Περί ισορροπίας σχέσεων ο λόγος και το ποιος θα συμφωνήσει και ποιος όχι, μάλλον εξαρτάται από την κατάσταση στην οποία θα σας βρει το κείμενο.
Συνήθως στην αρχή τα ζευγάρια μένουν σπίτι. Προσπαθούν να διεισδύσουν ο ένας στο μυαλό και στο κορμί του άλλου. Να μπλέξουν τις ζωές τους έτσι που να μην ξεμπλέκονται.
Κάνουν σχέδια θωρακισμένα μέσα στο σπίτι τους. Το κρησφύγετό τους. Το δικό τους κόσμο, φτιαγμένο αποκλειστικά με όσα θέλουν οι δυο τους.
Αρκούνται για ένα μεγάλο διάστημα στην παραμονή τους στον ίδιο χώρο. Δημιουργώντας κώδικες επικοινωνίας δικούς τους αποκλειστικά. Αν όμως αυτό συνεχιστεί επ’ αόριστον το ζευγάρι κουράζεται. Οι μονάδες που το αποτελούν γίνονται ένα και χάνουν τον εαυτό τους. Συγχέονται οι ρόλοι και το ζευγάρι δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά.Χάνεται από φίλους και γνωστούς.
Δεν πάει έτσι όμως. Ο κάθε άνθρωπος σε μια σχέση χρειάζεται το χρόνο του για να ξαναβρεθεί με το ταίρι του και να λείψουν ο ένας τον άλλο. Να συναντηθούν ξανά και να επιθυμούν να μοιραστούν όσα έζησαν χώρια. Αυτή η αδημονία να βρεθούν ξανά μαζί μετά από λίγες ώρες είναι τόσο αναζωογονητική για τον έρωτα, όπως το οξυγόνο για τη φωτιά.
Έλα όμως που υπάρχει περίπτωση να χάσουν εντελώς τον μπούσουλα και να φτάσουν στο άλλο άκρο. Ο καθένας τη ζωούλα του, την πάρτη του κι όταν και αν βρισκόμαστε όλα καλά. Αυτό κι αν δεν τραβάει. Βγαίνεις μόνος, περνάς καλά μόνος. Δε δημιουργείς εμπειρίες με το ταίρι σου. Δεν έχεις κοινή ζωή. Κάνεις τα πάντα μόνος. Το ταίρι σου δεν είναι συμπρωταγωνιστής στην ίδια ταινία με σένα, είναι κομπάρσος.
Κανείς δε θέλει να είναι μια απλή επιλογή στη ζωή του άλλου. Θέλει να είναι προτεραιότητα. Να νιώθει ότι ο άλλος διεκδικεί μέσα στη σχέση χρόνο μαζί του. Να γελάνε μαζί, να παίζουν μαζί. Να κάνουν μικρές ζήλιες που είναι το αλατοπίπερο της σχέσης.
Μικρές εκπλήξεις που επιζητούν την προσοχή και το χρόνο του άλλου. Πάντα αλλάζουν τη διάθεση. Ο ένας να είναι στον κόσμο του και ο άλλος στο δικό του δε λέει.
Οι σχέσεις θέλουν ισορροπίες και χρόνο. Διάθεση και αφιέρωση. Αν το θεωρείς καταναγκαστικό έργο να πας για καφέ με το ταίρι σου ξέχνα το καλύτερα, μην το κουράζεις. Αν πάλι θες όλη μέρα να είστε μαζί, κι αυτό πρόβλημα είναι.
Το πολύ μαζί κουράζει και φθείρει και το πολύ χώρια όμως, το ίδιο κάνει.
Οπότε η χρυσή τομή βρίσκεται κάπου στη μέση. Να είσαι άνθρωπος που επιλέγει να είναι σε σχέση και όχι άνθρωπος δέσμιος σ’ αυτή. Πρέπει να ζεις ελεύθερα για να έχει αξία η επιστροφή. Να είναι επιλογή η επιστροφή κι όχι απλή συνήθεια.
Να κλείνεις ραντεβού με τον άνθρωπό σου για να τον συναντήσεις και πριν πας σπίτι, πάντα να βρίσκεις ένα λόγο για να αξίζει να γυρίσεις. Τότε δν θα θέλεις να φύγεις. Θα βρίσκεις φίλους και γνωστούς, αλλά θα επιθυμείς τη βάση σου, το λιμάνι σου. Αν δε βρίσκεις ακόμη και θυμωμένος λόγο για να γυρνάς μην το κάνεις. Χάρη θα κάνεις και στους δυο.
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
