Ξαναδιαβάζοντας τα dm με πρώην: Απ' τον έρωτα στον χωρισμό

Σε κάθε σχέση μεταξύ ενηλίκων ο χρόνος που μπορείτε να περάσετε μαζί τείνει να είναι περιορισμένος. Η απόσταση μεταξύ σας καλύπτεται με τηλέφωνα, βιντεοκλήσεις, μηνύματα -τα τελευταία ειδικά κερδίζουν έδαφος έναντι των άλλων. Μπορείς να γράψεις και να σβήσεις όσο θες -πλέον μπορείς και να τα πάρεις πίσω αν κάτι μετανιώσεις-, δε φοβάσαι την άμεση αντίδραση του ανθρώπου στον οποίο μιλάς και έχεις  τη δυνατότητα να συζητάς με το ταίρι σου ακόμα κι όταν είσαι με άλλα άτομα. Η οθόνη προσδίδει ασφάλεια και άνεση να εκφράζεσαι πιο θερμά και όσα λες μένουν, ακόμα κι όταν ο αποδέκτης τους δεν είναι πια κομμάτι της ζωής σου.

Τι γίνεται μετά τον χωρισμό; Καλές οι γλύκες και οι δηλώσεις αγάπης όσο είστε μαζί, αλλά μετά χωρίζετε και μένεις με τη συνομιλία στο χέρι. Την αφήνεις στην κανονική ροή των εισερχομένων; Τη βάζεις στο αρχείο; Τη σβήνεις μια και καλή; Τα μηνύματα με πρώην μπορούν να είναι πολύ επίπονα μετά από έναν χωρισμό και ο καθένας μας τα διαχειρίζεται όπως νιώθει. Πώς αντιδράς, όμως, όταν καιρό μετά τον χωρισμό διαβάζεις ξανά όσα λέγατε τότε;

Καρδούλες ολούθε, «σ’ αγαπώ» με κάθε ευκαιρία, άκυρες συζητήσεις για θέματα σοβαρά ή μη και τώρα ούτε καλημέρα. Ξέρεις πως δεν θέλεις να είστε και πάλι μαζί, δε θα έκανε καλό σε κανέναν σας. Οι πρώην είναι πρώην για κάποιο λόγο και κάθε απόπειρα επανασύνδεσης σπάνια βγαίνει σε καλό. Όμως δεν μπορείς να διώξεις αυτή τη γενικευμένη νοσταλγία για τις ωραίες στιγμές. Υπήρχαν, ήταν πολλές και θα ήταν άδικο να τις εξισώσεις με τον χωρισμό σας. Αστεία δικά σας, από εκείνα που κανένας άλλος δε γελούσε, ο ξεχωριστός κώδικας επικοινωνίας σας, η καθημερινότητά σας, όλα κρύβονται σε αυτά τα μηνύματα που βρέθηκες να διαβάζεις ξανά κι ας είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου ότι δε θα άνοιγες ποτέ τη συνομιλία σας μέχρι τελικά να τη σβήσεις.

Συναισθήματα, συναισθήματα, παντού συναισθήματα, μα τώρα έχεις γίνει βράχος. Τα ένιωθες πράγματι όλα αυτά που έλεγες ή ήταν η φρενίτιδα της ωκυτοκίνης που σε είχε παρασύρει; Σκέφτεσαι πώς ήσασταν τότε και το συγκρίνεις με το τώρα. «Πώς τα κάναμε έτσι, γ@μώτο». Αφήσατε οτιδήποτε να μπει ανάμεσά σας και τώρα τόση αγάπη, τόση ενέργεια, τόσο παρελθόν μπαίνει στο χρονοντούλαπο. Ίσως για μια στιγμή αναλογιστείς πώς θα ήταν να το πιάνατε ξανά από την αρχή. Αν τα ζούσατε όλα απ’ το μηδέν, θα άφηνες απ’ έξω τις κακές στιγμές; Μέσα από τις δοκιμασίες σας δεθήκατε παραπάνω, γίνατε ευάλωτοι και ενώσατε τα κομμάτια σας σε ένα σύνολο ξεχωριστό. Πώς να τις αφήσεις πίσω; Βέβαια, εδώ κατάφερες να αφήσεις πίσω τον άνθρωπο που πίστευες πως θα γεράστε μαζί. Τι κάθεσαι και τα σκαλίζεις; Τίποτα πια δεν έχει σημασία και με υποθέσεις δε γράφεται Ιστορία.

Έρχεσαι ξανά αντιμέτωπος με το παρελθόν σου κι αυτό, όσο κι αν έχεις προχωρήσει τη ζωή σου, είναι μια διαδικασία επώδυνη που σε φθείρει. Έχεις ξανά μπροστά σου όλα όσα σας στιγμάτισαν, μια πτυχή σου που άφησες με πολύ κόπο πίσω και φοβάσαι να αντιμετωπίσεις. Ο άνθρωπος που έστελνε αυτά τα μηνύματα σε πολύ λίγα μοιάζει με τον σημερινό εαυτό σου. Μια από τις δύο εκδοχές θα πρέπει να είναι ψεύτικη, δεν μπορεί να είσαι και τα δύο. Όμως ποιο είναι το αερικό; Ήσουν ένα συναισθηματικό και εκφραστικό άτομο που όταν αγαπάει παράφορα δε χάνει ευκαιρία να το λέει, όμως αυτά σου τα χαρακτηριστικά θάφτηκαν κάτω από το βάρος του χωρισμού σας.

Δε μετανιώνεις για όσα είπες. Ανεξάρτητα από το πώς κατέληξε το μεταξύ σας, αυτή τότε ήταν η αλήθεια σου. Και την αλήθεια δεν πρέπει να την κρύβεις αλλά να τη φωνάζεις με την πρώτη ευκαιρία. Τα συναισθήματα που τρέφουμε για κάποιον οφείλουμε να τα μοιραζόμαστε μαζί του, ειδάλλως εύκολα δημιουργούνται παρεξηγήσεις και ανακρίβειες. Μπορεί τώρα να μη μοιράζεσαι τόσα, μπορεί να φοβάσαι να αφεθείς ξανά, όμως όταν έγραφες αυτά τα μηνύματα οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές. Άνοιξες την καρδιά σου σε αυτόν τον άνθρωπο, ζήσατε μαζί ένα υπέροχο διάστημα αλλά τώρα έχετε εντελώς διαφορετικές ζωές. Τι να κάνει άραγε; Είναι καλά; Σκέφτεσαι πως πια μια συνάντηση μάλλον δε θα σε επηρέαζε. Ίσως να την αποζητάς κιόλας, κι ας μην αναφερθείτε καθόλου στο παρελθόν. Τα μηνύματά σας σου θύμισαν ανησυχίες, σκέψεις και πλάνα που μοιραζόσασταν. Αναρωτιέσαι αν τα κατάφερε ή αν τα έσβησε εντελώς μαζί με κάθε ανάμνηση από εσένα.

Προχωρώντας τη συνομιλία σας όλο και πιο κοντά στο τέλος βλέπεις τα πρώτα σημάδια. Οι πρώτες ρίξεις μεταξύ σας, τότε ανεπαίσθητες αλλά σε μια δεύτερη ανάγνωση εμφανείς παίρνουν τη θέση των γλυκόλογων. Ρουτίνα, ανία, σταδιακή έλλειψη επικοινωνίας κι εμπιστοσύνης, εσείς που κάποτε τα λέγατε όλα μεταξύ σας, λίγο πριν το τέλος μιλούσατε σαν ξένοι. Τι πήγε τόσο λάθος; Αλλιώς τα φανταζόσασταν τα πράγματα κι αλλιώς τα φέρατε -ή σας ήρθαν- κι έμεινες τώρα με μια αναδρομή στο παρελθόν σας. Ένα σύντομο χρονικό από τον έρωτα στον χωρισμό μέσα από τα μηνύματά σας.

Φτάνεις στο τέλος της συζήτησης. Ένα μήνυμα αναπάντητο, ένα «διαβάστηκε» αλλιώτικο από τα άλλα. Κλείνεις το κινητό και νιώθεις ένα μούδιασμα σε όλο σου το κορμί. Συναισθήματα σε κατακλύζουν και δεν μπορείς καν να τα αναγνωρίσεις. Συναισθήματα σε καταστολή που έφερες ξανά στην επιφάνεια με αυτή την αναδρομή. Τι ήθελες και το άνοιξες; Τώρα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις. Ζεις ξανά τη σχέση σας, αυτή τη φορά σε ασύλληπτη ταχύτητα, φτάνοντας για ακόμα μια φορά στον χωρισμό. Όλα όσα ένιωσες, όλα όσα σκέφτηκες, όλα όσα τελικά έθαψες μέσα σου αναμοχλεύτηκαν σ’ ένα παιχνίδι που δεν ήθελες να παίξεις.

Κι όσο το δουλεύεις μέσα σου, τόσο συνειδητοποιείς ότι είσαι οι επιλογές σου. Καλές ή κακές, σωστές ή λανθασμένες, αυτές σε διαμόρφωσαν και με αυτές πρέπει να πορεύεσαι. Αυτή η σχέση ήταν μια επιλογή, ο χωρισμός ήταν μια άλλη. Σε κάθε περίπτωση, η επανανάγνωση των καθημερινών σας μηνυμάτων σού θύμισε πως μπόρεσες να αγαπήσεις παράφορα, να ονειρευτείς και να προσμένεις. Κι αν πόνεσες λιγάκι παραπάνω, αν πιστεύεις ότι δε θα αντέξεις να το περάσεις ξανά, η οριστική διαγραφή -τουλάχιστον από το κινητό σου- είναι δύο «κλικ» μακριά.