Ναι ρε, τα λες και τα εννοείς τα ψέματα στον εαυτό σου. Γιατί θέλει προσπάθεια για να τον πείσεις. Το έχεις ανάγκη και πρέπει να πεις το μεγαλύτερο ψέμα προκειμένου να συνεχίσεις.
Συνάντησες τον άνθρωπό σου αλλά δεν μπορείς να ‘σαι μαζί του. Γιατί; Πλέον έχει χαθεί και το γιατί. Απλά έτσι έχει κολλήσει το μυαλό σου. Οπότε λες και επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου ότι δε θες και δε γίνεται να είστε μαζί και προχωράς.
Το κάνεις ενστικτωδώς για να επιβιώσεις να επιζήσεις. Πιέζεσαι για να προχωρήσεις και δεν το καταλαβαίνω, αλλά αυτό κάνεις. Αν σε βολεύει εσένα συνέχισε. Προσπαθείς να σκοτώσεις τους δαίμονες που κατατρώνε το μυαλό σου .
Επιλέγεις να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου για να μην πληγώσεις τους άλλους, τους γονείς σου, να μην ξεβολευτείς στη θλίψη σου και να αποφύγεις τα λόγια του κόσμου.
Βαρύ το τίμημα που διάλεξες, λες ψέματα σε σένα για όλους αυτούς.
Χώρισες και είπες στον εαυτό σου ότι θα τα σβήσεις όλα, σιγά τόσο δύσκολο είναι;
Δεν τα έσβησες όμως. Ζεις μαζί τους στο παρόν αλλά δε θα γυρίσεις ποτέ πίσω. Γιατί δε θες να πεις την αλήθεια σε σένα. Σκέφτεσαι τι θα πουν οι άλλοι και τι θα σκεφτεί η οικογένειά σου. Έτσι μετονομάζεις την ποινή σε ελευθερία και λες στον εαυτό σου το μεγαλύτερο ψέμα. «Δε θέλω να γυρίσω ποτέ».
Το λες και το εννοείς και γίνεσαι ο πιο καλός ηθοποιός που γνωρίζεις. Παίζεις καταπληκτικά το ρόλο σου και πείθεις ακόμα και τον εαυτό σου, όταν είσαι με κόσμο.
Όχι όμως όταν απομονώνεσαι και είσαι μπροστά στον καθρέφτη. Εκεί δεν μπορείς να κρυφτείς. Κάθε δρόμος γράφει επιστροφή και κάθε κύτταρό σου φωνάζει επιθυμία.
Αλλά εσύ δεν έχεις πρόβλημα, λες ακόμα ένα πιο μεγάλο ψέμα στον εαυτό σου. Ότι θες να είσαι με τον άνθρωπο που σε αγαπά κι όχι με τον άνθρωπο που αγαπάς. Δε χρειάζεται γιατί. Απλά φοράς τη μάσκα σου, τη στολή σου και παρουσιάζεις στον εαυτό σου την ιστορία. Μπαίνεις τόσο μέσα σε αυτή που εφησυχάζεσαι ότι είναι αλήθεια. Αφήνεις το χρόνο να περνά ανενόχλητος και επαναπαύεσαι με τα λόγια σου.
Όταν δεν μπορείς να είσαι τόσο καλός ηθοποιός και να λες ψέματα στον εαυτό σου, απλά χάνεσαι μέσα σου βαθιά για να σκεφτείς το χθες. Όποιος παραμυθιάζει τον εαυτό του αυτό κάνει. Στον εαυτό σου επισημαίνεις ότι εσύ δε φταις σε τίποτα, εσύ προσπάθησες, ήσουν άνθρωπος αλλά δεν ήταν αρκετό, πάντα ο άλλος ζητούσε παραπάνω. Λες στον εαυτό σου τα πιο μεγάλα ψέματα για να μπορεί να αντέξει να είναι μέσα σε άλλο κορμί να ζει έστω και συμβατικά και να συνεχίζει.
Ο καθένας έχει ανάγκη να πουλάει στον εαυτό του ένα παραμυθάκι. Για να προχωρά. Να ξέρει όμως ότι όσα περισσότερα πει στον εαυτό του, τόσο πιο δύσκολο θα είναι το ταμείο στον απολογισμό. Γιατί πάντα ο εαυτός ορθώνεται μπροστά και ζητάει τα δανεικά που πήρες. Τα ψέματα είναι μερικά άτοκα δανεικά που τα πληρώνεις στο τέλος ανάλογα με το πόσο «κοίμισες» τον εαυτό σου.
Βρες τα με τον εαυτό σου και δες τι θέλει. Μην του εναντιώνεσαι τόσο πολύ γιατί όσο του πας κόντρα τόσο θα πεισμώνει και θα σε δυσκολεύει. Τα ψέματα γλυκαίνουν για λίγο την καθημερινότητα. Δηλητηριάζουν όμως τη ψυχή. Ενώ η αλήθεια είναι πικρή, αλλά βάλσαμο και καθαρτικό για κάθε πληγή. Εσύ διαλέγεις. Φρόντισε να το κάνεις σωστά.
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
