Όλοι έχουν μάτια, λίγοι όμως βλέπουν. Οι πολλοί απλώς κοιτούν. Υπάρχουν συγγραφείς που μας ταξιδεύουν με την παραστατικότητα και με τη φωτογραφική περιγραφή της γραφής τους σε μέρη, που ούτε κι οι ίδιοι έχουν επισκεφθεί. Οι λέξεις που χρησιμοποιούν σε κάνουν να ταξιδεύεις. Δεν είναι εκπληκτικό;
Είναι κάποια γεγονότα στη ζωή που επιλέγεις να μη σε αγγίξουν και συμπεριφέρεσαι λες και συμβαίνουν σε κάποιον άλλο, όπως ένας θάνατος αγαπημένου προσώπου ή ένας χωρισμός.
Έτσι ξεγελάς τον εαυτό σου και νομίζεις ότι θα το περάσεις ανώδυνα. Όμως η ψυχή επιθυμεί φθορά για να επέλθει η κάθαρση. Αλλιώς μια ζωή κάνεις μπαλώματα χωρίς ουσιαστικά να επουλώνεις πληγές.
Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ αναφέρει ότι: «Αν κάποιος ζήσει μία μέρα πραγματικά κι απολαύσει όλα όσα έχει να του προσφέρει εκείνη η μέρα, μπορεί για το υπόλοιπο της ζωής του να μείνει κλεισμένος στη φυλακή και να ζει χαρούμενος, αναλύοντας εκείνη τη μόνη μέρα ζωής».
Έτσι είναι η ζωή, ένα ταξίδι που αν το απολαμβάνεις, έχει πολλά να σου δώσει. Αν το καταριέσαι, έχει πολλά να σου διδάξει.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις δυνατότητες που μπορείς να αξιοποιήσεις καθημερινά για να δεις, όσα δεν έχεις δει ή όσα δεν έχεις προσέξει. Μία ηλιόλουστη μέρα, ένα ηλιοβασίλεμα, μία ανατολή, μία νύχτα γεμάτη αστέρια κι ένα τεράστιο φεγγάρι σαν φλουρί κωνσταντινάτο, που έλεγε κι ο Ρίτσος. Να χαίρεσαι απλά πράγματα που μας διαφεύγουν.
Δε χρειάζεται να πας στις Μαλδίβες για να δεις την υπέροχη θάλασσα. Αν δεν μπορείς να την εκτιμήσεις και να τη δεις στον Πρωταρά ή στη Χαλκιδική. Γιατί να μπορείς να την απολαύσεις κάπου αλλού; Επειδή δεν είναι στον τόπο σου;
Ε και τι έγινε! Σιγά τα ωά. Δεν μπορείς να απολαμβάνεις τη ζωή μία στο τόσο. Είσαι σε θέση να την απολαμβάνεις καθημερινά. Ξέρω είναι δύσκολο, αλλά αξίζει τον κόπο.
Ο κόσμος ονομάστηκε έτσι γιατί είναι στολίδι. Μπορεί να μην το βιώνεις αυτό καθημερινά μες την γκρίζα πολυκατοικία που ζεις αλλά αν βγεις στο μπαλκόνι, όσο μικρό κι αν είναι, μπορείς να διακρίνεις το μικρό κομμάτι ουρανού που αχνοφαίνεται.
«Καινούριους τόπους δε θα βρεις, δε θα βρεις άλλες θάλασσες», όπως υπογραμμίζει ο Καβάφης. Ρωτάς γιατί; Μα είναι απλό. Γιατί δεν μπορείς. Δεν έχεις εκπαιδευτεί να το κάνεις.
Για να μπορείς να ταξιδεύεις, ενώ βρίσκεσαι πάντα βιδωμένος στη γη, θέλει κόπο και τρόπο. Ο καθένας έχει το δικό του, ένα ιδιαίτερο παράθυρο απόδρασης από τον κόσμο. Έτσι ταξιδεύεις σε μέρη εξωτικά, μαγευτικά, ονειρικά, που μπορεί να μην έχεις δει ποτέ από κοντά ή ψυχή σου όμως τα ανακάλυψε.
Το ταξίδι αυτό απαιτεί να αξιοποιείς όλα τα ερεθίσματα που έχεις στη διάθεσή σου και να είσαι θετικός απέναντί τους. Να εκτιμάς την αλλαγή των εποχών, να βιώνεις την αλλαγή του καιρού, να παρατηρείς την αλλαγή των χρωμάτων γύρω σου. Να μην αφήνεις το χρόνο να κυλά ανεκμετάλλευτος.
Το μεγαλύτερο στοίχημα στη ζωή είναι να μπορείς να ζεις το παρόν. Ούτε το παρελθόν, ούτε το μέλλον. Αυτό συμπεριλαμβάνει την απόλαυση κάθε είδους ηδονής.
Με τα μάτια της ψυχής βλέπουμε καλύτερα, πόσο μάλλον αν τα χρησιμοποιούμε πιο συχνά για να απολαμβάνουμε αυτά που βλέπουμε.
Επιμέλεια κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
