Έρχεται κάποια στιγμή που νιώθεις πως δεν κάνεις τίποτα και ότι η στασιμότητα έχει γίνει η νέα τάση ζωής σου. Νιώθεις να βαλτώνεις στη ρουτίνα, χωρίς ενέργεια κι όρεξη για ζωή. Παραδίνεσαι σ’ ένα κρεβάτι, λιώνεις στον καναπέ, κάθεσαι μπροστά από μια οθόνη σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο. Μπορεί να τρως πολύ, μπορεί και καθόλου. Κυλάνε οι μέρες και δε σε νοιάζει αν πέρασε Τετάρτη ή αν χαράζει Κυριακή.
Το κακό στην υπόθεση είναι πως πολλές φορές δεν αντιλαμβάνεσαι εξαρχής τη βαθμιαία πτώση. Παρ’ όλα αυτά ένας άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα σου και σε ξέρει, που σ’ έχει δει στα πάνω σου και στα κάτω σου, μπορεί να καταλάβει πότε αρχίζεις να κατρακυλάς. Θα προσέξει μικρές αλλαγές στη συμπεριφορά σου που σε άλλους μοιάζουν τόσο αμελητέες που δε θα μπουν καν στον κόπο ν’ ασχοληθούν.
Κι αν δεν έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο κοντά σου, ποιος θα σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις πως παίρνεις την κατηφόρα; Μην αγχώνεσαι, φίλε μου. Γιατί νομίζεις πως εκείνος που έχει τον ακούει κιόλας; Δυστυχώς, κάποιες φορές όσο κι αν ξέρουμε πως οι γύρω μας έχουν δίκιο, όσο κι αν νιώθουμε πως κάτι πάει λάθος και έχει φτάσει η ώρα για αλλαγές, δεν το παραδεχόμαστε μέχρι πιάσουμε πάτο.
Θα φτάσει όμως κάποια στιγμή που θα βαρεθείς τα κλειστά παντζούρια. Θα σε κουράσει η ρουτίνα. Μετά από τόσες και τόσες -θα ‘ναι καμιά πενηνταριά- συζητήσεις θ’ ακούσεις πρώτη φορά τι θέλει να σου πει ο φίλος. Θα κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, θα τον δεις μαραζωμένο και θ’ αναρωτηθείς πόσο καιρό είσαι έτσι. Σαν να σου έλειπε οξυγόνο. Ακολουθεί ενεργειακή έκρηξη, γεμίζεις αυτοπεποίθηση, όρεξη, αισιοδοξία, διάθεση για ζωή.
Ό,τι σου έλειπε τόσο καιρό, ξαφνικά το ζεις στο έπακρο. Ξεκινάς να κάνεις πράγματα που δεν έκανες. Καθαρίζεις τον χώρο σου, φροντίζεις τον εαυτό σου. Ίσως βγεις μια βόλτα ή μπορεί ν’ αποφασίσεις να κάνεις γυμναστική. Θα μαγειρέψεις με κέφι κι όχι από αγγαρεία. Θα ακούσεις εύθυμη μουσική κι ίσως και να χορέψεις. Περνάς τυχαία απ’ τον καθρέφτη που συνηθίζεις να κοιτιέσαι και χαμογελάς. Πόσο καιρό είχες να σε δεις τόσο κεφάτο… Τι όμορφη που ‘ναι τελικά η ζωή!
Βγάζεις πλάνο. Ημέρας, εβδομάδας, μήνα. Θέτεις στόχους. Θες να γίνεις πιο πεισματάρης και να σκεφτείς πόσα άφησες πίσω το προηγούμενο διάστημα. Πρέπει να ανακάμψεις και να εκμεταλλευτείς τις επόμενες μέρες για να αναπληρώσεις τον χαμένο χρόνο. Ξαφνικά νιώθεις πιο παραγωγικός σε μια θάλασσα από «θέλω» και «θα κάνω». Όλα είναι πιθανά και μπορούν να γίνουν όταν υπάρχει θέληση.
Μετά από λίγο ξαναπέφτεις. Αυτό μπορεί να μεταφράζεται σε ώρες, μέρες, βδομάδες. Καθένας είναι διαφορετικός. Ξαφνικά τα «θέλω» δεν είναι πια τόσο δυνατά. Τα όνειρα δε σε γεμίζουν ενέργεια, δε σε κάνουν να θες να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι. Οι δικαιολογίες αρχίζουν και η αναβλητικότητα κάνει με αργούς και σταθερούς ρυθμούς την εμφάνισή της. «Αυτός ο στόχος μπορεί να περιμένει. Δε χρειάζεται να πιεστώ τώρα, υπάρχει χρόνος. Αύριο θα ‘ναι μια νέα μέρα. Θα ξεκινήσω από Δευτέρα, τώρα δε νιώθω τόσο καλά». Και τελικά δεν ξεκινάς τη Δευτέρα κι αυτό που έχεις να κάνεις αναβάλλεται επ’ αόριστον, μέχρι να σε ξαναπιάσει ενεργειακή κρίση. Και πάμε πάλι απ’ την αρχή.
Είναι εντάξει να πέφτεις. Όλοι πέφτουμε. Είναι ωραίο να χαλαρώνεις και να μην έχεις κάτι να κάνεις. Εκεί όμως καραδοκεί μια παγίδα. Η παραίτηση. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα νιώσεις να πνίγεσαι και θα θες να τα παρατήσεις, κάνε απλώς ένα διάλλειμα. Όχι ολική παύση γιατί μετά πρέπει να ξεκινήσεις και πάλι απ’ την αρχή. Θα χάσεις την πρόοδο και τον στόχο. Στάσου, πάρε μια ανάσα, για μια ώρα, για μισή μέρα, για δυο μέρες, αλλά μετά συνέχισε.
Οι δικαιολογίες θα είναι πάντα εκεί, όπως και οι προφάσεις. Οι αναβολές παραμονεύουν πίσω από κάθε τι που σκέφτεσαι να κάνεις. Εκεί πρέπει να επέμβεις και να θέσεις όρια στον εαυτό σου. Το «τίποτα δεν έρχεται χωρίς κόπο, έρχεται να σου χτυπήσει την πόρτα και να σου υπενθυμίσει την ύπαρξη του». Ό,τι αφήνεις, σε αφήνει. Καλύτερα κάνε στην άκρη ό,τι δε σε κάνει να νιώθεις ευγνωμοσύνη, όσους δε σου προσφέρουν χαμόγελα, ό,τι σε ωθεί να βλέπεις τη ζωή με απαισιόδοξο τρόπο, ό,τι δε σε βοηθά να ονειρεύεσαι. Οι δικαιολογίες δε θα σε δικαιολογούν για πολύ. Πάμε!
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νίκη Χατζηευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
