Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο και ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα, αποτέλεσε η πρωτοβουλία της Disney να δημιουργήσει ένα remake της μικρής γοργόνας, Άριελ. Μια ταινία κινουμένων σχεδίων βασισμένη στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν που πρωτοεμφανίστηκε στις οθόνες μας το 1989.
Η κλασσική μας Άριελ λοιπόν, στις 26 Μαίου του 2023, θα εμφανιστεί στις οθόνες μας διαφορετική απ’ ό,τι την είχαμε συνηθίσει. Συγκεκριμένα, το ρόλο της θα υποδυθεί η Χάλι Μπέιλι, μια Αφροαμερικανίδα τραγουδίστρια της R&B που όπως τόνισε και ο σκηνοθέτης της ταινίας Ρομπ Μάρσαλ «Μετά από μια εκτεταμένη αναζήτηση, ήταν ξεκάθαρο ότι η Χάλι διαθέτει αυτόν τον σπάνιο συνδυασμό πνεύματος, ψυχής, νιότης, αθωότητας και ουσίας -μαζί με λαμπρή φωνή- για να υποδυθεί αυτόν τον θρυλικό ρόλο.».
Παρ’ όλα αυτά, η πρωτοτυπία της Disney να αλλάξει το χρώμα του δέρματος της Άριελ, πυροδότησε πληθώρα σχολίων στην κοινότητα του Twitter και όχι μόνο. Συγκεκριμένα, οι λάτρεις της Άριελ δηλώνουν διχασμένοι με τη συγκεκριμένη είδηση. Χωρισμένοι σε δύο «παρατάξεις» έχουν δημιουργήσει και hashtags για να δηλώσουν και να υπερασπιστούν τη θέση τους. Οι μεν που είναι αντίθετοι, χρησιμοποιούν το #notmyariel και οι δε υποστηρικτές το #ourariel.
Το ερώτημα βέβαια είναι το γιατί να υπάρχουν δύο αντίπαλα στρατόπεδα εξ αρχής. Πόσο μεγάλο ζήτημα είναι άραγε το χρώμα του δέρματος; Φταίει το γεγονός ότι αλλιώς την είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια και τους κακοφαίνεται τώρα ή οι καλά ριζωμένες ρατσιστικές απόψεις τους; Γιατί πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι δυσαρεστήθηκαν επειδή άλλαξαν έναν χαρακτήρα που χρόνια είχε συγκεκριμένες προδιαγραφές. Άλλα ακούγοντάς το, δεν μπορούμε παρά να ερωτηθούμε αν θα είχαν το ίδιο πρόβλημα αν η Άριελ παρέμενε στον ίδιο χρωματικό τόνο αλλά γινόταν ξανθιά. Θα γινόταν τόσος ντόρος;
– «Δε με ενδιαφέρει που είναι Μαύρη, απλώς δε θέλω να είναι Μαύρη. Αφήστε τους χαρακτήρες όπως είναι.».
– «Καταστρέψατε την παιδική μας ηλικία.».
– «Καλά να περάσετε με την ψεύτική σας Άριελ. Αγαπητή Disney, δε θα λάβετε ξανά ούτε ένα ευρώ από εμένα.».
– «Σεβόμαστε την ηθοποιό, αλλά η Άριελ είναι λευκή και κοκκινομάλλα κοπέλα, όχι Μαύρη.».
Τα παραπάνω είναι ένα μικρό μονάχα δείγμα από τα χιλιάδες αρνητικά σχόλια που έχουν γραφτεί, αναφερόμενα στο γεγονός. Οι αντιδράσεις συνεχίζονται και στο youtube, όπου πέρα από τα αμέτρητα σχόλια, οι αρνητικές αξιολογήσεις του τρέιλερ φτάνουν αυτή τη στιγμή τις 800 χιλιάδες έναντι 365 χιλιάδων θετικών.
Ας σταθούμε όμως για λίγο και στα θετικά του πράγματος. Ένα από τα σχόλια που ξεχώρισε κάτω από το τρέιλερ της ταινίας, ήταν το σχόλιο μιας μανούλας που ανέφερε πόσο χάρηκε η μικρή της κόρη όταν είδε την ηθοποιό που θα ενσαρκώσει την Άριελ. «Μου μοιάζει μαμά!», ήταν τα λόγια της μικρής. Τρεις απλές λέξεις που ουσιαστικά ενσαρκώνουν όλη τη χαρά και τον ενθουσιασμό για αυτήν την κίνηση της Disney. Ας φανταστούμε όμως πρώτα το βήμα στην ψυχοσύνθεση αυτού του παιδιού.
Κάθε παιδί που μεγάλωσε έχοντας διαφορετικό χρώμα δέρματος, δεν είχε την ευκαιρία για πολλά χρόνια να δει στην οθόνη του κάποια ηρωίδα -ή ήρωα- κινουμένων σχεδίων που να του έμοιαζε οικεία. Όπως το να δει μια πριγκίπισσα λόγου χάρη και να φανταστεί με το παιδικό του μυαλό ότι μπορεί να της μοιάσει. Γιατί δεν μπορούσε να βρει ομοιότητες μαζί της. Και ναι αυτό είναι τουλάχιστον λυπηρό, γιατί πέρα από κάθε εκφοβισμό ή περιθωριοποίηση που είναι πιθανό να υφίστατο το παιδί λόγω διαφορετικού χρώματος, ακόμα και τα κινούμενα σχέδια ήταν διαφορετικά απ’ εκείνο. Σαν να ήταν οι άλλοι φυσιολογικοί και αποδεκτοί κι εκείνο όχι.
Και ξαφνικά η Disney σκέφτηκε να κάνει πράξη το προφανές! Να δηλώσει πως δεν υπάρχουν άνθρωποι μόνο ενός χρώματος, πως είναι κρίμα να προβάλλεται μόνο ένα χρώμα, που αντικατοπτρίζει ορισμένες εθνικότητες και συγκεκριμένες κουλτούρες, σαν να μην υπάρχουν άλλες. Και επιπλέον, να δείξει ακόμα και στα παιδιά με πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα, ότι υπάρχουν και παιδιά άλλων εθνικοτήτων, με τον δικό τους πολιτισμό, σε περίπτωση που δεν το είχαν ήδη μάθει ή δεν είχαν καταλάβει πως αυτά τα παιδιά έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα. Γιατί τα μικρά παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι είμαστε όλοι ίδιοι.
Το γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί τόσος ντόρος γύρω από ένα χρώμα, ενώ όλα τα υπόλοιπα έχουν παραμείνει ίδια, πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι «Πόσο προοδεύσαμε τελικά σαν κοινωνία;». Παλεύουμε για δικαιώματα, το παίζουμε ανοιχτόμυαλοι, αλλά σε κάτι τέτοια «παιδικά» ζητήματα, φαίνεται πόσο πίσω έχουμε μείνει. Πώς διαχωρίζουμε έναν άνθρωπο από έναν άλλον και ξεχνάμε πως απλά πρόκειται για κινούμενες ψυχές ανεξαρτήτως χρώματος.
Και γιατί ένα ολιγόλεπτο βίντεο, ισούται με χίλιες λέξεις.
Και γιατί τα μάτια τα λένε όλα.
Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν από διαφορά στα χρώματα αν δεν τους το μάθει κάποιος, αν δεν πάρουν από κάποιον το ανάλογο λάθος παράδειγμα και το μιμηθούν. Γιατί λοιπόν αντί να σκεφτόμαστε με βάση το χρώμα δε σκεφτόμαστε όπως τα παιδιά; Κρίμα να υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις στις μέρες μας πάνω σε τέτοια ζητήματα. Ας τα αφήσουμε να μας δείξουν πως δεν υπάρχουν διαφορές, πως η αγάπη δεν πάει βάση χρώματος, πως όλοι είμαστε ίδιοι. Ας κρατήσουμε την εικόνα από τα χαρούμενα μάτια τους και ας ομορφύνουμε λίγο τον κόσμο με τις επιλογές και το σκεπτικό μας. Ας δεχτούμε την εκπροσώπηση κάθε ανθρώπου, κάθε κουλτούρας, κάθε εθνικότητας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νίκη Χατζηευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
