Eθελοντική αιμοδοσία για τα Τέμπη: Πού μπορείτε να δώσετε αίμα

Τις πιο σκοτεινές ώρες οι άνθρωποι θα σώσουν τους ανθρώπους

Μοιράσου το:

Lights On?

Ο φετινός Μάρτης βρήκε τη χώρα μας παγωμένη. Αργά το βράδυ της Τρίτης γίνεται αναφορά σε σύγκρουση τρένων στα Τέμπη. Ήδη από τις πρώτες πρωινές ώρες τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μεταφέρουν εικόνες και μαρτυρίες από τον τόπο του δυστυχήματος. Δυο τρένα σε μετωπική σύγκρουση. Σκηνές χολιγουντιανών προδιαγραφών. Μετωπική σύγκρουση με ταχύτητα 200 χιλιομέτρων την ώρα. Μέχρι τώρα περίπου 40 οι νεκροί και πάνω από 80 οι τραυματίες σ’ ένα σύνολο 350 επιβατών. Ο κόσμος παρακολουθεί σαστισμένος και ζει ξανά στιγμές 2003 όταν, ξανά στο ίδιο σημείο, είχαν χάσει τη ζωή τους 21 μαθητές Λυκείου μετά από σύγκρουση του λεωφορείου τους με διερχόμενο φορτηγό. Θυμάται κι ακόμα παλιότερα, το 1999 που σκοτώθηκαν στα Τέμπη 6 νεαροί οπαδοί του ΠΑΟΚ επιστρέφοντας σπίτια τους μετά από αγώνα με τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα, όταν κατά τη διάρκεια προσπέρασης το λεωφορείο τους συγκρούστηκε μετωπικά με μικρό φορτηγό. Γιατί; Γιατί ξανά;

«Ανθρώπινο λάθος» λένε οι πρώτες εκτιμήσεις. Ο σταθμάρχης, λένε, δεν κοίταξε εάν η εντολή που έδωσε να αλλάξουν οι ράγες εκτελέσθηκε με επιτυχία από το αυτόματο σύστημα. Δηλαδή αν ο σταθμάρχης εκείνη τη στιγμή πάθαινε εγκεφαλικό και δεν πατούσε ποτέ το κουμπί, πάλι εκείνος θα έφταιγε για την τραγωδία. Τραγελαφικές κατηγορίες σ’ ένα σύγχρονο τεχνολογικό κράτος με επιλεκτική ανάπτυξη. Μπορείς να δεις ανά πάσα ώρα και στιγμή αν φτάνει η παραγγελία σου, αλλά οι ράγες τρένων πρέπει να ελέγχονται οπτικά ότι άλλαξαν, αφού το αυτοματοποιημένο σύστημα δεν είναι αξιόπιστο (πόσο αυτοματοποιημένο είναι ένα σύστημα που χρειάζεται ανθρώπινο παράγοντα; Επειδή έχει κουμπί αντί για μοχλό είναι τεχνολογία;). Σφάλμα συστήματος λοιπόν. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην αλλαγή της αμαξοστοιχίας.

Ολόκληρο το σύστημα του ΟΣΕ είναι διάτρητο από λάθη και παραλείψεις. Τον Απρίλιο του 2022 παραιτήθηκε ο πρόεδρος της ETCS κάνοντας λόγο για κακή διαχείριση κι αθέτηση όρων της σύμβασης που αφορούσε στα έργα κατά μήκος της μοιραίας διαδρομής. Στον επίλογο της επιστολής του ανέφερε «για να μη δημιουργήσω πρόβλημα στην υλοποίηση των σχεδίων σας, παραιτούμαι». Λιγότερο από έναν μήνα πριν, στις 7 Φεβρουαρίου 2023, οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο κατήγγειλαν με ανακοίνωσή τους την παντελή έλλειψη μέτρων προστασίας, ασφαλούς λειτουργίας και κυκλοφορίας των τρένων αναφέροντας -δυστυχώς προφητικά- «δε θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις». Πριν από δύο εβδομάδες η Κομισιόν έστειλε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την άθλια κατάσταση του σιδηροδρομικού της συστήματος. Τα σημάδια ήταν εκεί. Όλα φώναζαν πως η τραγωδία ήταν προ των πυλών.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Και τα κροκοδείλια δάκρυα όντως γεμίζουν τις οθόνες μας. Οι ίδιοι οι αυτουργοί να θλίβονται με το γεγονός. Μας κοροϊδεύουν, υποτιμούν τη νοημοσύνη μας αν πιστεύουν πως με τέτοια επικοινωνιακά κόλπα το έγκλημά τους θα περάσει έτσι, όπως τόσα άλλα. Εάν, κύριοι, πράγματι δε θέλατε να συμβεί τέτοια ανείπωτη τραγωδία, θα κάνατε -άκουσον άκουσον- τη δουλειά σας! Δε θα κλείνατε τα μάτια στις αιτήσεις των εργαζομένων για αναβάθμιση της ασφάλειας κατηγορώντας τους για μικροπολιτική! Αυτό είναι για εσάς οι ζωές χιλιάδων επιβατών καθημερινά; Μικροπολιτική; Δε θα αφήνατε σταθμάρχες να γράφουν δρομολόγια σε τεφτέρια και μηχανοδηγούς να συνεννοούνται μέσω ασυρμάτων, λες και ζούμε ακόμη στον περασμένο αιώνα! Χρειάστηκαν 45 λεπτά για να εντοπιστεί επακριβώς το σημείο της σύγκρουσης. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να μας δείξει την ανεπάρκεια του συστήματος. Τον βούρκο που βούτηξαν τη ζωή τόσων ανθρώπων. «Πάμε κι όπου βγει» δηλώνει μάρτυρας πως άκουσε τους μηχανοδηγούς να λένε στον ασύρματο. Μόνο που βγήκε στον θάνατο.

Κράμα πόνου κι οργής, θλίψης κι αγανάκτησης. Κατά τύχη δεν ήμουν εγώ, κατά τύχη δεν ήσουν εσύ. Κατά «τύχη» ήταν αυτά τα παιδιά. «Στείλε μου όταν φτάσεις» που δεν απαντήθηκαν ποτέ. Δεν έστειλε. Δεν έφτασε. «Μαμά μη με αγκαλιάζεις σφιχτά. Πονάω.». Τουλάχιστον αυτή η μάνα έχει ζωντανό παιδί ν’ αγκαλιάσει κι ας το πονάει. «Προσπάθησα να σώσω όσους περισσότερους μπορούσα» με τα αίματα ακόμη νωπά στο δικό του κρανίο, γιατί ο αλτρουισμός νικάει. «Ακούγαμε ουρλιαχτά και κλάματα» την ώρα που οι ίδιοι έβγαιναν από τα συντρίμμια.

Μέσα στο σκοτάδι μια ρανίδα φωτός. Ουρές εθελοντών για αίμα σε πολλές πόλεις της χώρας γιατί μόνο ο άνθρωπος μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. Παραιτήθηκε ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κ. Καραμανλής γιατί «όταν συμβαίνει κάτι τόσο τραγικό δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουμε σαν να μην συνέβη». Πολλοί κάνουν λόγο για πολιτική σκοπιμότητα εν όψει εκλογών. Μιλάνε για «κατάρα των Τεμπών». Δε φταίνε τα Τέμπη. Φταίει η κρατική αδιαφορία δεκαετιών. Φταίνε οι δολοφονικές παραλείψεις στα συστήματα ασφαλείας. Φταίνε όλες αυτές οι συνθήκες που επέτρεψαν σε δύο τρένα να οδεύουν προς τον θάνατο επί 12 ολόκληρα λεπτά με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Εθελοντικές αιμοδοσίες έχουν ανακοινωθεί για τις επόμενες μέρες σε πληθώρα πόλεων ανά την επικράτεια. Τώρα πιο πολύ από ποτέ, δέκα λεπτά από τον χρόνο μας ίσως σώσουν μια ζωή που έτυχε να μην είναι η δική μας. «Μαμά μην ανησυχείς, δεν ήμουν στο τρένο.», «Όταν είσαι μάνα, όλα τα παιδιά του τρένου είναι παιδιά σου.». Ας είναι αυτό το αίμα το τελευταίο που χύνεται «μες στην κοιλάδα των Τεμπών, φόβος των μηχανοδηγών». Οι προσευχές κι οι σκέψεις μας στις οικογένειες των θυμάτων. Οι ευχές μας δίπλα σε αυτούς που ακόμη αναζητούν αγαπημένα τους πρόσωπα. Ας μην καληνυχτίσουμε ξανά τον Κεμάλ. Ας αγκαλιάσουμε λίγο πιο σφιχτά τους δικούς μας ανθρώπους κι ας βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε ο καθένας.