Χύθηκε πολύ μελάνι για το συγκεκριμένο θεματάκι. Άραγε γιατί; Γιατί ο φίλος μπορεί να είναι το καλύτερο αναλγητικό, αλλά και το χειρότερο ναρκωτικό.
Από καταβολής του κόσμου ο Πλάτωνας αναφέρεται στη φιλία. Κι ο Βιργίλιος ολόκληρα κεφάλαια αφιέρωσε στο ζήτημα αυτό. Δε θα μπορούσε να μην ασχοληθεί η ελληνική δισκογραφία με αυτό το θέμα.
Εσύ φωνάζεις κι ο φίλος έρχεται για συμπαράσταση.
Τι γίνεται όμως όταν ο φίλος, όχι απλά δεν περιμένει το κάλεσμα, αλλά έχει κι όλα τα αρνητικά του ερωτευμένου; Σκηνές, αποκλειστικότητα, γκρίνια και διάφορες τέτοιες ωραίες καταστάσεις;
Κάνει ό,τι μπορεί για να σε πιέζει και η γλωσσοφαγία του δεν έχει όρια. Προσπαθεί συνεχώς να κερδίσει περισσότερο την προσοχή σου κι αν δεν το κατορθώσει παίρνουν σειρά τα μουτράκια. Αν δε, έχεις να σηκώσεις τηλέφωνο δυο μέρες πιθανότατα θα περάσει από το σπίτι σου να σου ζητήσει και το λόγο. Και το καλύτερο, το κερασάκι στην τούρτα; Τα νεύρα και η συνεχής υποτίμηση. Πώς αλλιώς να καλύψει τα δικά του κόμπλεξ; Αστεία πράγματα.
Αυτούς λοιπόν τους τύπους, τους βρίσκεις σε περιόδους μικρής ηλικίας, συνήθως σχολικής. Που μεγαλώνοντας κοιτάς πίσω και λες «δε γίνεται εγώ να έκανα παρέα με αυτόν. Και να ανεχόμουν όλα αυτά τα ωραία». Κι όμως και το έκανες και τα ανεχόσουν εσύ, ναι. Ήταν και επιλογή σου. Να τη χαίρεσαι τέτοιος που είσαι κι εσύ.
«Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», λέει ο σοφός λαός. Ναι ρε παιδιά, αλλά μη βαράτε, κι ο Ιούδας έκανε παρέα με τον καλύτερο, αλλά δεν του βγήκε. Αυτοί οι «φίλοι» μπορούν να αποκαλεστούν και τοξικοί. Μάλιστα. Γιατί αν έχεις και σχέση και είσαι και κοινωνικός άνθρωπος, πώς να αντέξεις πίεση και από αυτόν τον «ιδιαίτερο» φίλο;
Που στην καλύτερη των περιπτώσεων έχει συγχύσει στο μυαλό του τους ρόλους ανάμεσα στη σχέση και τη φιλία. Θα μου πεις, τον έχεις από παιδί τι να κάνεις; Τον αγαπάς. Προσπαθείς να τον αποδέχεσαι έτσι όπως είναι. Άκου να δεις. Εσύ που ανέχεσαι και υπομένεις, φταις περισσότερο και για την κατάντια του άλλου και για τη δική σου.
Αν τα χαρακτηριστικά που προανέφερα σου φαίνονται γνώριμα, με συνοπτικές διαδικασίες κι ελαφρά πηδηματάκια, αναίμακτα και αλλάζοντας αριθμό, τρέξε. Όσο πιο γρήγορα μπορείς, τρέξε για να σωθείς. Αν νιώθεις πίεση, σε πιάνουν κρίσεις πανικού και έχεις έντονα ξεσπάσματα θυμού το έχεις καθυστερήσει ήδη.
Η φιλία είναι κεφάλαιο ιερό. Προσφέρει ηρεμία, αποφόρτιση και πάνω από όλα χαρά και αγάπη. Αγαπάς και δεν καταδιώκεις, πιέζεις, κουράζεις, ταπεινώνεις, περιορίζεις τον άλλο. Αγαπάς άνευ όρων. Και είσαι πάντα εκεί όσο περισσότερο μπορείς.
Eπιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
