Σήμερα μιλάμε προς υποστήριξη όλων εμάς που κατά καιρούς ακούμε κράξιμο επειδή αργούμε στα ραντεβού, καθώς ετοιμαζόμαστε με τις ώρες για να βγούμε απ’ το σπίτι. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την αξιοθαύμαστη ιδιότητα να ετοιμάζονται μέσα σε πέντε-δέκα λεπτάκια και προσωπικά τους αντιμετωπίζω σαν υπερήρωες, αφού εμένα κάτι τέτοιο μου φαίνεται ακατόρθωτο.
Για ‘μας τους υπόλοιπους δεν έχει σημασία τι ώρα θα βγούμε, πού θα πάμε και ποιους θα συναντήσουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διαδικασία της ετοιμασίας θα είναι πάντοτε χρονοβόρα. Κι όχι, η αιτία δεν είναι απαραίτητα οι ναρκισσιστικές μας τάσεις.
Ένας βασικός λόγος που ξεκινάμε κάνα-δυο ώρες νωρίτερα τις ετοιμασίες είναι γιατί δε μας αρέσει να μας πιέζει ο χρόνος. Μας αρέσει να ετοιμαζόμαστε με το πάσο μας γνωρίζοντας ότι έχουμε ώρα ακόμα μέχρι να βγούμε. Για παράδειγμα, το πρωί που ξυπνάμε είμαστε λίγο αυτό που λένε «τα ζώα μου αργά».
Με την τσίμπλα στο μάτι δεν έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια να ετοιμαστούμε στα γρήγορα για να φύγουμε για σχολή, δουλειά ή οπουδήποτε αλλού. Για το λόγο αυτό, προτιμάμε να θυσιάσουμε λίγο απ’ τον ύπνο μας και να σηκωθούμε νωρίτερα, προκειμένου να αφιερώσουμε στην αγουροξυπνημένη φάτσα μας το χρόνο και τη φροντίδα που της χρειάζεται ώστε να φαίνεται ευπαρουσίαστη.
Πέρα απ’ την πλάκα πάντως, είναι όμορφο ν’ αφιερώνει κανείς λίγο χρόνο στον εαυτό του το πρωί πριν φύγει απ’ το σπίτι είτε παίρνοντας ένα πλούσιο πρωινό, είτε κάνοντας ένα αναζωογονητικό μπάνιο, είτε ψάχνοντας να φορέσει κάτι που τον γεμίζει αυτοπεποίθηση. Έτσι, προετοιμάζει επαρκώς τον εαυτό του για μια δύσκολη και κουραστική μέρα που ενδεχομένως πρόκειται ν’ ακολουθήσει.
Κάποιοι από ‘μας είμαστε και λίγο τελειομανείς και θέλουμε να ξέρουμε πως όταν βγαίνουμε έξω, τα έχουμε φροντίσει όλα στην εντέλεια. Συνεπώς, μας καθησυχάζει το να γνωρίζουμε πως έχουμε άπλετο χρόνο να ετοιμαστούμε και πως αν προκύψει κάτι κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας που δε μας αρέσει, προλαβαίνουμε άνετα να το διορθώσουμε. Εννοείται πως δε διακινδυνεύουμε να βγούμε απ’ το σπίτι με δύο διαφορετικές κάλτσες, κραγιόν στα δόντια ή σημάδια απ’ το ξυραφάκι. Το ‘χουμε πάθει κι έχουμε μάθει πλέον να ξεκινάμε να ετοιμαζόμαστε νωρίτερα.
Επιπλέον, μπορεί ν’ ακουστεί κάπως περίεργο, αλλά γουστάρουμε τρελά όλη τη διαδικασία της ετοιμασίας. Για ‘μας το να ετοιμαστούμε δεν αποτελεί αγγαρεία, αλλά παίζει να είναι πιο διασκεδαστικό κι απ’ την έξοδο αυτή καθαυτή. Απολαμβάνουμε το μπάνιο μας με τα αφρόλουτρα και το ζεστό νεράκι, κάνουμε ανασκαφή στην ντουλάπα αναζητώντας ανάμεσα σε στοίβες και στοίβες ρούχων το τέλειο συνολάκι, ενώ παράλληλα χαζεύουμε την αγαπημένη μας σειρά στην τηλεόραση και μετά κάνουμε γελοίες γκριμάτσες στον καθρέφτη όσο στεγνώνουμε τα μαλλιά μας.
Βάζουμε να παίζει η αγαπημένη μας playlist όσο δοκιμάζουμε διάφορους συνδυασμούς ρούχων –άσχετα που τα τραγούδια θα ‘χουν τελειώσει πολύ πριν επιλέξουμε αυτά που μας αρέσουν πιο πολύ– κι εκδηλώνουμε τις καλλιτεχνικές μας τάσεις καθώς επιμελούμαστε τα μαλλιά μας. Κι όλο αυτό έχει φυσικά πολύ περισσότερη πλάκα όταν το κάνουμε με παρέα. Τόση πλάκα που ξεχνιόμαστε και δεν παίρνουμε χαμπάρι πότε πέρασαν τρεις ώρες απ’ τη στιγμή που ξεκινήσαμε να ετοιμαζόμαστε.
Οι δικοί μας άνθρωποι συνήθως μας αντιμετωπίζουν είτε με εκνευρισμό είτε απλώς μας αποδέχονται και κάνουν χαβαλέ με το γεγονός ότι χρειαζόμαστε «πενήντα ώρες» να ετοιμαστούμε. Στο τέλος όμως μας συνηθίζουν και δεν τους κάνει πλέον αίσθηση ούτε όταν αργούμε ούτε όταν μας παίρνουν τηλέφωνο μισή ώρα πριν βγούμε και δεν το σηκώνουμε, γιατί έχουμε μόλις μπει για μπάνιο. Πρόκειται για μια αρκετά εκνευριστική συνήθεια και το παραδεχόμαστε. Αν όμως προσπαθήσετε να μπείτε στη φιλοσοφία μας, ίσως τελικά πιστέψετε ότι είναι και κάπως χαριτωμένη. Ή μπορεί κι όχι.
Επιμέλεια Κειμένου Δάφνης Μαυρίδου: Ελίνα Ανδρεάδου
Συντάκτης: Δάφνη Μαυρίδου
