Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως κάθε άνθρωπος, κάποια στιγμή στη ζωή του, θα περάσει μια φάση κατά τη διάρκεια της οποίας θα κλειστεί για μερικές μέρες στο σπίτι. Είτε επειδή θα είναι down ψυχολογικά, είτε επειδή θα κρεβατωθεί με γρίπη, είτε επειδή θα είναι περίοδος αφραγκίας, είτε επειδή δε θα βρίσκει παρέα.
Πολλούς λοιπόν, η ιδέα του να μείνουν μόνοι στο σπίτι τους φρικάρει και τους δημιουργεί προδιάθεση για κατάθλιψη. Νιώθουν τους τέσσερις τοίχους να τους πνίγουν και η κουβεντούλα με το ταβάνι τους φαίνεται ατελέσφορη. Και ερωτώ: Ποιο το θεμελιώδες αξίωμα, σύμφωνα με το οποίο προϋπόθεση για διασκέδαση αποτελεί η έξοδος από το σπίτι; Ποιος είπε ότι για να νιώθεις πλήρης πρέπει να συναναστρέφεσαι μονίμως με άλλους ανθρώπους και οι δημόσιες σχέσεις σου να είναι στο απόγειό τους; Αλήθεια, τόσο αδιανόητο σου φαίνεται να περάσεις ένα Σαββατόβραδο στον καναπέ σου;
Από την άλλη, υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που είναι απλώς σπιτόγατοι. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι ο όρος «σπιτόγατος» δε θα ‘πρεπε να είναι αρνητικά φορτισμένος. Οι σπιτόγατοι δεν είναι ξενέρωτοι και αντικοινωνικοί. Δεν είναι απαραίτητα εσωστρεφείς και μοναχικοί. Είναι απλώς άνθρωποι, που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και απολαμβάνουν τη συντροφιά του. Δε χρειάζονται τη συνεχή επιβεβαίωση των άλλων προκειμένου να αισθάνονται γεμάτοι μέσα τους, ούτε ποντάρουν σε ανούσιες συναναστροφές για να περάσουν ανώδυνα το βράδυ τους. Αγαπούν τους φίλους τους και απολαμβάνουν την παρέα τους, αλλά πού και πού προτιμούν να ψυχαγωγούνται στην πολυθρόνα τους παρέα με ένα καλό βιβλίο. Είναι άνθρωποι που έχουν μάθει ν’ αγαπούν τον εαυτό τους και να τον αποδέχονται με τα καλά και τα στραβά του και γι’ αυτό τους αρέσει κάπου κάπου να τον αποσύρουν απ’ τις κοινωνικές υποχρεώσεις για να του γεμίσουν τις μπαταρίες, να τον φροντίσουν, να τον κανακέψουν.
Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν να μένουν «κλεισμένοι» στο σπίτι είναι συνήθως άνθρωποι που δεν εκτιμούν αρκετά τον εαυτό τους. Φοβούνται τη μοναξιά -ακόμα κι αν αυτή είναι προσωρινή- γιατί τους φέρνει αντιμέτωπους με τα προσωπικά τους προβλήματα. Επομένως, νιώθουν έντονη την ανάγκη να περιτριγυρίζονται συνεχώς από άλλους ανθρώπους, καθώς αυτό τους βοηθά να ξεχνιούνται. Έχουν μεν φίλους, επενδύουν όμως, κυρίως σε παρέες-καβάντζες, που θα τους εξυπηρετήσουν όταν οι φίλοι τους δε θα είναι διαθέσιμοι για καφέ ή μπαρότσαρκα. Ξεγελούν τον εαυτό τους φτιασιδώνοντάς τον και βγάζοντάς τον έξω προκειμένου να τον καθησυχάσουν ότι δεν είναι μόνος, παρόλο που και οι ίδιοι κατά βάθος γνωρίζουν ότι δεν καλύπτεται έτσι το εσωτερικό κενό που αισθάνονται. Όχι, δεν είναι υποκριτές. Απλώς δε βρέθηκε ποτέ κάποιος να τους διδάξει τη σημασία του ν’ αγαπάς τον εαυτό σου.
Γι’ αυτό σου λέω. Αν μια μέρα δεν κάτσει να βγεις, δε χάλασε κι ο κόσμος! Εκμεταλλεύσου το προς όφελός σου. Άσε στην άκρη το κινητό και όλα τα σόσιαλ μίντια και κάνε focus στον εαυτό σου και τις ανάγκες του. Φτιάξε καφέ, διάλεξε ένα βιβλίο και άραξε κάπου αναπαυτικά. Δες 10 επεισόδια σερί από την αγαπημένη σου σειρά χωρίς καμία ενοχή. Κάνε γυμναστική ή ένα χαλαρωτικό αφρόλουτρο. Αξιοποίησε τα ταλέντα σου και γίνε δημιουργικός: ζωγράφισε, γράψε, μαγείρεψε. Κι αν δεν ξέρεις να μαγειρεύεις παράγγειλε απ’ έξω κάτι με πολλές θερμίδες και απόλαυσε για εκατοστή φορά την αγαπημένη σου ταινία. Βάλε μουσική και ένα ποτήρι κρασί και άσε το μυαλό σου να ταξιδέψει όπου επιθυμεί.
Φρόντισε, αν χρειάζεται, να ομορφύνεις το χώρο σου, έτσι ώστε να είναι ευνοϊκός για την ηρεμία σου και να ταιριάζει με την προσωπικότητά σου. Ένα δωμάτιο καθαρό, ζεστό, άνετο και φωτεινό είναι ό,τι πρέπει για να φιλοξενήσει τις προσωπικές σου στιγμές. Δοκίμασε να αλλάξεις και τη διακόσμηση, αν αυτό σε βοηθά να αισθανθείς ανανεωμένος. Η αρμονία στο χώρο θα φέρει και αρμονία στην ψυχική σου διάθεση.
Το ν’ αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας έχει επίδραση ανανεωτική. Βελτιώνει τη συγκέντρωση, μας κάνει πιο παραγωγικούς και πιο αποδοτικούς στη δουλειά μας. Συμβάλλει στην κατανόηση του εαυτού μας και μας δίνει τη δυνατότητα ν’ αντιμετωπίσουμε με καθαρό μυαλό και αποτελεσματικότερο τρόπο τα διάφορα προβλήματα που ενδέχεται να μας απασχολούν. Όλα αυτά έχουν ως φυσική συνέπεια την ενδυνάμωση των διαπροσωπικών μας σχέσεων.
Καλώς ή κακώς, η σύγχρονη καθημερινότητα δε μας αφήνει και πολλά περιθώρια να δώσουμε στον εαυτό μας το χρόνο που του χρειάζεται. Γι’ αυτό αν μια μέρα τύχει και ξεμείνεις στο σπίτι μην το θεωρήσεις χάσιμο χρόνου, αλλά δες το σαν μια ευκαιρία ανασυγκρότησης. Προσπάθησε λοιπόν, να δίνεις όσο πιο συχνά μπορείς στον εαυτό σου τη φροντίδα που του χρειάζεται, προτού τον ξαναστείλεις εκεί έξω, στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης.
Επιμέλεια Κειμένου Δάφνης Μαυρίδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Δάφνη Μαυρίδου
