Πληγώνει να βλέπεις να πιάνει πάτο κάποιος που κάποτε αγάπησες

Μεταξύ μας, οι πρώην σύντροφοι,  είτε λευκό είτε μαύρο χαρτί, δεν παύουν να είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου. Πώς αντιδράς όταν αυτό το ξεχασμένο μπαούλο με έναν πρώην σύντροφο ξεθάβεται μπροστά σου και θρυμματίζεται;

Κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του και δεν μπορείς να βοηθήσεις αν δε στο ζητήσει. Δε δικαιούσαι. Εναντιώνεται στην ελεύθερη βούληση. Όμως στο άκουσμα μιας κατρακύλας ενός ανθρώπου, τι κάνεις; Δε μιλάμε για έναν οποιοδήποτε άνθρωπο. Αλλά κάποιον που κάποτε έστω για λάθους λόγους -είτε αφέλειας, είτε αθωότητας, είτε έρωτα- επέλεξες να βρίσκεται στο πλευρό σου.

Εσύ του χάρισες ό,τι πολυτιμότερο έχει ένας άνθρωπος, το χρόνο σου. Δεν εξαγοράζεται, δε γυρίζει πίσω κι έχει ημερομηνία λήξης. Οπότε ό,τι κι αν έγινε κάποτε ήταν μια δική σου επιλογή. Δε θες επαφές, ίσως ούτε να βοηθήσεις, σε ταρακούνησε όμως. Ένιωσες να διαπερνά την καρδιά σου ένας κρύος αέρας και μια τρύπα ανοιχτή πάνω της. Στεναχώρια λέγεται. Για έναν άνθρωπο που αγάπησες κάποτε πολύ.

Δικαίωμα του καθενός να ζει τη ζωή του όπως θέλει. Όταν όμως μαθαίνεις ότι ο άλλος εξευτελίζεται κι έχει γίνει περίγελος, τότε σε πληγώνει. Λες κρίμα γιατί τόσος ξεπεσμός, τόση ξεφτίλα; Αυτό τον άνθρωπο είχα δίπλα μου; Ήταν έτσι πάντα, απλά δεν το κατάλαβα;

Άνθρωπος χωρίς αυτοεκτίμηση, είναι χαμένος άνθρωπος. Δεν μπορεί να κάνει πράγματα. Δεν πιστεύει σε τίποτα. Κι έχει συνεχώς μια αίσθηση του ανικανοποίητου.
Οπότε είναι σίγουρο ότι μετά τα δεκανίκια, θα πέσει ξανά. Όλοι οι άνθρωποι κουβαλάνε αυτό που είναι. Άλλοι το αντέχουν κι άλλοι το σέρνουν.

Είναι κρίμα όμως οποιαδήποτε ψυχή να χάνεται απ’ το δρόμο της και να παραστρατεί. Καταλαβαίνω, πληγώθηκες που άκουσες τόσο άσχημα πράγματα. Ότι κακοπερνά κι έχει χάσει κάθε ελπίδα. Παραιτήθηκε απ’ τη δουλειά, συγκεκριμένα τον έδιωξαν. Παραιτήθηκε απ’ τους φίλους του. Αυτός ο άνθρωπος παραιτήθηκε απ’ τη ζωή. Κρίμα σίγουρα. Αλλά μη σκεφτείς ότι εσύ ευθύνεσαι. Εσύ προσπάθησες. Όσο κι όπως μπορούσες όταν αυτός ο άνθρωπος ήταν μέρος της ζωής σου. Τώρα όμως είναι αλλού κι εκεί να μείνει. Το ποτάμι ό,τι κι αν κάνεις δε γυρίζει πίσω.

Ναι, λυπήθηκες, σκέφτεσαι αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα ίσως και να μην… Ένα εκατομμύριο πράγματα θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς. Μα μπορεί και να ήσουν κι εσύ στον κατήφορο. Τίποτα δε γίνεται τυχαία κι οι άνθρωποι είναι οι επιλογές τους -αυτό να κρατάς.

Τήρησες τη σιγή σου, πένθησες για την κατάντια που αντίκρισες. Τώρα θα ξεπεράσεις κι αυτό και τελείωσες. Αυτός ο άνθρωπος επιλέγει να καταστρέφεται κι είναι δικαίωμά του. Εσύ ποιος είσαι να τον εμποδίσεις. Σταμάτα να θες να σώσεις τον κόσμο. Δε σώζεται. Μπορεί να μη θέλει κιόλας.

Οι δρόμοι σας για κάποιο λόγο χώρισαν, είναι λυπηρό αυτό που έχει γίνει πια το πρώην αμόρε σου, αλλά, μάτια μου, ό,τι είσαι γεννιέσαι, δε γίνεσαι. Μπορεί να ήταν πάντα έτσι και να το έκρυβε καλά. Κανείς δεν αδειάζει απ’ τη μία μέρα στην άλλη. Ψάχνει μέσα του και βρίσκει λόγους για να συνεχίσει το δύσκολο δρόμο κι όχι να προσπαθεί να κλέψει κάτι. Αλλά να τα ζήσει όλα για να ξέρει όταν φτάσει ότι πέτυχε αληθινά.

Οπότε είδες ξεπεσμό, ξεφτίλα, κατάντημα. Επόμενο στενό δεξιά βγαίνεις ελπίδα, αγάπη, όνειρα κι ανθρώπους που δεν τα βάζουν κάτω για τίποτα και για κανέναν και κλείσαμε.