Μυρωδιές, γεύσεις, μνήμες και πολλές εικόνες συνθέτουν το σκηνικό των αναμνήσεων ενός παιδιού για τη μαμά του. Ιερή λέξη με πολλές ερμηνείες. Αλλά η μάνα, όπως και να το κάνουμε είναι συνδεδεμένη στο μυαλό ενός παιδιού ως τροφός.
Το φαγητό της είναι αυτό που κρατά το σπίτι. Ήταν, είναι και θα είναι παράδοση. Όλη η οικογένεια γύρω από ένα τραπέζι. Να τρώει και να ευχαριστιέται το φαγητό, που έφτιαξε η μητέρα με αγάπη και κόπο.
Να συζητά, να τσακώνεται, να επικοινωνεί. Μπορεί στις μέρες μας, να έχει σχεδόν εκλείψει η συνήθεια του οικογενειακού γεύματος, αλλά κάποτε ήταν must. Θα έπρεπε λοιπόν να επανέλθει κι αν θέλουμε να το κάνουμε πιο σύγχρονο. Να είναι το φαγητό των γονιών κι όχι αποκλειστικά της μητέρας.
Είναι ιεροτελεστία η δημιουργία ενός γεύματος και ταυτόχρονα να πρέπει να σκεφτείς τι φαγητό να φτιάξεις για τον καθένα, ώστε όλοι να είναι ικανοποιημένοι κάθε μέρα. Χρειάζεται σκέψη για να προσθέσεις τα κατάλληλα καρυκεύματα και τις σωστές δοσολογίες για την παρασκευή του φαγητού, ώστε να είναι νόστιμο.
Ακόμη κι ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι. Το ίδιο κι η οικογένεια. Με τη σκέψη στην ώρα του φαγητού, αυτό συλλογίζεσαι. Μια οικογένεια γύρω από ένα γεμάτο τραπέζι να σφύζει από ζωή κι ένα φαγητό που η μαμά σου το κάνει με ένα δικό της, ιδιαίτερο τρόπο.
Εσύ λοιπόν, θα δοκιμάσεις να το μαγειρέψεις και με κάποια άλλη συνταγή. Το πιάτο της μαμάς σου όμως, δε συγκρίνεται με κανένα. Είναι ξεχωριστό και σου αρέσει περισσότερο απ’ ότιδήποτε άλλο έχεις φτιάξει. Ακόμη κι αν είναι πιο γευστικά. Εσύ με αυτό το φαγητό μεγάλωσες, αυτό συνήθισες κι αυτό θες. Είναι απόλυτα λογικό.
Είναι όπως το σωστό και το λάθος, που το μαθαίνεις απ’ το σπίτι σου. Ό,τι αρχές σου δώσουν απ’ το σπίτι, αυτές θα θεωρείς ότι είναι οι σωστές κι αυτές θα ακολουθείς. Αυτό συμβαίνει και με το φαγητό. Οι γεύσεις που είναι συνδεδεμένες με τη μαμά σου είναι ξεχωριστές.
Το φαγητό της μαμάς, είτε είναι σε πακέτο, είτε είναι στο τραπέζι ωραία σερβιρισμένο και διακοσμημένο, κρύβει όλα τα σ’ αγαπώ του κόσμου. Όλες τις ανησυχίες, τις έγνοιες, τους προβληματισμούς και το ενδιαφέρον μιας μάνας για το παιδί της.
Το φαγητό έχει συγκεκριμένα, αναγνωρίσιμα συστατικά για την οικογένεια, την οποία προορίζεται. Γι’ αυτό και το εκτιμούν περισσότερο οι ένοικοι του σπιτιού. Ό,τι και να λέμε, μάνα είναι μόνο μία και στον κόσμο όλο καμία άλλη. Το ίδιο και το φαγητό της. Είναι όπως η αγκαλιά της και το φιλί της. Μην το θεωρείς αυτονόητο και μην το υποτιμάς, γιατί σίγουρα κάποτε θα σου λείψει και θα το αναζητάς.
Να της λες, ότι σου αρέσει και μην ξεχνάς το «ευχαριστώ», γιατί έβαλε όλη της την τέχνη και το μεράκι της για να το φτιάξει. Είναι μια ανιδιοτελής και καθαρή πράξη αγάπης, που δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη. Συνήθως όμως, αυτό συμβαίνει. Θεωρείται αυτονόητο, κι αν δεν υπάρχει στο τραπέζι,γιατί η μαμά σου ήταν κουρασμένη ή δεν πρόλαβε, φωνάζεις κιόλας. Να συμπεριφέρεσαι, όπως θα ήθελες τα δικά σου παιδιά να συμπεριφέρονται σε σένα.
Ειδικά το φαγητό κρύβει μέσα του μια μαγική διαδικασία για να ετοιμαστεί. Αξίζει να το σέβεσαι και να το εκτιμάς. Μόνο το γεγονός, ότι είναι απ’ τη μαμά σου το κάνει μοναδικό.
Επιμέλεια κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
