Ο έρωτας δε θα σου έρθει ουρανοκατέβατος αν δε βγεις από το σπίτι, αν εισαι διαρκως δουλεια-περιπτερο-σπιτι κι αν τον ψαχνεις μονο στο facebook. Κοινωνικοποιησου
Οι άνθρωποι από τότε που εκπολιτίστηκαν χτίζουν τοίχους. Για να προστατεύονται από επιδρομές άγριων θηρίων. Να δημιουργήσουν σπίτια-φωλιές και φυλακές κι έφτασαν να χτίζουν διαδικτυακούς τοίχους για να δημοσιεύουν όσα αισθάνονται. Κατόρθωσαν να εγκλωβιστούν από τα ίδια τους τα κτίσματα και να κλείσουν την καρδιά τους στο πιο απόμακρο υπόγειο του σώματός τους για να μην εκφράζεται. Με αποτέλεσμα να κρεμαστούν σε πλασματικούς τοίχους στο facebook επιδιώκοντας απεγνωσμένα να βρουν τον έρωτα κάπου εκεί μέσα.
Σαν καλά κουρδισμένα στρατιωτάκια κάθε πρωί αρχίζουν το γνωστό δρομολόγιο δουλειά-περίπτερο και σπίτι. Μια ζωή συνενοχή αλλά γουστάρει και κάτι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο. Τα λαθραία απογεύματα που θα κλέψεις για να βρεις τον έρωτα. Γιατί δε θα τον παραγγείλεις με απ’ όλα και χοντρό φύλλο και θα σου χτυπήσει το κουδούνι όπως η πίτσα.
Ο έρωτας είναι σαν το λαχείο· για να το κερδίσεις πρέπει να το πάρεις και να το εξαργυρώσεις, αλλιώς ουρανοκατέβατο δεν έρχεται κανένα καψούρικο ατύχημα. Εξάλλου γιατί να έρθει; Ποια θα είναι η ιστορία που θα διηγείσαι για αυτόν τον έρωτα; Καθόμουνα άσκοπα και τριγυρνούσα σαν ζητιάνος στα σοκάκια του facebook και πάνω σε κάτι δημοσιεύσεις στο τρίτο παράθυρο δεξιά έπεσα πάνω του; Ξενέρωτο και βαρετό. Πόσοι από εσάς που το διαβάζετε έχετε πετύχει έξω από το facebook πρόσωπο αλλά κάνατε τουμπέκι και επιβάλατε σιωπή; Πολλοί, σχεδόν όλοι.
Η γιαγιά μου ενέδωσε με καντάδα, η μάνα μου με τριαντάφυλλο και βόλτα στο ζαχαροπλαστείο. Εμείς με likes; Κατάντια. Πίσω από το τοίχο του facebook όλοι είναι άνετοι και έχουν το ανίατο σύνδρομο «περνάω καλά», από κοντά να σε δω όμως, καρδιά μου. Κάνε την οθόνη, μάτια, δες τον άλλο και εκφράσου. Ζήτησε στα όρθια τον έρωτα που θες κι όχι στα καθιστά με άνεση και μια οθόνη. Βγες, κοινωνικοποιήσου. Η καλά κλεισμένη γυάλα που κρύβεσαι δεν κρύβει κανένα ψεγάδι σου. Απλά το καλύπτει προσωρινά.
Η Ιθάκη είναι μία. Το ίδιο και ο μεγάλος, αληθινός αμφίδρομος έρωτας. Αλλά αν δεν περπατήσεις για να τον βρεις, καλύτερα δώσε τον πίσω, δε θα τον εκτιμήσεις ποτέ. Γι’ αυτό βγες, διασκέδασε, ζήσε τα απλά καθημερινά κι απόλαυσέ τα. Σαν το τσιγάρο στο αυτοκίνητο μόλις σχολάσεις από τη δουλειά. Αυτό είναι ο έρωτας. Κάτι που μπορεί να σε απογειώσει αλλά και να σε γειώσει με τον πιο άγριο τρόπο.
Ο έρωτας είναι το πιο γλυκό μαχαίρι γιατί μπορεί να συμβαίνει αναπάντεχα, επιλέγεις να κοπείς, όμως, για χάρη του και το απολαμβάνεις. Αν δεν έχει ιστορία, φλερτ, λίγα καμώματα αληθινά και όχι «facebookιστικα», είναι νερόβραστος. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι και αυτό είναι η γλύκα της ζωής.
Στο απρόσμενο, στο ξαφνικό, στο απρογραμμάτιστο, εκεί θα βρεις τον έρωτα. Για να το ζήσεις, όμως, πρέπει να είσαι στο δρόμο να κυνηγάς τη ζωή κι όχι στον καναπέ σου να χαζεύεις τον τοίχο και να κυνηγάς διαδικτυακά φαντάσματα.
Άσε τον φτερωτό Θεό, τη μοίρα ή ό,τι άλλο πιστεύεις να κάνει τη δουλεία του, κάνε όμως κι εσύ τη δική σου. Με καινούργιες γνωριμίες, ταξίδια, εκδρομές. Πράγματα που προσφέρουν διαπροσωπικές σχέσεις.
Αντέχεις τα αληθινά ή προτιμάς εν λευκώ σε μεταμεσονύχτιες ώρες facebook και friend request; Αληθινά και ξερό ψωμί για δυνατούς παίχτες, με καρφωτές ματιές γεμάτες υπονοούμενα και παιχνίδι εγκεφαλικό που γίνεται μόνο με τα μάτια.
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
