Είναι γλυκές οι πρώτες φάσεις του έρωτα. Εκείνα τα πρώτα βλέμματα, ο πρώτος ενθουσιασμός, η αναμονή πάνω από το τηλέφωνο για το επόμενο μήνυμα, οι συζητήσεις ως το πρωί. Αν μπορούσαμε, θα θέλαμε εκείνη η πρώτη περίοδος να μείνει ζωντανή για πάντα, να μην διαβρωθεί από τις συνθήκες, τη ρουτίνα, την ανία. Να μείνουμε αυτό το ζευγάρι που δε χορταίνει ο ένας τον άλλον, που μετράει ώρες και λεπτά ως την επόμενη αγκαλιά, το επόμενο φιλί, να χάνουμε τον ύπνο μας ο ένας για τον άλλον. Μα, αν κάτι απ’ όλα αυτά τελικά το καταφέρνουμε, είναι να μένουμε ξύπνιοι τα βράδια. Όχι πάντα μαζί, όχι πάντα υπό τις ιδανικές συνθήκες.
Κάποιες φορές μένουμε μόνοι με τις σκέψεις μας να διώχνουν μακριά τον πολυπόθητο Μορφέα. Μένουμε να χαζεύουμε το ταβάνι, το κενό, να στριφογυρίζουμε μανιωδώς και να σκεφτόμαστε, να υπεραναλύουμε όλα τα «αλλά» που ζουν στο κεφάλι μας κι αφορούν τον έρωτά μας. «Σε θέλω αλλά» και η συνέχεια ποικίλει. Θέματα ανασφάλειας, ορίων, φόβων για το μέλλον, όλα παίρνουν τη θέση τους στον χορό της αγρύπνιας.
«Σε θέλω, αλλά δεν έχω βρει ακόμη τον εαυτό μου»
Είναι γνωστό πως ο έρωτας δεν έρχεται κατά παραγγελία. Κι εκεί που έχεις αποφασίσει ότι θέλεις να μείνεις ένα διάστημα εκτός σχέσεων για να ηρεμήσεις, να επαναπροσδιορίσεις τους στόχους και στις προτεραιότητές σου, να βρεις- στην τελική- ποιος είσαι, έρχεται ο φτερωτός θεός και σου αλλάζει τα πλάνα. Και τώρα; Βλέπεις ότι το μεταξύ σας κυλάει όμορφα, γεμίζετε τη μέρα σας με ευχάριστες στιγμές, γελάτε, παθιαζόσαστε, ερωτεύεστε μέρα με τη μέρα, όμως με εσένα τι γίνεται; Αφήνεις την αυτοβελτίωση στην άκρη ή τη βιώνεις μέσα στη νέα σχέση; Σκέφτεσαι πως είναι νωρίς ακόμα για ν’ ανοίξεις τα χαρτιά σου στο άτομο που έχεις απέναντί σου, πως η σχέση σου με τον εαυτό σου είναι μια υπόθεση καθαρά προσωπική.
Ξέρεις κάτι; Μη χάνεις τον ύπνο σου. Μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, αρκεί να θέσεις εξαρχής τα όριά σου. Να παίρνεις χρόνο για τον εαυτό σου, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως τον πρώτο καιρό θα πρέπει να σου επιβάλεις χρόνο μακριά από το ταίρι σου. Και μαζί και χώρια, αλλά εσείς θ’ αλλάξετε τον γνωστό στίχο, δε θα είναι η ίδια στενοχώρια.
«Σε θέλω, αλλά δεν έχω ξεπεράσει ακόμη τ@ν πρώην μου»
Το έχω κάνει, το έχεις κάνει, ας μην κρυβόμαστε, μεγάλα παιδιά είμαστε. Κάποιες φορές αφηνόμαστε σε κάτι νέο χωρίς να έχουμε δουλέψει πλήρως αυτό που αφήνουμε πίσω μας. Τέτοιες πρακτικές συνήθως καταλήγουν και με τα δύο μέλη της νέας σχέσης πληγωμένα γι’ αυτό, πριν αρχίσεις κάτι νέο, βεβαιώσου πως το παλιό μέσα σου έχει τελειώσει. Δε σε νοιάζει αν θα μάθει ότι προχώρησες, αν ζηλέψει, αν σε ψάξει. Σε νοιάζει μονάχα η δική σου ψυχούλα, τα νέα συναισθήματα που σε κατακλύζουν κι ο άνθρωπος που έχεις πια δίπλα σου. Αν κάτι από τα παραπάνω δεν ισχύει, φύγε όσο είναι νωρίς. Είναι καθαρός εγωισμός να αφήνεις έναν άλλον άνθρωπο να επενδύει και να δένεται μαζί σου, αν εσύ δεν μπορείς ν’ ανταποδώσεις στα ελάχιστα.
Κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, συγγνώμη αλλά το «σε θέλω» δεν έχει καμία απολύτως αξία. Δεν τ@ν θέλεις. Θέλεις τα ευχάριστα συναισθήματα που σου γεννά. Θέλεις να γεμίσεις το κενό που νιώθεις μέσα σου, αδειάζοντας άλλους. Σε κανέναν δεν αξίζει κάτι τέτοιο.
«Σε θέλω, αλλά θέλω να με θέλεις πιο πολύ»
Ζητάς μια νέα σχέση, ένα νέο δέσιμο με ένα ταίρι που θα εξελιχτείτε μαζί, ή απλά την επιβεβαίωση; Αν θέλεις να σε θέλει το ταίρι σου περισσότερο από όσο θέλεις εσύ εκείνο, δούλεψε λιγάκι με τις ανασφάλειές σου και προσπάθησε ξανά όταν θα είσαι έτοιμ@. Χάνεις τον ύπνο σου αναλώνοντας τη σκέψη σου για να σκαρφιστείς τεχνάσματα, αλλά χάνεις κάτι βασικό. Με τέτοιες σκέψεις δε θέλεις τον άλλον. Θέλεις εσένα και θέλεις όλοι οι γύρω σου να λιώνουν για εσένα, να πεθαίνουν για ένα βλέμμα και για ένα άγγιγμά σου χωρίς εσύ να κάνεις το παραμικρό. Απλά επειδή υπάρχεις. Λοιπόν, σου έχουμε νέα. Οι ανθρώπινες σχέσεις δε λειτουργούν έτσι.
«Σε θέλω, αλλά δε θέλω να προσπαθήσω για τίποτα»
Πολλοί επιζητούν το εύκολο, το έτοιμο, αυτό που θα τους αποφέρει το μέγιστο δυνατό όφελος με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια. Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις αυτό όχι απλώς δεν είναι κατακριτέο, αλλά μάλιστα θεμιτό, σε κάποιες άλλες, όμως, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Στις σχέσεις και στον έρωτα, η προσπάθεια που καταβάλλεις είναι κι αυτή που κάνει το αποτέλεσμα πιο γλυκό, μοναδικό για εσάς τους δύο. Όπως είπε και ο Μικρός Πρίγκιπας «είναι ο χρόνος που ξοδεύεις στο τριαντάφυλλό σου που το κάνει σημαντικό». Αν το σκέλος του «Σε θέλω» ισχύει, πρέπει να έχεις τη διάθεση να αλλάξεις, να προσπαθήσεις, να βρεις κοινή γραμμή επικοινωνίας και να χτίσεις με αυτήν το πιο γλυκό σου βίωμα. Κανένας δε θα τα κάνει αυτά για εσένα, αν κι εσύ δε βάλεις το λιθαράκι σου.
«Σε θέλω, αλλά δε θέλω να λέω ότι είμαστε μαζί»
Ίσως από τις πιο περίεργες ισορροπίες για να βρεις. Είναι, πράγματι, δύσκολο να πεις στο νέο σου ταίρι ότι θέλεις το μεταξύ σας να μείνει κρυφό. Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι σου- εκτός φυσικά αν μιλάμε για τρίτο πρόσωπο- είναι απολύτως σεβαστοί και μάλλον το συγκεκριμένο «αλλά» είναι μια καλή ευκαιρία να δεις αν σε σέβονται. Βέβαια, θα πρέπει στις ιδιωτικές σας στιγμές να δείχνεις λίγο πιο έντονα τα συναισθήματά σου, μα αν πράγματι το θες, κάτι τέτοιο δε θα είναι δύσκολο. Δίκαιο δεν είναι; Παραμένετε φίλοι για τον έξω κόσμο, κρατάτε τον έρωτά σας κρυφό από τα μάτια του αδιάκριτου και κουτσομπόλη κόσμου, μα όταν είστε οι δυο σας γίνεστε οι στίχοι της «Ηλιόπετρας».
«Σε θέλω, αλλά φοβάμαι ότι θα πληγωθώ ξανά»
Καθένας από εμάς έχει βιώσει οδυνηρές καταστάσεις που τον έχουν κάνει να χάσει την πίστη του στον έρωτα. Πληγωνόμαστε και αυθόρμητα οι άμυνες φτάνουν στον Θεό. Δεν το κάνουμε από κακία, μα από ανάγκη για επιβίωση. Είναι, όντως, δύσκολο να θέλεις κάποι@, αλλά να μην μπορείς να αφεθείς και να το ζήσεις. Σκέφτεσαι ότι δεν είναι υγιές σκεπτικό αυτό, θέλεις να αλλάξεις, να γίνεις ξανά ο ανέμελος εαυτός σου, αυτός που δε φοβόταν τον έρωτα, αυτός που ενθουσιαζόταν κι έπεφτε με τα μπούνια, όμως κάτι σε κρατάει δέσμιο των πληγών σου. Ή θα αλλάξεις, ή θα χάσεις μια- ενδεχομένως καλή- ευκαιρία στον έρωτα. Η επιλογή είναι δική σου.
«Σε θέλω, αλλά δεν ξέρω πώς να στο δείξω»
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δείξεις το ενδιαφέρον και την αγάπη σου. Δίνεις συχνές και σφιχτές αγκαλιές, περνάς όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με το ταίρι σου, κάνεις μικρά ή μεγάλα δώρα. Τι γίνεται, όμως, όταν δεν ξέρεις πώς να εκφράσεις τον εσωτερικό σου κόσμο, ή όταν ο τρόπος σου δεν αναγνωρίζεται; Θέλει κόπο κι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αν είσαι τύπος που δε λέει μισό γλυκόλογο κι απέναντί σου έχεις τον ορισμό του ρομαντισμού, βρες έναν τρόπο να βρεθείτε στη μέση, χωρίς κανένας να χάνει την ουσία του. Κλειδί σ’ αυτό είναι η επικοινωνία. Μην ταλανίζεσαι με άκαρπους εσωτερικούς μονολόγους. Μίλα στο ταίρι σου και βγάλτε μαζί αυτό το «αλλά» από πάνω σας.
«Σε θέλω, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε μαζί»
Στις ρομαντικές κομεντί, όταν ακούγεται μια τέτοια φράση, είθισται ν’ ακολουθούν 90 λεπτά δράματος, ώσπου το ζευγάρι να υπερκεράσει κάθε εμπόδιο και να καταλήξει μαζί. Όμως η ζωή δεν είναι ρομαντική κομεντί. Ενίοτε προσωπικά ζητήματα δε μας αφήνουν να χαρούμε τον νέο έρωτα. Επαγγελματικές ή άλλες υποχρεώσεις μπορούν να μας στερήσουν το συναίσθημα γιατί, απλούστατα, δεν αντέχουμε άλλες δυσκολίες. Η καθημερινότητά μας είναι ήδη αρκετά φορτωμένη και, αν είναι να έχουμε μια σχέση, θέλουμε αυτή να είναι το safe place μας, η αγκαλιά στο τέλος μιας άσχημης μέρας, το χέρι που θα κρατήσουμε για να ανέβουμε μαζί και το πιο απόκρημνο βουνό.
Αν κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί, είναι προτιμότερο και για τους δύο να μείνουμε χωριστά. Θέλει πολλή δουλειά και άπλετες ώρες χαμένου ύπνου για να το δεις, όμως αν οι συνθήκες δεν είναι- ούτε δύνανται να γίνουν- ευνοϊκές, μην αναλώνεστε γιατί μόνο δυσκολότερα θα γίνονται τα πράγματα και για τους δύο.
«Σε θέλω, αλλά είμαι σε μια φάση της ζωής μου που πρέπει να μη σε θέλω»
Ακαδημαϊκή ή επαγγελματική ανέλιξη, προσπάθειες αυτοβελτίωσης, ζητήματα υγείας- δικά μας ή δικών μας- ή και οποιοσδήποτε άλλος λόγος δύναται να μας κρατήσει μακριά από αυτό που θέλουμε. Μένουμε ξύπνιοι ώρες ατελείωτες και σκεφτόμαστε πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε να δουλέψει, ενίοτε όμως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Ένα επώδυνο «αλλά» που πρέπει να ειπωθεί από νωρίς, για να ξέρει κι ο εκάστοτε άλλος πού (δεν) μπλέκει. Ασφαλώς, δεν πρέπει να σηκώνεις τα χέρια ψηλά και να τα παρατάς στην πρώτη δυσκολία, υπάρχουν, όμως, στιγμές που το «μαζί» δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αν τύχεις σε μια από αυτές, λήξε το πριν αρχίσετε να νιώθετε πιο πολλά ο ένας για τον άλλον.
«Σε θέλω, αλλά θα προτιμούσα να μη σε θέλω (τόσο)»
Το να θέλεις τον άλλον είναι ένα απίθανο συναίσθημα. Αφήνεσαι, δένεσαι, ερωτεύεσαι, ο κόσμος γύρω συνεχίζει να τρέχει χαοτικός αλλά εσύ έχεις ένα σταθερό λιμάνι που τα μποφόρ δεν πιάνουν. Θα προτιμούσες να μη νιώθεις έτσι. Θα προτιμούσες να παραμείνεις αυτάρκης, ανεπηρέαστ@ από ευμετάβλητα συναισθήματα που ενίοτε ξεφεύγουν από τον έλεγχό σου. Θα προτιμούσες να έχεις τον πλήρη έλεγχο σε όλα γιατί έτσι η καθημερινότητά σου γίνεται πιο εύκολη και προβλέψιμη. Συνήθως είναι εγωιστικό να λέμε «σε θέλω αλλά θα ήθελα να μη σε θέλω (τόσο)», γιατί ο έρωτας έχει τόσα πολλά να μας προσφέρει κάθε φορά. Μόνο μετά από επώδυνους χωρισμούς μπορούμε να νιώσουμε στο ζενίθ αυτό το «θα ήθελα να μη σε θέλω».
Εκείνες τις στιγμές που πονάμε τόσο πολύ, που ευχόμαστε ο άνθρωπος που μας πλήγωσε να μην είχε εμφανιστεί ποτέ στη ζωή μας, που θέλουμε να πατήσουμε ένα reset και ν’ αλλάξουμε όσα μπορούμε για να μη βρεθούμε σ’ αυτή τη δίνη. Όμως, κάθε άνθρωπος έχει έρθει στη ζωή σου για να σου μάθει κάτι. Άσε το κάθε συναίσθημα να σε κατακλύσει γιατί μόνο έτσι μπορείς να τα αφήσεις, τελικά, πίσω σου.
Σε κάθε πτυχή της ζωής μας, η δικαιολογία είναι το πιο εύκολο κομμάτι. Μπορείς να βρεις χίλιους λόγους αν δε θέλεις κάτι κι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν παρεκκλίνουν από αυτόν τον κανόνα. Θυμήσου πως ένα ειλικρινές «σε θέλω» δεν πρέπει να επισκιάζεται πίσω από- σοβαρά ή μη- «αλλά». Σε κάθε περίπτωση, οι παλιοί έχουν πάλι δίκιο: «Ό,τι λέγεται πριν το αλλά, δεν έχει νόημα».
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου