Θα έρθουν αρκετές στιγμές που θα ζοριστείς στη ζωή σου. Στιγμές που θα νιώσεις ότι δεν έχεις δύναμη, πως όλα πάνε ανάποδα κι αλλιώς απ’ ότι τα ‘χες υπολογίσει. Μέρες που ίσως χάσεις την ελπίδα σου και μέρες που θα νομίζεις πως βρίσκεσαι σε έναν βάλτο και αυτό είναι το μέλλον. Σε στιγμές σαν κι αυτές, φίλοι και γνωστοί, θα σταθούν πλάι σου. Ε, δεν μπορεί, στα ζόρια σου όλο και κάποιο φιλαράκι θα ‘χες που θα περνούσε επίσης ζόρικη φάση χωρίς να μπορεί να τη διαχειριστεί. Εκείνον που μοιραζόσασταν το ίδιο πακέτο χαρτομάντηλα, την ίδια τούρτα σοκολατίνα με δύο ποτήρια κρασί, ακούγοντας καψουροτράγουδα.
Αυτόν τον άνθρωπο πολλές φορές στην κοινή σας πορεία μπορεί να τον μάζεψες από τα πατώματα. Μέρες που ακόμα κι αν ήσουν χάλια, αυτός ήταν πιο χάλια κι έτσι έβρισκες τη δύναμη να σηκωθείς για να τον σηκώσεις. Μέρες που κλαίγατε μαζί, αρχικά καθένας για τα δικά του, μα από ένα σημείο και μετά απ’ τη θλίψη που προκαλούσε η εικόνα ένας αγαπημένος άνθρωπος να ταλαιπωρείται.
Το χειρότερο είναι πως σε τέτοιες περιπτώσεις, όσο κι αν θες να βοηθήσεις, όσο κι αν κάνεις τον κλόουν για να φτιάξεις τη διάθεση του άλλου, ο άνθρωπος αυτός ζει τη δική του κόλαση. Και αφού το αντιλαμβάνεσαι, δε σου μένει παρά να ελπίζεις σε μια αόρατη δύναμη να έρθει να του πάρει τα προβλήματα από το κεφάλι. Να ηρεμήσει λίγο το χάος που έχει στην ψυχή, μπας κι έστω ο ένας απ’ τους δυο σας καταφέρει να ξεφύγει απ’ όσα του καίνε τα σωθικά.
Κι έρχεται επιτέλους κάποια στιγμή που βλέπεις τον άνθρωπο αυτόν να λάμπει, θα βλέπεις τη χαρά του να κραυγάζει στα βουβά και αναρωτιέσαι αν έχεις απέναντί σου τον ίδιο άνθρωπο. Γιατί η χαρά των ανθρώπων μετά από μια μεγάλη περίοδο θλίψης φαίνεται διπλάσια. Και μόνο εσύ μπορείς να το καταλάβεις, εσύ που έζησες και τις δύο εκδοχές του. Μια μέρα θα τον κοιτάξεις στα μάτια και θα τα δεις να γυαλίζουν από ευτυχία. Τα ίδια μάτια που μέχρι πρότινος βούρκωναν από δάκρια. Και τότε ένα καμπανάκι θα αρχίσει να βαράει ρυθμικά μέσα σου, κάτι θα αρχίζει να αλλάζει.
Σε όποια φάση κι αν σε πετυχαίνει η αλλαγή στα προσωπικά του φίλου, σίγουρα δε θα παραμείνεις ανεπηρέαστος. Είτε δεν είσαι καλά με τη ζωή σου, είτε είσαι σχεδόν καλά ή καλά σκέτο, ένα τέτοιο θέαμα θα σε κάνει να αναθεωρήσεις και δικές σου πρακτικές. Όταν βλέπεις την αληθινή ευτυχία μπροστά στα μάτια σου, αυτή που πηγάζει από μέσα και όχι εκείνη που παρελαύνει στα social, νιώθεις ότι όλα μπορούν να συμβούν και πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Ξαφνικά, όσο θαυμάζεις την αλλαγή, ξεσηκώνεσαι. Τώρα που ο φίλος γλύτωσε από τα προβλήματά του, σειρά σου να κάνεις κι εσύ ό,τι καλύτερο μπορείς για να προετοιμάσεις το έδαφος για τη στιγμή που θα εμφανιστεί κάτι τόσο ευτυχές στη ζωή σου. Αρχίζεις, λοιπόν, το ξεσκαρτάρισμα. Στο σπίτι σου, στον κύκλο σου, ακόμα και στον εαυτό σου. Ασυναίσθητα προσεγγίζεις καλύτερες επιλογές. Θυμάσαι όλα εκείνα που είχες παρατήσει, ενώ σε έκαναν να αισθάνεσαι καλά. Έρχεσαι πιο κοντά σε θετικούς ανθρώπους και τους εντάσεις στον κύκλο σου.
Καλώς ή κακώς, κύκλος μας είναι κομμάτι μας. Αν έχεις πλάι σου άτομα που ανακυκλώνουν προβλήματα αντί να ψάχνουν για λύσεις, που εστιάζουν στο μαύρο του κόσμου και όχι στα χρώματά του, άτομα που μόνο τους μέλημα είναι η ζωή των άλλων και δεν κοιτούν τη δική τους, τότε είτε θ’ αρχίσει να σε κατακλύζει κι εσένα μια μιζέρια. Αντ’ αυτού, όσο επικοινωνείς με άτομα που αποζητούν τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, θα επηρεάζεσαι ανάλογα.
Θα έρθουν και κακές στιγμές στη ζωή, εκείνες που ο αισιόδοξος θα γίνει απαισιόδοξος και θα νιώσει πως έχει χάσει κάθε ελπίδα. Όλα είναι ανθρώπινα. Αλλά έχει διαφορά ο απαισιόδοξος και ο μίζερος που απλώς έτυχε να αισθάνεται έτσι σε μια φάση της ζωής του από εκείνον που το έχει κάνει βίωμα. Στη δεύτερη περίπτωση, ακόμα και μια βροχή ευχάριστων γεγονότων να πέσει πάνω του, εκείνος θα ανοίξει ομπρέλα.
Η ζωή είναι κύκλοι, ατέρμονοι, μεγάλοι και μικροί. Άλλες φορές μπλέκονται ο ένας μέσα στον άλλο κι άλλες διαδέχεται ο ένας τον άλλον. Μετά από μια κακοκαιρία συνήθως βγαίνει ο ήλιος, μετά τον χειμώνα έρχεται η άνοιξη. Όσο μεγάλη κι αν σου φαίνεται τώρα η αναμονή, ο χρόνος δεν ξεχνάει. Το καλό που είναι να έρθει, θα έρθει, αρκεί να είσαι έτοιμος να το δεχτείς. Και τότε θα φύγουν τα δάκρια, η κούραση, το άγχος. Θα κοιμηθείς ξανά γαλήνια το βράδυ. Θα γιατρέψεις πληγές που ακόμα πονούν.
Εμπνεύσου από ανθρώπους που βλέπεις ευτυχισμένους. Βρες την ευτυχία στα μικρά πράγματα, σε εκείνους που συναναστρέφεσαι. Και αν δε σου προξενούν ευτυχία, κάνε αλλαγές και δοκίμαζε νέα πράγματα μέχρι να ανακαλύψεις πού κρύβεται η δική σου. Μην πιστέψεις ότι δεν υπάρχει. Απλώς θέλει μάτια ανοιχτά για να τη δεις, χωρίς να βροντοφωνάξει την ύπαρξή της. Κι όταν τη βρεις, μοιράσου τη μόνο με εκείνους που θα χαρούν να τη δουν στα μάτια σου.
«Η ευτυχία μοιάζει να είναι φτιαγμένη για να μοιράζεται». Κορνέιγ.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νίκη Χατζηευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
