Η φιλία είναι λέξη ιερή. Αμαυρώνεται από πολλούς και σπαταλάται από περισσότερους. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι που τους αξίζει να ονομάζονται φίλοι. Όμως αδίκησαν, συμπεριφέρθηκαν σκάρτα κι άδειασαν τα συναισθήματα που ένιωθες, γιατί τα θεώρησαν είτε δεδομένα είτε ασήμαντα.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πόσο μάλλον τα συναισθήματα των ανθρώπων. Αν δεν τα διατηρείς σε συγκεκριμένες θερμοκρασίες και σε θερμοκρασία δωματίου με αγάπη, ανοχή και σεβασμό «χαλάνε».
Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και στις λύπες του ή στις χαρές του λειτουργεί με το δικό του μοναδικό τρόπο. Αν εσύ θες να ‘σαι με συγκεκριμένα άτομα, μαγκιά σου. Αν όμως καταλάβεις ότι έχεις κάνει λάθος άδειασμα πρέπει να το παραδεχτείς. Όχι μόνο σε σένα, αλλά και στον άνθρωπο που του έριξες την ψυχρολουσία στα μούτρα.
Τα λάθη πληρώνονται και κάθε πράξη έχει ένα αντίτιμο. Το να βάζεις τον άλλο σε αναμονή είναι ρίσκο. Δεν είναι σίγουρο ότι θα τον βρεις εκεί που τον άφησες, αλλά κι εκεί να τον βρεις δε θα είναι ο ίδιος ποτέ.
Κάθε άνθρωπος αξίζει μια ευκαιρία. Τη δεύτερη όμως πρέπει να την κερδίσει. Αν του τη δώσεις στο πιάτο και δεν προσπαθήσει, δεν αξίζει τον κόπο. Η αγάπη είναι δύσκολο πράγμα γενικά και θέλει κόπο, αλλά και τρόπο.
Αν ο άλλος δε ζητήσει συγχώρεση και δε ζητήσει τη δεύτερη ευκαιρία, εσύ ποιος είσαι για να τη δώσεις; Θεός ή δικαστής; Η συγχώρεση είναι για σένα, η δεύτερη ευκαιρία όμως είναι του ανθρώπου που έφταιξε και πρέπει για το καλό του να κάνει το δρόμο μέχρι να φτάσει στο σημείο που ήσασταν πριν, αν φυσικά το επιθυμεί κι αν μπορεί να γίνει.
Θα μου πεις αν ραγίσει το γυαλί δεν ξαναγίνεται το ίδιο. Κι όμως γίνεται μ’ ένα μόνο τρόπο όμως. Μπαίνει στο φούρνο σε δυνατή θερμοκρασία λιώνει ξανά και κολλάει για να μη φαίνεται το σημάδι. Οπότε, όπως το γυαλί έτσι κι η φιλία, θέλει μεγάλη θερμοκρασία, τουτέστιν περισσότερη φροντίδα, αγάπη κι ενδιαφέρον.
Μπορεί να γίνει ακόμη πιο δυνατή μια φιλία, φτάνει να υπάρχει ειλικρινής μεταμέλεια κι επιθυμία για επανόρθωση του λάθους. Πάνω απ’ όλα όμως χρόνος κι υπομονή, ώστε αυτός που πληγώθηκε να μπορεί να συγχωρήσει και να προχωρήσει.
Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Δεν κρίνεις κάποιον απ’ το λάθος του, αλλά απ’ τον τρόπο που προσπαθεί να το διορθώσει. Αν μπορεί κι αν θέλει να μετανοήσει. Δώσε χρόνο, είτε πλήγωσες είτε πληγώθηκες, όλα με το πέρασμα του χρόνου παίρνουν την πραγματική τους διάσταση και μπορείς από μακριά να κρίνεις και τη δική σου στάση καλύτερα.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κρατάς μέσα σου συναισθήματα θυμού και μίσους. Είναι σκέτο δηλητήριο. Ειδικά η πικρία από μια φιλία. Πιες το μονοκοπανιά σαν σφηνάκι, κατάπιε κι απόβαλέ το απ’ τον οργανισμό σου το συντομότερο.
Κράτησε ό,τι καλό σου προσέφερε αυτός ο άνθρωπος, όσον αφορά τα συναισθήματα κι αν κάνει αξιοπρεπείς κι αξιοπρόσεχτες κινήσεις, να τον συγχωρήσεις για σένα. Κι αν θέλει δεύτερη ευκαιρία, βάλε τα πράγματα στη ζυγαριά και δες.
Αλλά να θυμάσαι ότι τα συναισθήματα δεν έχουν διακόπτη που όποτε θες τον κρατάς ανοιχτό, κι όποτε θες κλειστό. Κάνε τα κουμάντα σου και βρες την ιδανική λύση. Εσύ ένιωσες, εσύ ξέρεις.
Επιμέλεια κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
