Οι άνθρωποι είναι ζώα παμφάγα, με λογική και συναίσθημα. Όμως την ψυχική πληρότητα δεν την αντιλαμβάνονται όταν την έχουν. Τη θυμούνται όταν τη χάσουν. Οπότε όταν τα έχουν όλα διακατέχονται απ’ τη μανία του ανικανοποίητου κι επιζητούν περισσότερα. Με αποτέλεσμα μέσα στο κυνήγι να χάσουν κι αυτά που έχουν.
Τείνουν να αναπολούν περασμένα μεγαλεία κι ανθρώπους που πέρασαν απ’ τη ζωή τους κι είναι πλέον αργά για επιστροφές. Τότε που έκαναν εκείνες τις φιλικές κουβέντες μέχρι και το αχαλίνωτο σεξ στο πάτωμα για ώρες. Δεν το εκτίμησαν όμως οι τύποι αυτοί. Επιθυμούσαν περισσότερα. Βαρέθηκαν το ίδιο άτομο.
Κατάλαβες το παιχνίδι, μωρό μου; Πρέπει να ξέρεις πού ζητάς την ποικιλία.
Οι άνθρωποι θέλουν αλλαγή προσώπου ενώ το θέμα είναι να μπορείς με το ίδιο πρόσωπο να απολαύσεις τα πάντα, βρε αδερφέ. Από επιτραπέζιο με χοντρές κάλτσες και ξεχειλωμένες πιτζάμες μέχρι παθιασμένο σεξ στα γρήγορα στο διάλειμμα για τη δουλειά.
Όμως όχι, οι άνθρωποι βρίσκουν κάτι που τους λείπει και ξεχνούν αυτό που έχουν. Θεωρούν ότι με το να βρουν άλλο άτομο, να δέσουν σε άλλο λιμάνι, θα διορθωθούν όλα και δε θα υπάρχουν προβλήματα. Αμ δε! Δε θα υπάρχουν μάλλον τα ίδια προβλήματα, αλλά πάντα θα υπάρχουν. Ποτέ δεν είναι ιδανικές οι συνθήκες.
Στην ουσία τα έχουν «όλα», όταν νιώθουν ότι ανήκουν εκεί που βρίσκονται, με όσα προβλήματα κι αν υπάρχουν. Αυτό είναι το μαγικό της υπόθεσης.
Ο έρωτας δεν είναι απλά μια πράξη. Είναι ο τρόπος να επικοινωνήσουν με τον άλλο. Τότε μόνο τα έχουν όλα. Έχουν ανάγκη την επαφή, την ένωση. Για να ανταλλάξουν ενέργειες με τον άλλο. Το σεξ είναι απολαυστικό κι επιδιώκεται κι απ’ τις δύο πλευρές. Οι επιθυμίες κι η ικανοποίησή τους γίνεται ανάγκη του άλλου.
Το «όλα» είναι η αντανάκλαση του χαμόγελου στον καθρέφτη ακόμα κι αν όλα γύρω είναι χάλια. Τους φτάνει που είναι με αυτό το πρόσωπο. Όταν το χάσουν το καταλαβαίνουν. Τότε το εκτιμούν αυτό που είχαν. Μπορεί και να μην τους αξίζει, αφού δεν το κατάλαβαν. Είναι σαν να αγγίζεις τον Θεό, να νιώθεις το φως κι αντί για ευγνωμοσύνη να λες «γιατί σ’ εμένα;».
Δε συμβαίνει σε πολλούς, δεν έχουν όλοι την τύχη, αλλά αυτοί που το νιώθουν όταν δεν το εκτιμούν διαπράττουν ύβρη. Γι’ αυτό είναι καταδικασμένοι να χάσουν αυτά που είχαν για να τα εκτιμήσουν. Έτσι για να καταλάβουν πώς είναι να έχεις κάτι απόλυτο και να το χάνεις επειδή δεν το εκτίμησες. Αυτό που όταν αγγίζει ο άλλος το χέρι σου, νιώθεις ένα ρίγος και που η παλάμη χωράει ακριβώς μέσα στου άλλου.
Μεθυσμένες αγκαλιές, χάδια, ψιλοτσακωμοί, λίγη μουρμούρα είναι μέσα στο παιχνίδι με σέξι εσώρουχα, άγριες νύχτες, λίγο κρασί και φωτιά από τζάκι ή κερί. Το «όλα» εμπεριέχει τα πάντα με έναν άνθρωπο. Τα πάντα όμως. Χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις. Αλλιώς ποικιλίες και κλεμμένες βραδιές με πολλούς στην εξίσωση παράγουν το τίποτα.
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
