Αγαπώ ειλικρινά, έλεγε η Ντάλια του «Παρά Πέντε». Αυτό το ξέρω, το «πολύ» με μπερδεύει. Ποιος το ορίζει; Κι εσύ με αυτό μπερδεύεσαι, το καταλαβαίνω.
Δεν υπάρχει λόγος να ζορίζεσαι. Ο τρόπος που αγαπά κάποιος είναι ανάλογος με τον τρόπο που του έμαθαν τι είναι αγάπη και πώς να την εκφράζει. Γιατί αν ξέρει τι είναι και δεν μπορεί να το εκφράσει, στον ίδιο παρονομαστή βρίσκεται. Μόλις έγινε μια μεγάλη αποκάλυψη. Η αγάπη διδάσκεται και μάλιστα με πράξεις.
Αν εσένα οι γονείς σου σε αγαπούσαν και σου το έδειχναν με άνευ όρων αποδοχή κι επιδοκιμασία τότε και εσύ θα αγαπάς τον εαυτό σου και θα μπορείς να αγαπάς τους άλλους. Αν όμως οι γονείς σου ήταν συνεχώς επικριτικοί και σου έλεγαν ότι με συγκεκριμένες προϋποθέσεις θα σε αγαπούν κι εσύ με αυτόν τον τρόπο θα αγαπάς και τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Πολύ ψυχοσυναισθηματικό όλο αυτό το ξέρω, αλλά είναι για να καταλάβεις ότι η αγάπη όντως διδάσκεται.
Οπότε το «πολύ» και το «λίγο» είναι μόνο μαθηματικά και μάλιστα υποκειμενικά μαθηματικά. Οπότε δεν έχουν καν βάση, τουλάχιστον στην αγάπη. Άσε που δε συμπαθώ και καθόλου τα μαθηματικά.
Η ουσία ξέρεις ποια νομίζω ότι είναι; Η αγάπη σε μια σχέση να είναι δεδομένη. Ό,τι και να γίνει, όποιο πρόβλημα και να υπάρχει η αγάπη να είναι εκεί. Γιατί αν εσύ μετράς την αγάπη του άλλου με το να σε περιποιηθεί όταν είσαι άρρωστος, αυτός μπορεί να τη μετρά με την έκπληξη που θα του κάνεις μια άσχετη μέρα έτσι για να του δείξεις πόσο σημαντικός είναι.
Οπότε το δικό σου «λίγο» μπορεί για τον άλλο να είναι όντως το «πολύ» του. Μη τον κατακρίνεις γι’ αυτό. Βρες τις πράξεις που δείχνουν ότι σε αγαπά πραγματικά. Τώρα αν είναι λίγο ή πολύ εξαρτάται από εσένα πώς το βλέπεις. Αν για παράδειγμα μπήκε σε αεροπλάνο ενώ φοβόταν μόνο για την πάρτη σου, δεν είναι και λίγο. Αν είχες τα χάλια σου και σου συμπαραστάθηκε, πάλι δεν είναι λίγο.
Το θέμα είναι να υπάρχει πάντα λόγος για να μένεις και να μην καταλήξεις στους στίχους του τραγουδιού, να αναρωτιέσαι «αν φεύγει τώρα για το λίγο σου ή αυτό που νιώθεις ήταν πολύ για κείνον». Κρίμα είναι, η αγάπη δε θέλει μεζούρα, μέτρο θέλει. Να τη δίνεις και να κάνεις τον άλλο να μην αμφιβάλλει γι’ αυτήν. Απλά να αυξάνεις τη δόση όταν μπορείς και θεωρείς ότι χρειάζεται.
Μάθε να βλέπεις στις πράξεις του άλλου την αγάπη του και μην τη βαθμολογείς. Δε χρειάζεται. Εξάλλου ό,τι αξίζει αντέχει στο χρόνο με προσπάθεια. Ό,τι δεν αξίζει απλά χάνεται και φθείρεται. Οπότε μη φοβού, θα φανεί είτε το θες είτε όχι. Η αγάπη θα σου δείξει τη δύναμη και την αξία της. Εσύ απλά γίνε δότης και πάροχος της αγάπης που θες εσύ να λάβεις.
Μπορεί τελικά να μη μετριέται αριθμητικά η αγάπη αλλά ναι, έχει μέτρο. Δεν είναι για χόρταση∙ με ρέγουλα, μικρές δόσεις κι ικανοποιητικές. Αλλά μην αδειάσεις εσύ για να γεμίσεις τον άλλο, γιατί μετά θα χαθείτε κι οι δύο.
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
