Άλλη μια μέρα που τα φρόντισες όλα εκτός από σένα

Απόγευμα Τετάρτης και γυρνάς σπίτι. Βρίζεις γιατί πάτησες με τα παπούτσια στο χαλί ενώ παράλληλα προσπαθείς να βρεις το κινητό σου. Ανάβεις θερμοσίφωνο ενώ βάζεις το φαγητό να ζεσταθεί στον φούρνο μικροκυμάτων. Με το τάπερ. Όπως είναι. Μπούτι κοτόπουλο με ρύζι από το μαγειρευτό της γειτονιάς. Κανονικά έπρεπε να πάρεις στήθος γιατί είπες να προσέξεις λίγο, αλλά εντάξει, δε θα παρεξηγηθεί ο εαυτός σου που ούτε σήμερα κανόνισες τι θα φάει. Σκέφτεσαι.

Το τελικό ντλιν που σημαίνει ότι φαγητό σου ζεστάθηκε αργεί κι εσύ δεν έχεις υπομονή. Νιώθεις κούραση, πεινάς και έχει πάει ήδη 8 παρά. Το ανοίγεις. Είσαι ακόμα με το μπουφάν. Το τρως χλιαρό. Όπως χλιαρή ήταν και η μέρα σου. Τρως με άγχος, γρήγορα. Εννοείται δε στρώνεις τραπεζομάντιλο, ούτε κόβεις σαλάτα. Σιγά τώρα, μεταξύ μας; Λες να σε παρεξηγήσει ο εαυτός σου που δεν του έστρωσες τραπέζι; Σκέφτεσαι.

Μπαίνεις για μπάνιο. Βιαστικά. Το νερό σε λίγο θα κρυώσει πάλι. Κάνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Δε χαλαρώνεις, δεν απολαμβάνεις- κι εδώ στην τσίτα. Δεν τραβάς κουρτίνα. Και να πέσουν νερά τι πειράζει; Εσύ θα τα σφουγγαρίσεις έτσι κι αλλιώς. Λες να σου θυμώσει ο εαυτός σου που δε σέβεσαι την κούρασή του; Σκέφτεσαι.

Ψάχνεις τις βιταμίνες σου. Αυτές που σου έχεις υποσχεθεί ότι θα παίρνεις. Α ναι, τώρα θυμήθηκες, τις έχεις αφήσει στο γραφείο δίπλα στην κορνίζα της αποφοίτησης, τις ξέχασες εκεί. Εντάξει. Δεν πειράζει. Θα τις πάρεις αύριο. Λες να σου κάνει παράπονα ο εαυτός που δεν τον φροντίζεις; Σκέφτεσαι.

Κι εκείνο το ραντεβού για μασάζ, που τόσο είχες ανάγκη, πάλι δε θα το κάνεις. Πάλι πήγε πίσω η δουλειά. Πάλι έφυγες αργά από το γραφείο. Κι έχεις να φτιάξεις και το σπίτι. Κι ένα σωρό ρούχα για σίδερο. Ε και στην τελική, εδώ ο κόσμος καίγεται. Το μασάζ θα κοιτάμε; Λες να σε παρεξηγήσει ο εαυτός που πάλι δεν ακούς τις ανάγκες του; Σκέφτεσαι.

Κι έτσι, οι μέρες περνούν και μαζί και η ζωή γεμάτη από σημειώσεις, χαρτάκια στο ψυγείο, υποχρεώσεις και καθήκοντα. Μα το καθήκον προς τον εαυτό σου δεν υπάρχει γραμμένο σε καμία μέρα, ούτε ώρα στην ατζέντα σου.Έχεις μάθει να σε αγνοείς, να βάζεις τις δικές σου ανάγκες στο συρτάρι, να τις υποβαθμίζεις μέχρι να πάψουν να ακούγονται. Φροντίζεις για όλα, αλλά όχι εσένα. Δε σου μαγειρεύεις, δε σε προσέχεις, δε σου στέκεσαι. Λες και η δική σου ζωή είναι λιγότερο σημαντική από των άλλων.

Κι όλα αυτά γιατί δε θα σου θυμώσεις. Δε θα σε βρίσεις, δε θα σου φωνάξεις δε θα σε κρίνεις που πάντα ακυρώνεις τα δικά σου σημαντικά.
Νομίζεις ότι μπορείς να σου φέρεσαι χωρίς σεβασμό. Χωρίς να πληρώνεις κανένα κόστος. Αλλά μήπως τελικά θα έρθει η ώρα που θα το πληρώσεις- και πολύ ακριβά μάλιστα! Μάθε να μην αγνοείς τις ανάγκες όπως δεν αγνοείς το ξυπνητήρι το πρωί για τη δουλειά! Μάθε να σου μαγειρεύεις, να σου στρώνεις τραπέζι, να σου κόβεις σαλάτα όπως θα τα έκανες για τους καλεσμένους σου. Μάθε ν’ απολαμβάνεις, να χαλαρώνεις και να κάνεις με φροντίδα το μπάνιο σου, όπως θα πότιζες το αγαπημένο σου λουλούδι.

Μάθε να σ’ αγαπάςμ όπως θα αγαπούσες τον σημαντικότερο άνθρωπο στη ζωή σου. Γιατί αυτός είσαι εσύ.

Τα φιλιά μου.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!