Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που αναζητάμε στις ανθρώπινες σχέσεις -ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές- είναι η εμπιστοσύνη. Η αίσθηση ότι ένα άτομο πιστεύει σε μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μοιραστεί μαζί μας κάποιες από τις σκέψεις του ή να ζητήσει τη συμβουλή μας, τονώνει την αυτοπεποίθησή μας, μας κάνει πιο χαρούμενους και μας δίνει την αίσθηση ότι είμαστε σημαντικοί στη ζωή του. Καμιά φορά όμως το “overconfidence” μπορεί να μας οδηγήσει σε λάθη όταν κάποιος μας εμπιστεύεται τα προβλήματά του. Ας δούμε τα συχνότερα από αυτά!
1. Ψάχνουμε να βρούμε λύση κι ας μη μας το ζήτησαν
Πολλές φορές όταν κάποιος μας εκμυστηρεύεται ένα πρόβλημα τού απαντάμε αυτόματα με τη φράση «εγώ στη θέση σου…». Από τη στιγμή που κάποιος μας εμπιστεύτηκε νιώθουμε και υποχρεωμένοι να σκαρφιστούμε έναν τρόπο να τον βοηθήσουμε. Ωστόσο, στις πλείστες των περιπτώσεων αγνοούμε πως ίσως δε μας έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο και πως μπορεί απλώς να συζητά τους προβληματισμούς του μαζί μας χωρίς να περιμένει ή να θέλει να προσφέρουμε εμείς κάποια λύση.
2. Πιέζουμε τον άλλο να πάρει μια απόφαση στη στιγμή
Σαν ακροατές στα θέματα άλλων, ένα από τα πράγματα που περιμένουμε να συμβεί μέχρι το τέλος της συζήτησης είναι να βρεθεί μια απάντηση στο πρόβλημα. Αυτό για μας θα σημαίνει πως θα έχουμε καταφέρει να βοηθήσουμε. Παρ’ όλα αυτά δε χρειάζεται πάντα να βρεθεί διέξοδος στο πι και φι και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιέσουμε τον συνομιλητή μας να λυθεί άμεσα το θέμα γιατί η «στιγμιαία λύση» μπορεί να μοιάζει ξεκάθαρη και ικανοποιητική για εμάς αλλά να είναι κάτι που ο άλλος μπορεί να μετανιώσει.
3. Συζητάμε με τρίτο πρόσωπο νομίζοντας πως έτσι θα βοηθήσουμε
Το γεγονός ότι κάποιος μας εμπιστεύτηκε τους προβληματισμούς του για κάποιο λόγο μάς δίνει την αίσθηση ότι πρέπει να βρούμε λύση και ότι κρέμεται από εμάς για να τον βοηθήσουμε. Γι’ αυτό πολλές φορές, είτε άθελά μας είτε σκόπιμα, μπορεί να αποταθούμε σε τρίτο άτομο, όπως σε κοντινό μας πρόσωπο, θεωρώντας ότι πράττουμε σωστά και πως έτσι θα βοηθήσουμε περισσότερο τον άλλο να βρει απάντηση στο ζήτημα που τον απασχολεί. Αναρωτηθήκαμε όμως αν αυτό είναι σωστό; Όταν εμπιστευόμαστε σε ένα κοντινό μας άτομο κάτι που μας παιδεύει, θέλουμε να μείνει μεταξύ μας και μόνο. Άρα εμείς γιατί να μιλήσουμε σε κάποιον για τα προβλήματα κάποιου άλλου;
4. Μερικές φορές υποτιμάμε το πρόβλημα
Πολλές φορές όταν κάποιος μας εμπιστεύεται κάτι αρχίζουμε να συγκρίνουμε με δικές μας παρόμοιες καταστάσεις και προβλήματα. Έτσι μπορεί να υποτιμήσουμε το θέμα του άλλου, χρησιμοποιώντας φράσεις του τύπου «έλα, μη σκας, αυτά δεν είναι πραγματικά προβλήματα» ή «αυτό δεν είναι τίποτα, πού να σου πω τα δικά μου». Με τον τρόπο αυτό κάνουμε τον άλλο να νιώθει άσχημα και να νομίζει ότι όσα τον απασχολούν δεν είναι σημαντικά. Όμως σαν καλοί φίλοι, σύντροφοι, συγγενείς που είμαστε, οφείλουμε να ακούμε τον άλλο και να σεβόμαστε πως κάτι τον προβληματίζει, ακόμα κι αν σε μας δε μοιάζει σημαντικό.
5. Αδιαφορούμε και δεν μπαίνουμε στη θέση του άλλου
Ένα από τα κυριότερα και συχνότερα λάθη που κάνουμε είναι η αδιαφορία και η έλλειψη πραγματικής κατανόησης από πλευράς μας. Όταν κάποιος μας εμπιστεύεται τα θέματά του αυτόματα βλέπουμε μόνο από τη δική μας οπτική γωνία. Έτσι, μπορεί να μην καταφέρουμε να δούμε την πλευρά του άλλου, πώς σκέφτεται ή τι νιώθει, με αποτέλεσμα να μην του προσφέρουμε την καλύτερη για τον ίδιο λύση, αλλά να του πούμε τι θα κάναμε εμείς σε παρόμοιο σενάριο.
Είμαστε εδώ να ακούμε και να υποστηρίζουμε τα κοντινά μας πρόσωπα, ακόμα κι αν κάποιες φορές κάνουμε λάθη. Την επόμενη φορά που κάποιος θα αποφασίσει να μας εμπιστευτεί ας ακούσουμε περισσότερο το πρόβλημά του, ας μπούμε στη θέση του και ας συζητήσουμε μαζί του, όχι απλώς για να βρούμε λύση, αλλά για να τον αφήσουμε να τα βγάλει από μέσα του. Κι αν ζητήσει τη συμβουλή μας, μπορούμε να την προσφέρουμε!
Συντάκτης: Στέλιος Στυλιανού
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
