Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Οπότε άνθρωποι, πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις που την κάνουν τέτοια, ρε παιδί μου, καλό θα ήταν να τα πετάμε. Τα πετάμε μέσα σε μια τσάντα και τα στέλνουμε ταξίδι χωρίς επιστροφή. Όσο πιο μακριά γίνεται από εμάς.
Γιατί δεν υπάρχει λόγος να βασανίζεσαι να ταιριάζεις, να καλουπωθείς. Να χωρέσεις κάπου. Να προσαρμοστείς με καταστάσεις. Αυτός είσαι και στην τελική στη ζωή σου οφείλουν να μένουν μόνο όσοι σε θέλουν και σε κάνουν κεφάτο, δημιουργικό κι ολοκληρωμένο. Οι υπόλοιποι στο καλό και να μην ξανάθρουν. Έκανες μια στάση, τους είδες, τα είπατε, αλλά δεν τα πολυβρήκατε. Ε και τι έγινε; Από δω παν κι άλλοι.
Μη χαλάς τη ζαχαρένια σου για ανούσια κι απλά καθημερινά ζητήματα. Ό,τι είναι πιο μακρύ, λίγο πιο κοντό, λίγο στενό, δεν κάνει για σένα, μάτια μου. Όσο και να το πιέζεις, δε θα βγει. Πάντα από κάπου θα υστερεί. Και θα σου στερεί και σένα την ψυχική σου ισορροπία κι ηρεμία, που είναι πολύ σημαντική για να την παζαρεύεις. Πρόσεξε, όχι αυτή την ηρεμία που αναρωτιέσαι αν ζεις ή πέθανες, σαν να είσαι σε καταστολή. Όχι αυτή, την άλλη που μέσα σου νιώθεις καλά. Βρίσκεσαι σε ισορροπία με το έξω, αρμονία πλήρης, αυτό.
Μπορείς να έχεις όποιον θέλεις στη ζωή σου, αλλά με μέτρο κι όρια. Ειδικά αν ορισμένες καταστάσεις και κυρίως κάποιοι άνθρωποι σου χαλάνε την ψυχολογία. Η ζωή είναι πολύ ωραία κι έχει πολλές πλευρές που σου χαρίζουν χαρά κι ευτυχία, αλλά και λύπη. Για να μπορείς να εκτιμήσεις τη χαρά πρέπει αναγκαστικά να βιώσεις τη λύπη, πώς να το κάνουμε.
Είσαι άνθρωπος και γνωρίζεις μόνο μέσα απ’ τις αντιθέσεις. Το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο, το θετικό και το αρνητικό. Έτσι κι οι άνθρωποι που σου ρουφούν την ενέργειά σου σαν νέκταρ και σε αφήνουν στεγνό. Είναι όμως και κάποιοι άλλοι που μαζί τους επικοινωνείς, δίνεις και παίρνεις ενέργεια και δύναμη.
Σε καταλαβαίνουν και σου συμπαραστέκονται στα δύσκολα, αλλά και στα εύκολα. Αυτούς τους ανθρώπους, ναι, να τους έχεις κοντά σου. Θα σου δώσουν και θα τους δώσεις πολλά. Γιατί για τους άλλους που σου παίρνουν ό,τι έχεις, δεν έχεις τίποτα να τους δώσεις.
Όλοι είναι καθρέφτης της συμπεριφοράς κάποιοι άλλου, καλώς ή κακώς. Ό,τι δείξεις σχεδόν πάντα θα σου δείξουν. Αλλά πρέπει να προσέχεις τα σημάδια της συμπεριφοράς κι όχι τα λόγια. Δεν υπάρχει λόγος να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που δε σε σέβονται και δε σε εκτιμούν.
Θα καταλάβεις αν συμβαίνει αυτό αν παρ’ όλα τα ελαττώματά σου, λίγα ή πολλά, σου δείχνουν ότι σε θέλουν στη ζωή τους. Προσπάθησε να απαλλαγείς από καταστάσεις και σχέσεις μίζερες και θα δεις ότι θα είσαι καλύτερα χωρίς αυτούς, που στην τελική δήθεν βρίσκονται στη ζωή σου. Ξάπλωσε αναπαυτικά στην καρέκλα σου και παρατήρησε τα πράγματα ως θεατής. Πίστεψέ με, αυτά που θα αντιληφθείς θα είναι περισσότερα από όσα φαντάζεσαι.
Οι άνθρωποι με τις πράξεις τους πάντα δείχνουν τα πραγματικά τους αισθήματα οπότε δε θα δυσκολευτείς. Φτάνει να είσαι σε θέση να το κάνεις για να απαλλαγείς από όσους σου στερούν το κέφι και κρύβουν το χαμόγελο απ’ τα χείλη σου. Όσα προβλήματα και να υπάρχουν, όσες στιγμές ασχολείσαι με αυτά, τόσο πιο ασήκωτα τα κάνεις. Φρόντιζε να τα αφήνεις και λίγο για να ξεκουράζεσαι και να μην τα φορτώνεις σε κανέναν άλλο. Απλά να τα μοιραστείς. Μετά που θα είσαι σε θέση να τα σηκώσεις, ασχολήσου ξανά μαζί τους.
Το κέφι κι η χαρά είναι επιλογή κι όχι κάτι που συμβαίνει από μόνο του.
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
