Η εξέλιξη και ο εκμοντερνισμός που σταδιακά μεταμόρφωσαν τις σύγχρονες κοινωνίες του 21ου αιώνα, ανάμεσα στα μύρια δεινά που έχουν προκαλέσει, επέφεραν κι ένα τεράστιο όφελος: την κατάρριψη πολλών κοινωνικών στερεοτύπων. Ένα απ’ αυτά είναι εκείνο που ήθελε τους νεαρούς, και ιδίως τις δεσποινίδες, να επιλέγουν από την ηλικία των 17-18 τον έναν και μοναδικό σύντροφο για την υπόλοιπη ζωή τους.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η εποχή που πολλές σχέσεις προέκυπταν μέσα από προξενιά και συνοικέσια δεν είναι και πολύ μακριά από εμάς. Σύμφωνα με τις προκαταλήψεις της τότε εποχής προορισμός του ανθρώπου στη ζωή ήταν να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Οι γονείς επιθυμούσαν όσο τίποτε να δουν τα παιδιά τους αποκατεστημένα και πολλές φορές επιδείκνυαν υπερβολικό ζήλο στην αναζήτηση κι εύρεση του κατάλληλου συντρόφου για το γιο ή τη θυγατέρα τους.
Αλλά ακόμα και αργότερα, πολλά νέα ερωτευμένα ζευγάρια δεν καθυστερούσαν να πάρουν την απόφαση ν’ αρραβωνιαστούν, χωρίς προηγουμένως να κάτσουν να σκεφτούν αν πράγματι ήταν αυτός ο άνθρωπος με τον οποίο ήθελαν και μπορούσαν να περάσουν όλη τους τη ζωή. Το θέμα είναι ότι αν στην πορεία το μετάνιωναν, ο χωρισμός δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση, αφού τότε το διαζύγιο και η επιλογή νέου συντρόφου στο μέλλον αποτελούσαν φαινόμενο κοινωνικά κατάπτυστο κι αιτία κοινωνικής κατακραυγής.
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως η έλλειψη σεξουαλικής παιδείας εκείνες τις εποχές είχε ως αποτέλεσμα πολλές ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες σε νεαρές κοπέλες. Και τότε ο γάμος και η συμβίωση εφ’ όρου ζωής ήταν μονόδρομος.
Σήμερα, εν έτει 2016, οι νέοι δεν κυριεύονται πλέον από το άγχος ν’ αποκατασταθούν, καθώς οι επιταγές της κοινωνίας έχουν, ευτυχώς, αλλάξει. Αντίθετα, τους δίνεται η ευκαιρία ν’ ασχοληθούν ελεύθερα κι απερίσπαστα με τις σπουδές τους, να καλλιεργηθούν πνευματικά, να ταξιδέψουν, να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να αποκτήσουν ένα σωρό εμπειρίες. Έχουν τη δυνατότητα να δοκιμαστούν σε διάφορους χώρους εργασίας, ν’ ανακαλύψουν τι πραγματικά τους αρέσει να κάνουν και σε τι είναι καλοί και στην πορεία να γίνουν οικονομικά ανεξάρτητοι.
Συλλέγοντας τις παραπάνω εμπειρίες, ο νέος ανακαλύπτει και χτίζει σιγά-σιγά την προσωπικότητά του, αντιλαμβάνεται τις επιθυμίες του και σύμφωνα μ’ αυτά μπορεί με μεγαλύτερη ωριμότητα και σιγουριά να επιλέξει τον «κατάλληλο» για εκείνο σύντροφο. Κακά τα ψέματα, στην ηλικία των 18 δεν έχεις ακόμα ιδέα ποιος είσαι εσύ ο ίδιος, με ποιο κριτήριο να επιλέξεις σύντροφο για το υπόλοιπο της ζωής σου;
Παράλληλα, καθένας έχει την πολυτέλεια να συνάψει παραπάνω από μία σχέσεις, μέσα από τις οποίες θα δοκιμαστεί, θα εξελιχθεί και θα διδαχθεί. Θα γνωρίσει πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, καθένας από τους οποίους θ’ αποτελέσει και μια πρόκληση, θα μάθει ν’ ανταποκρίνεται σε διαφόρων ειδών συμπεριφορές και ιδιορρυθμίες και θα ωριμάσει συναισθηματικά. Θα ερωτευτεί και θα το βιώσει σ’ όλη του την ένταση χωρίς την πίεση του χρόνου, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάρει βιαστικές αποφάσεις περί επισημοποίησης. Θα χαρεί τον έρωτα, ενώ ταυτόχρονα θα εκπληρώνει τα όνειρά του και θ’ ανακαλύπτει μέρα με τη μέρα τον εαυτό του. Και ωραιότερος συνδυασμός δεν υπάρχει.
Δε δηλώνω υπέρ του ν’ αλλάζει κανείς τις σχέσεις σαν τα πουκάμισα επειδή βαριέται εύκολα και δεν ικανοποιείται με τίποτα. Δηλώνω όμως, υπέρ του να μη συμβιβάζεται κανείς μ’ ένα και μοναδικό άτομο από την εφηβεία του και ως τα βαθιά γεράματα όταν, καθώς θα μεγαλώνει και θ’ αλλάζει και συγχρόνως θ’ αλλάζουν και οι ανάγκες του, μια μέρα συνειδητοποιήσει ότι αυτό το άτομο δεν τον πληροί πια.
Κι ακόμα κι αν ένα νέο ζευγάρι πάρει την απόφαση ν’ ανέβει από νωρίς τα σκαλιά της εκκλησίας, αψηφώντας τη λογική μπροστά στον έρωτα, και μια μέρα το μετανιώσει και κρίνει την απόφαση αυτή ως βιαστική κι επιπόλαια, δεν είναι ποτέ αργά για μια καινούρια αρχή. Το διαζύγιο δεν αποτελεί μεν πανάκεια, τουλάχιστον όμως, στις μέρες μας δεν είναι πια κατακριτέο.
Το να μένει κανείς για χάρη μιας σχέσης με όνειρα ανεκπλήρωτα, τα οποία στην πορεία θα εκδηλωθούν σαν απωθημένα δεν είναι δίκαιο, πρώτον για τον ίδιο και δεύτερον για το άτομο που έχει επιλέξει να είναι δίπλα του.
Κάθε σχέση αποτελεί κι ένα ξεχωριστό μάθημα, ένα κεφάλαιο της ζωής σου και το τέλος της, ακόμα κι όταν είναι επώδυνο, σε αφήνει πιο γεμάτο, πιο ώριμο και πιο σίγουρο όσον αφορά τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις επιλογές σου στο μέλλον. Κρατάς λοιπόν, τα όμορφα, τα θετικά και συνεχίζεις το δρόμο σου μέχρι τη μέρα που θα βρεθεί εκείνος ο άνθρωπος, που θα μπορέσει να σε κάνει να φανταστείς το υπόλοιπο της ζωής σου στο πλάι του.
Επιμέλεια Κειμένου Δάφνης Μαυρίδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Δάφνη Μαυρίδου
