Σε ποιον δεν αρέσει να είναι καλός σ’ αυτό που κάνει; Είναι τόσο απολαυστική κι ικανοποιητική –έως κι εθιστική, θα έλεγε κανείς– η αίσθηση του να κατορθώνεις κάτι με απόλυτη μαεστρία. Σε γεμίζει σιγουριά κι αυτοπεποίθηση, σου δίνει κίνητρο να γίνεις ακόμα καλύτερος.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, τα εύσημα για μια εξαιρετική απόδοση δεν ανήκουν μόνο στην εξάσκηση. Δεν αμφιβάλλω, η εξάσκηση σίγουρα είναι το κλειδί για την εξέλιξη και τη βελτίωση, μα υπάρχει και κάτι άλλο, κάτι μαγικό, αξιοθαύμαστο κι ανεξέλεγκτο. Και λέγεται ταλέντο.
Όλοι μας έχουμε ταλέντο σε κάτι. Κι όταν λέω όλοι, το εννοώ. Ακόμα κι εσύ που τώρα διαβάζεις αυτό το κείμενο και θεωρείς τον εαυτό σου παντελώς ατάλαντο, αρνούμαι να σε πιστέψω και καλά θα κάνεις να πάψεις κι εσύ να το πιστεύεις αυτό. Υπάρχουν πολλά και διάφορα είδη ταλέντων κι ο καθένας διαθέτει τουλάχιστον ένα απ’ αυτά. Το πιο πιθανό είναι πως μέχρι σήμερα δε σου δόθηκε η ευκαιρία ή η συγκυρία να το ανακαλύψεις μα να θυμάσαι πως ποτέ δεν είναι αργά ν’ αντιληφθείς σε τι έχεις κλίση. Κι όταν αυτό συμβεί, σου εγγυώμαι πως θα είναι ίσως η πιο σημαδιακή στιγμή της ζωής σου.
Τι συμβαίνει, όμως, μ’ εκείνους που είχαν την τύχη να ανακαλύψουν το ταλέντο τους από πολύ νωρίς και παρ’ όλα αυτά δεν το αξιοποιούν; Είναι αυτοί που συχνά-πυκνά ακούν από τον περίγυρο φράσεις τύπου «Μα γιατί χαραμίζεις το ταλέντο σου;» κι «Αφού το ‘χεις, γιατί δεν το εκμεταλλεύεσαι;».
Κάποιοι απλά δεν το γουστάρουν. Τους είναι αδιάφορο, το βαριούνται, δεν τους γεμίζει, ούτε τους εκφράζει. Ίσως το γεγονός ότι είναι προικισμένοι με κάτι για το οποίο δε χρειάστηκε ποτέ να κοπιάσουν και που ποτέ δε θα τους εγκαταλείψει, τους κάνει να επαναπαύονται, γνωρίζοντας πως έχουν στη φαρέτρα τους ένα όπλο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν σαν plan b την έσχατη στιγμή, όταν τα υπόλοιπα σχέδιά τους ναυαγήσουν.
Κάτι τέτοιο μάλλον φαίνεται εντελώς άδικο κι ειρωνικό σ’ εκείνους που παλεύουν κι εξασκούνται κάθε μέρα για να γίνουν καλοί σ’ αυτό που αγαπούν μα δυστυχώς πάντα κάτι θα λείπει. Βλέπεις, το ταλέντο είναι έμφυτο, είναι ευλογία και δεν αγοράζεται, ούτε αποκτάται στην πορεία. Ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις, που λένε. Εκείνοι θα έδιναν τα πάντα για να μπορούσαν να το έχουν και γι’ αυτό το λόγο τους φαίνεται εκνευριστικά αδιανόητο να το έχουν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι δεν το αξιοποιούν. Τους δίνει την εντύπωση ότι δεν το εκτιμάνε. Πώς μπορούν να είναι τόσο αχάριστοι, αλήθεια;
Μη νομίζεις, πολύ πιθανό να αισθάνονται κι οι ίδιοι κατά μια έννοια αδικημένοι. Γιατί ίσως να προτιμούσαν να έχουν κάποιο άλλο ταλέντο απ’ αυτό που τους έλαχε. Τι να το κάνεις το ταλέντο στη μαγειρική, που πάντα ήθελες να γίνεις τραγουδιστής; Και τι να σου κάνω που έχω έφεση στις ξένες γλώσσες, εγώ από μικρή μπαλαρίνα ήθελα να γίνω.
Κάποιοι άλλοι αρνούνται να εκμεταλλευτούν το ταλέντο τους επαγγελματικά, γιατί νιώθουν πως το περιορίζουν. Γνωρίζουν πως θα πρέπει να δουλεύουν πάνω σε συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές και να προσαρμόζονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις άλλων. Δεν μπορούν να δεχτούν αυτή την πίεση, νιώθουν ότι καταπιέζουν κι υποτιμούν τις ικανότητές τους και προτιμούν, επομένως, να κρατάνε τα ταλέντα τους αποκλειστικά για τον εαυτό τους.
Όσο χαρισματικός και να είναι κάποιος σ’ ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, αν δεν το θέλει ο ίδιος, δεν μπορεί να τον αναγκάσει κανείς να το αγαπήσει. Επειδή τυχαίνει να κάνεις κάτι καλά και με δεξιοτεχνία, δε σημαίνει ότι αυτός είναι και ο προορισμός σου στη ζωή.
Μπορείς να το κρατήσεις για τον εαυτό σου, ν’ ασχοληθείς μ’ αυτό ερασιτεχνικά ή και να το αγνοήσεις εντελώς, αν νιώθεις πως δεν σου ταιριάζει. Ίσως το να πρέπει να κοπιάζεις ολημερίς κι ολονυχτίς για να πετύχεις κάτι που δεν το έχεις έμφυτο μέσα σου, αλλά παρ’ όλα αυτά σε παθιάζει, να σε γεμίζει περισσότερο. Και κάποιες φορές το πάθος έχει μεγαλύτερη αξία απ’ το ταλέντο.
Επιμέλεια Κειμένου Δάφνης Μαυρίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Δάφνη Μαυρίδου
