– Μπορείς να ‘ρθεις λίγο από εδώ; Δεν είμαι καλά. Σε έχω ανάγκη.
– Ξεκινάω!
Είναι κάποιες μέρες που προσπαθείς να βρεις χρόνο να τους συντρέξεις όλους. Τρέχεις από εδώ, τρέχεις από ‘κει, σταματημό δεν έχεις. Θες να προλάβεις να βοηθήσεις τους πάντες στριμώχνοντάς τους σε ένα εικοσιτετράωρο. Στο δικό σου εικοσιτετράωρο. Για εκείνους θα κάνεις μια guest εμφάνιση λίγων ωρών, όμως για σένα θα είναι μια ακόμα στάση μες τη μέρα σου. Πρέπει να πας κι αλλού.
Και θα μου πεις πως αυτά είναι ανθρώπινα, τυχαίνει κάποιες φορές να σε ‘χουν οι δικοί σου ανάγκη. Πώς μπορείς να μη σταθείς πλάι τους; Οφείλεις να τους συμπαρασταθείς και το ίδιο θα κάνουν κι εκείνοι σε περίπτωση που κάποιο πρόβλημα χτυπήσει την πόρτα σου. Και κάπως έτσι είναι οι υγιείς πάρε-δώσε σχέσεις. Υπάρχουν όμως και άλλες που σε απομακρύνουν από τον εαυτό σου και που έχεις συναντήσει έστω μια φορά στη ζωή σου.
Οι άνθρωποι, βλέπεις, είναι όπως τους μάθεις. Αν συνηθίσει κάποιος να φωνάζει βοήθεια και ένα μαγικό χεράκι ή μια φωνή να εμφανίζεται και να του παίρνει τα προβλήματα απ’ το κεφάλι, τότε επαναπαύεται. Σταματάει να προσπαθεί να λύσει μόνος του τα προβλήματά του και αφήνεται στα χέρια του φίλου, του συντρόφου, του πατέρα, του παιδιού, που έχουν αποδείξει ότι όλα μπορούν να λυθούν και μάλιστα θα το φροντίσουν οι ίδιοι προσωπικά. Κι αν είναι δύσκολη η κατάσταση που περνάνε κι εσύ καταφέρεις να τη φέρεις εις πέρας, ξαφνικά μοιάζεις θεός στα μάτια τους. Θέλεις να μαντέψουμε ποιον θα καλέσουν σε επόμενη δύσκολη στιγμή αντί να προσπαθήσουν λιγάκι μόνοι τους;
Κι όλα αυτά δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο έχεις αντοχές και χρόνο στη διάρκεια της μέρας. Όταν όμως έρθει μια περίοδος στη ζωή σου που θα είσαι πολύ απασχολημένος και δε θα είναι εφικτό να είσαι εκεί, τότε τι θα συμβεί; Στην αρχή θα προσπαθήσεις να κόψεις από αλλού για να προσφέρεις. Θα βρεις την εικοστή πέμπτη ώρα στη μέρα και θα σταθείς δίπλα σε όποιον σε έχει ανάγκη. Θα το κάνεις μία, θα το κάνεις δύο, θα το κάνεις δέκα. Πόσες φορές χρειάζονται μέχρι να εξαντλήσεις την ψυχική σου υγεία, την υπομονή και τις αντοχές σου;
Δε θα καταλάβεις ότι συμβαίνει μέχρι να εξαντληθείς. Μέχρι να πεις «σήμερα δεν πάει άλλο. Θέλω να μείνω για λίγο μόνος μου». Και συνήθως όταν θα το πεις αυτό στον εαυτό σου θα είναι η μέρα που οι ανάγκες των άλλων θα έχουν χτυπήσει κόκκινο. Και να σου το άγχος. Διχάζεσαι ανάμεσα στη δική σου ψυχική υγεία και στην υγεία του άλλου. Ξαφνικά έρχονται και οι τύψεις. Νιώθεις ότι απογοητεύεις τους γύρω σου που δεν μπορείς να βρίσκεσαι εκεί. «Μήπως είμαι εγωιστής;», σκέφτεσαι. Συγκρίνεις το πρόβλημά σου με του άλλου. Εντάξει, εσύ μπορείς να το διαχειριστείς μόνος σου, θα το κάνεις πιο μετά, ενώ ο άλλος σε έχει ανάγκη τώρα και φαίνεται ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει χωρίς εσένα. Τα παρατάς, λοιπόν, όλα και πας κοντά του.
Και ξεκινάμε τον φαύλο κύκλο ξανά. Εσύ να προσπαθείς να ανασυγκροτηθείς και τα προβλήματα των άλλων να μην έχουν τελειωμό. Έχεις κουραστεί και πλέον βλέπεις η λύση να είναι ή εσύ ή αυτοί. Και έρχεται η μαγική ώρα που επιλέγεις εσένα. Μην μπερδεύεσαι. Πάλι νιώθεις τύψεις και ενοχές, μα αυτή τη φορά αντιλαμβάνεσαι ότι αν δεν είσαι καλά εσύ μέσα σου δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν άλλο. Κι αν όντως θες να βρίσκεσαι δίπλα σε όλους κάθε στιγμή, πρέπει να βρεις πρώτα δικές σου ισορροπίες.
Θα χαθείς για κάποιο καιρό. Θα ψάξεις να βρεις πού άφησες την αγάπη και την προσοχή, γιατί τα χρειάζεσαι για να γιατρέψεις τον εαυτό σου. Θα γεμίσεις αναπάντητες κλήσεις και μηνύματα. Δεν πειράζει. Θα σου βγει σε καλό. Κι αν σε χαρακτηρίσει κάποιος εγωιστή επειδή θέλησες να κοιτάξεις λίγο τη ζωή σου και τα δικά σου προβλήματα, και τείνεις να τον πιστέψεις και να νιώσεις ενοχές πάλι, σκέψου τον λόγο που αυτός ο κάποιος που σε ζητάει. Μήπως για να λύσεις τα δικά του προβλήματα; Σε ρώτησε γιατί θέλησες να χαθείς για λίγο; Τι σε έκανε να φτάσεις ως εκεί; Αναρωτήθηκε μήπως έπρεπε να είναι κι αυτός εκεί για σένα κάποια στιγμή; Ποιος είναι στην προκειμένη ο εγωιστής;
Να έχεις δίπλα σου άτομα που καταλαβαίνουν ότι έχεις κι εσύ ανάγκες και μάλιστα κάποιες μέρες έχεις προβλήματα που δυσκολεύεσαι να διαχειριστείς και πρέπει να λείπεις. Δεν είναι κακό, ούτε κατακριτέο. Δεν μπορείς να είσαι πάντα εκεί για όλους και δεν είναι υποχρεωτικό. Εξήγησέ τους τις σκέψεις σου -γιατί ο διάλογος σώζει σχέσεις- και ίσως κάνεις έναν άνθρωπο να δει πιο μακριά από όσο έβλεπε (αν όντως μπορεί να δει). Μπορεί πάλι να δώσεις την ευκαιρία σε κάποιον να σου αποδείξει πόσο δε σέβεται τις ανάγκες σου και ενδεχομένως να κρατήσεις τις αποστάσεις σου απ’ αυτόν τον άνθρωπο.
Όπως και να ‘χει, αυτή είναι μια διαδικασία που θα σου ανοίξει τα μάτια. Θα σε βοηθήσει να δεθείς με τον ίδιο σου τον εαυτό, να καλλιεργήσεις τον αυτοσεβασμό και να δεις πιο καθαρά την ποιότητα των ανθρώπων που έχεις πλάι σου και πόσο ειλικρινείς είναι οι μεταξύ σας δεσμοί. Ιεράρχησε τις ανάγκες σου σε συνάρτηση με των άλλων και βρες τις δικές σου ισορροπίες για να είστε όλοι καλά.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νίκη Χατζηευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
