είναι αυτός ο λόγος που δε φεύγεις από τη δουλειά. Δεν είσαι ούτε ανέντιμος απέναντι στον εαυτό σου. Απλά ήρθε μια οικονομική κρίση και επιβράδυνε λίγο την υλοποίηση του στόχου. Έτσι για να έχει περισσότερο σασπένς η επιτυχία.
Δες απλά το στόχο. Απομόνωσε οτιδήποτε αποτελεί αντιπερισπασμό κι απλά οργάνωσε τα πάντα τόσο καλά, ώστε το βήμα να είναι σταθερό. Μην ακούς λόγια που πετάνε, εσύ ξέρεις. Ξέρεις πως κόπιασες και σχεδίασες καθετί πολύ προσεκτικά και είσαι κυρίαρχος της σκέψης και της πράξης σου. Απλά καθυστέρησε το βήμα όσο χρειάζεται για ‘σένα.
Όλα είναι θέμα οπτικής. Αν σκέφτεσαι πως είσαι καλύτερα εκεί, στα σίγουρα κι ας είσαι λίγος για ‘σένα, για τις σπουδές μου, για τα όνειρά σου. Αν πιστεύεις πως γίνεσαι αχάριστος απ’ τη στιγμή που έχεις μια δουλειά να καλύπτεις τις υποχρεώσεις σου, τότε ναι, σκέφτεσαι σωστά. Σωστά για έναν –τουλάχιστον– μεσήλικα ή έναν δειλό συμβιβασμένο.
Επειδή η ζωή είναι σύντομη θα πάρεις τα ρίσκα σου κι αν σου βγούνε. Τουλάχιστον θα πεις στον εαυτό σου ότι προσπάθησες. Δεν παραιτήθηκες από κανένα όνειρο λόγω περιστάσεων. Εσύ και μόνο εσύ επιλέγεις.
Αν μείνεις σε μία δουλειά που δε σε γεμίζει, τουλάχιστον πείσε τον εαυτό σου πως εκεί απλώς βγάζεις το ψωμί σου και μετά από αυτό είσαι πάλι ελεύθερος να ονειρεύεσαι. Βοηθάει κάπως. Η απόφαση αυτή πρέπει να είναι δική σου κι όχι μια δειλή οπισθοχώρηση μπροστά σε μία οικονομική κρίση.
Αν δεν αντέχεις κάνε το μεθοδικά. Γιατί η ζωή είναι μέτρημα αντοχών και ανακάλυψη της ψυχικής ηρεμίας.
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
