Είναι και κάτι ιστορίες που απ’ το εξώφυλλο καταλαβαίνεις πως θα σε στιγματίσουν. Περιπλανώμενος στη ζωή συναντάς πληθώρα ανθρώπων. Ο άνθρωπός σου όμως είναι μοναδικός. Και τον καταλαβαίνεις απ’ το πρώτο λεπτό. Τον ξεχωρίζεις. Το νιώθεις! Το αξιοθαύμαστο είναι πως ξέρεις από πριν πως θα ζήσει έντονες στιγμές ευτυχίες που ισοδυναμούν με έντονες στιγμές δυστυχίας. Έτσι είναι σε αυτές τις σχέσεις, όλα πολύ!
Σε αυτόν θα τρέξεις είτε είστε είτε δεν είστε μαζί. Είτε σας χωρίζουν ωκεανοί είτε απλά λίγα εκατοστά στο κρεβάτι. Όσα χρόνια κι αν περάσουν όταν μιλήσεις μαζί του είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η ίδια αίσθηση, η ίδια ανεξήγητη οικειότητα που νιώθεις κοντά του όπου σε κάνει να μπορείς να του εκμυστηρευτείς και τις πιο μύχιές σου σκέψεις.
Θα τον ψάξεις και στα καλά, αλλά και στα άσχημα. Γιατί ο άνθρωπός σου είναι και θα είναι εκεί για σένα και το ξέρεις. Αλλιώς δεν μπορεί να λέγεται τέτοιος. Τον χρειάζεσαι κι εκείνος το ξέρει και δε σου το αρνείται ποτέ. Μπορεί να σου έχει κάνει πολλά! Να υπέφερες τόσο όσο για κανέναν άλλο, αλλά έχει ριζώσει μέσα σου κι αυτό δεν αλλάζει. Μόλις σου ζητήσει κάτι τα ξεχνάς όλα στο λεπτό.
Στις μέρες μας οι άνθρωποι προτιμούν να αναλώνονται σε όλα γενικώς παρά να εστιάσουν σε κάτι ειδικό και μοναδικό. Οπότε ο άνθρωπός σου θα σε προδώσει και σχεδόν είναι σίγουρο. Θα προτιμήσει τον εύκολο δρόμο αντί να πολεμά με σένα και τον εαυτό του καθημερινά.
Έτσι είναι οι άνθρωποι συνήθως. Δειλοί κι εγωιστές. Αλλά όχι τόσο στην ποιότητα της ζωής που θέλουν να κάνουν, όσο στην ποικιλία. Επιζητούν συνέχεια κάτι το διαφορετικό και δεν προσπαθούν να το ανακαλύψουν σε έναν άνθρωπο. Στην πραγματικότητα φοβούνται μήπως εθιστούν στην παρουσία ενός και μόνο ανθρώπου γιατί αν έρθει η στιγμή που θα τον χάσουν, πάει τέλειωσε, χάθηκαν.
Έτσι κρατάνε παραθυράκια ανοικτά από ‘δω κι από ‘κει! Λίγο εδώ και λίγο εκεί! Έτσι για να υπάρχουν επιλογές μην τυχόν και φύγει κάποιος! Όμως βαθιά μέσα τους ξέρουν πως μόνο ο άνθρωπός τους είναι εκεί πραγματικά.
Θα σε πληγώσει ο άνθρωπός σου γιατί κάποια στιγμή θα πέσει στην παγίδα να σε θεωρήσει δεδομένο. Ξέρει ότι είσαι το σταθερό σημείο αναφοράς του. Σε σένα δε φοβάται να αποκαλυφθεί, δεν τον νοιάζει αν σου δείξει το χειρότερο πρόσωπό του. Κι ενώ εσύ στα χειρότερά του θα είσαι εκεί να ακούσεις και να καταλάβεις, χωρίς να φταις θα βρεθείς να σου ζητάει και τα ρέστα.
Περίεργο δεν είναι να σε πληγώνει και να σε βγάζει και φταίχτη; Κάποια στιγμή όμως δεν αντέχει και στην ιδέα πως θα φύγεις και θα σε χάσει, φέυγει πρώτος. Κι ο άνθρωπός σου φεύγει κι η αγάπη μένει με μια πίκρα. Περίεργο πλάσμα ο άνθρωπός σου!
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
